Op het land waar de paarden nu grazen staat een plantje of 6 Moerasandijvie. Latijnse naam Senecio congestus of Tephroseris palustris. Nu schijnt dat vrij zeldzaam te zijn, dus liefst laat ik het staan. Maar als het bij de kruiskruiden (Senecio) hoort, zou het giftig kunnen zijn en kan ik het misschien beter weg halen.

Weet iemand hier meer over?

Els.

Esther schreef op zaterdag 5 juli 2008, 11:16:


Okay, zal ik doen (foto's maken en planten verwijderen).

Esther schreef op zaterdag 5 juli 2008, 13:17:


Deze bloemen lijken ook heel veel op Klein Hoefblad, ik heb eerst lopen twijfelen wat het nu eigenlijk was, ook doordat bij sommige plantjes de bladen vrij dicht langs de stengels staan. Maar Klein Hoefblad is allang uitgebloeid.
De Moerasandijvie staat op twee verschillende plekken langs de sloot (ontdekte ik met foto's maken). Waar het tussen wat hoger gras en klaver etc. staat blijven de blaadjes dicht langs de stengel, waar het de ruimte heeft staan de bladen veel meer af en zijn ook veel groter.

Els.

Esther schreef op zaterdag 5 juli 2008, 20:35:


Bedankt! Ga morgen zien hoe ik ze eruit kan krijgen. Het regent nu, dus dan zal de grond niet meer zo keihard zijn.
De moerasandijvie staat bij ons boven aan de slootkant, net onder het schrikdraad, dat wordt dus niet betreden of vertrapt. Er staat ander groenvoer zat op het land, dus ze zullen het niet snel eten, maar ik moet het niet in mijn hooi hebben.

Els.

Esther schreef op zondag 6 juli 2008, 8:42:


Nou, ze staan er nog! Moet ik toch ook maar eens aan een degelijke flora-gids. Heb al mijn boeken (en dat zijn er nogal wat) er op na geslagen en slechts in één staan Heelblaadjes. En die foto lijkt niet echt op mijn kruidje.
Als je ze voor me wilt scannen graag. Maar nou heb je mooi niets aan mijn foto's. Mocht ik nog eens "echte" Moerasandijvie tegenkomen, zal ik aan je denken. (Moet je wel controleren of ik het dan goed heb, hé.)

Een vraag voor een vriendin van me die ik zojuist aan de telefoon had.

Zij heeft een groot formaat shetland merrie lopen van ruim 36 jaar oud (36 is het minimum wat ze kan zijn, waarschijnlijk is ze nog ouder).
Sinds een paar dagen kegelt het beestje, er komt witachtig vocht uit de uier. De uier is gezwollen, niet pijnlijk en niet warm. De pony heeft geen verhoging.
Er is geen hengst bij haar in de buurt geweest en dat zou ook niet wenselijk zijn, uiteraard, gezien haar leeftijd.

Vriendin vraagt zich af wat ze best kan doen. Er schijnen homeopatische druppeltjes te bestaan tegen schijnzwangerschap bij paarden, is dus iets wat het zou kunnen zijn. Maar dan op deze leeftijd?
Mijn vriendin temperatuurt nu iedere dag en houdt de uier goed in de gaten, omdat ze toch bang is voor een uierontsteking. Morgen belt ze i.i.g. de veearts, maar we wilden toch wel graag weten of er mensen zijn die hier ervaring mee hebben.

Els.

Judith A schreef op zondag 6 juli 2008, 15:22:


Okay, bedankt allemaal. Blijf het een beetje vreemd vinden dat het opeens optreedt bij een zo oude merrie, maar het is dus niet heel ongebruikelijk dat er afscheiding is uit de uier.

Over dat "vloeibaar vet" kan ik verder niets vinden. Heb jij daar zelf ervaring mee, Judith?

Els.

Peter Donck schreef op dinsdag 8 juli 2008, 12:20:


Ja, en dan uit zo'n zielig frans wijnglaasje drinken, i.p.v. een fatsoenlijke holandse emmer....

Ook van mij gefeliciteerd, Piet en nog veeele jaren!

Els.

Aafke schreef op dinsdag 8 juli 2008, 17:42:


Tja, en vrijheid betekent eerst opsluiten. Bjork liet zich in het natuurterrein al niet meer pakken. Ook al staat ze op een klein stukje, ze zal heel snel de link leggen, pakken is opsluiten. En dus zal ze ervan tussen gaan. Er gaan zoveel stappen aan het vrijlaten vooraf.

Ik zou echt niet weten hoe je dit op moet lossen. Ik denk dat wat je ook doet op dit moment, dat Bjork alles als dwang ziet.
Ik kan me iets dergelijks van Froukje ook nog herinneren. De eerste keer clean-trax behandelen, hadden we haar in de bak aan de trailer vastgezet. Daarna konden we met haar aan de hand niet meer bij de trailer in de buurt komen, dan begon ze als een gek te bokken.
Als een paard iets écht niet wil, heb je weinig in te brengen ben ik bang. Je kan dan alleen nog dwingen en dwang is weer verlies van vertrouwen,

Zo moeilijk...

Sterkte, Es!

Els.

Cindy Helms schreef op vrijdag 11 juli 2008, 10:21:


Ik ben wel wat voorzichtig geworden met spot-ons, sinds mijn oudste hond heel beroerd werd van de Stronghold. En hij is geen collie-achtige, waarvoor je het volgens bijsluiter niet mag gebruiken, maar een kruising anatolische herder.
Ik heb hem er twee maal mee behandeld, omdat ik de eerste keer niet in de gaten had dat zijn problemen door de Stronghold veroorzaakt werden. Hij gaf ervan over, plaste in huis en werd heel slap in de achterhand, viel echt compleet om. Ik kreeg het idee van een hersenbloeding, omdat ik dat met een herder heb meegemaakt en zijn symptomen er vrijwel hetzelfde uitzagen. Een paar dagen na de Stronghold knapte hij weer op. De tweede keer legde ik de link pas.

Onze andere hond lijkt het goed te verdragen en omdat het ook heel goed werkt tegen de (oor)mijt, gebruik ik het bij haar wel. Maar toch liefst zo weinig mogelijk, het blijft gif.

Els.

Machteld Jansen schreef op zaterdag 12 juli 2008, 13:07:


Leuk idee! En helemaal mooi dat het werkt!

Els.

Katrien Imbrechts schreef op maandag 14 juli 2008, 15:49:


Bij ons gingen er, toen we nog niet genoeg land hadden om de paarden er ook 's winters op te laten lopen, ca. 120 balen hooi per winter door voor twee fjorden en twee geiten. Daar bleven ze riant van op maat.

Els.

Aafke schreef op dinsdag 15 juli 2008, 16:14:


Okay, mijn ervaringen hiermee, dan...

Eerste paard hier was Jolah, voskleurige merrie, ca. 1.54 m, over de 20 jaar oud. Toen zij hier een jaar alleen woonde hebben we Fjordson (ruin, 3 jr.) gekocht. We hebben ze meteen samen op het land gezet en later in de "paddock" (stukje land waar niets meer groeide). Geen enkel probleem. Beetje rennen, maar niet vechten.
Drie jaar later kwam Froukje erbij. Zelfde manier gedaan, ook geen probleem. Froukje was en bleef lager in rang dan Jolah.
Toen Froukje na jaren alleen over was, kwam Willem (ruin, bijna 3) erbij. Ook eerst samen op het land, later samen in de "paddock". Froukje pikte meteen echt alles van Willem, liet zich zelfs bij het hooi vandaan zetten. Kwam misschien omdat hij zoveel jonger was, ik weet het niet. I.i.g. geen probleem gehad.
Nu, met de introductie van Boully bij Willem, voor het eerst gezien dat het ene paard het andere aanviel (Zie verslag in fotoalbum). Gelukkig heeft dat maar heel kort geduurd. Ze doen het nu prima samen. Boully is veel beweeglijker dan Willem en zodra hij te ver weg gaat, rent Willem naar hem toe. Ze staan ook te groomen en staan met de hoofden vlak bij elkaars staart om vliegen te weren. Soms lijkt Boully de baas, soms Willem, maar meer dan eens een oor in de nek zien we niet.

Els.

Anita Cats schreef op vrijdag 18 juli 2008, 17:46:


Vreemde is, dat ik alleen met mijn eerste paard een probleem heb gehad met trailerladen. Alle anderen stapten er zo in. Ook vreemde paarden. Froukje gaf op een gegeven moment even problemen, maar dat was 's avonds in het donker en kwam omdat de verlichting in de trailer het niet deed. Hingen we er een zaklamp in was het probleem over.
Willem, die bij ons pas één keer in de trailer had gestaan, liep er heen en weer naar België ook zo in. Boully had, voor zover bekend, nog nooit op een trailer gestaan en ging zo met me mee.
Ik denk wel eens dat als je zelf maar helemaal overtuigd ben dat je paard de trailer in gaat, je minder of geen problemen hebt. Voelen ze dat je twijfelt, toch al nerveus omdat je bijv. met je paard naar de kliniek moet, dan lukt het trailderladen niet.
Is maar een idee, hoor.

Els.

Anita Cats schreef op zaterdag 19 juli 2008, 13:35:


Wat sneu! Sterkte Anita!