Esther schreef op dinsdag 8 juli 2008, 1:58:

Niet eerlijk? Dat zit tussen onze oren.
Het is gewoon een eigenwijze pony.
Bij ons staat ook een getraumatiseerd exemplaar van het Ijslandse ras. Geimporteerd en hoe dat gegaan is mag Joost weten?
Het heeft drie weken geduurd voordat ze ook maar een kleine reactie gaf op clickertraining. Ik wilde haar leren dat ik haar mocht aanraken. (Aan pakken dacht ik toen nog maar niet). Toen ze het eenmaal begreep was ze de beste en de snelste leerling. Weg was het autistische gedrag, althans ten opzichte van ons. Bij vreemden draait ze zich nog altijd om. Ziet er heel beledigend uit.
Ze is trouwens een schat van een paard.

Moniek

van lennep schreef op dinsdag 8 juli 2008, 6:22:


Vertrouwen is ook dat de pony jou iets laat beslissen dat hij uit zichzelf niet zou doen, zoals stoppen als hij uit zichzelf door zou lopen of zoals een lekker koekje met een medicijn opeten.
Maar dan is er ook veel duidelijkheid nodig. En clickertraining maakt duidelijk.

Moniek

Piet schreef op dinsdag 8 juli 2008, 11:55:


@Piet
Is zoiets nu niet een uitdaging voor iemand als jij of Conrad.
Als je kippen van alles kunt leren dan kun je een paard misschien toch ook leren om een pilltje te slikken?
Is het neit een kwestie van een goed stappenplan dat vooral niet begint met een pilletje?
Of is hier nu echt een grens, de grens van het clickeren bereikt?

Moniek