Peter Donck schreef op dinsdag 24 juni 2008, 21:20:


Veel te ver! Want het is onzin! Petertje!

Piet schreef op dinsdag 24 juni 2008, 23:52:


Niks menselijke emoties! Kijk eens in de ogen van dat paard.
De capaciteit je te verplaatsen in een ander is iets fundamenteel anders dan menselijke emoties projecteren op, of het hier zo vaak aangehaalde antropomorfisme.
De nuance is klein, maar aanwezig. En niet binnen ieders handbereik, dat is ook een feit.

Herman schreef op dinsdag 24 juni 2008, 23:36:


Hoe vaak ik dit nu al niet gelezen of gehoord heb.
En sorry hoor, maar het is een misvatting. Geloven jullie dit nu allemaal maar blindelings? Wat vertellen jullie paarden je nu zoal? Denken jullie nu echt dat een paard het verschil tussen een mens en een leeuw of tijger niet ziet?

Christel Provaas schreef op maandag 30 juni 2008, 13:37:

Precies!
Zwaktebod.
Negeren, zonde van de energie en aandacht.

O Esther,

Wat een rotsituatie.
Ik ken hem. Helaas vanuit alle hoeken.

Van het blij zijn door middel van dwangvoeding (erg vervelend om te doen) een echt dood- en doodziek dier weer helemaal gezond te hebben gekregen, tot
Spijt hebben als haren op mijn hoofd van die laatste prikken en pillen die ze absoluut niet wilde en die uiteindelijk toch niet meer uit bleken te maken, tot
Bewust niets doen vanwege een o zo gevoelig dier en een toch niet te stoppen aandoening en zooo blij zijn dat we genoegen namen met een korter maar stressloos en onbezorgd samenzijn.

Een ding weet ik wel, ik heb nog nooit spijt gehad van dingen die ik (bewust) achterwege gelaten heb, wel van dingen die we wél gedaan hebben.

En steeds moet je maar weer de keuze maken en hopen dat je het goed doet....
En nu staan jullie voor dit vreselijk lastige probleem.

Een belangrijke vraag is hoelang verlengd de pergolide haar leven? (staat vast al ergens, maar ik kan 't ff niet vinden)

Ik kan me namelijk best vinden in tijdelijke dwangmethoden en ff niet zeuren aanpak, als het op een langere termijn daadwerkelijk resultaat op gaat leveren.
Maar is het een kwestie van slechts een korte verlenging, dan vraag ik me in dit geval ernstig af of het het waard is het gevecht aan te gaan ondanks dat de pillen nu wel helpen.
Soms maken zachte heelmeesters stinkende wonden, maar soms richten harde heelmeesters alleen maar meer schade en pijn aan, aan een wond die toch niet meer helen wil.

Haar verzet is dermate groot... en wat je daar ook van wilt maken, eigen inzicht in haar situatie, afkeer van de medicatie of gewoon eigenwijzigheid, het is er wel en het maakt de kwaliteit van leven op dit moment een stuk minder.

Sterkte!

Jacqueline v d Berg schreef op donderdag 10 juli 2008, 13:54:

Stronghold handelt zo goed als alle wormen met een druppie in de nek, en er is een inmiddels ook hele handige spot-on ontworming die ook de lintworm aan kan.
Ben de naam even kwijt, het is vrij nieuw en nogal duur maar 't scheelt een hoop bloed Ik gebruik voor de aanloopkat die regelmatig lintworm heeft niet anders meer.
Als je wilt, wil ik wel even in de archieven (lees ongeorganiseerd zooitje hier) duiken voor de exacte naam.

Geertje schreef op donderdag 10 juli 2008, 17:57:


Ja! Dat is 'm.

Arabesk schreef op zaterdag 12 juli 2008, 14:09:


Stalelementen zijn het. Wie zegt dat je er 3x3 hokjes van moet bouwen?

Eva Saegerman schreef op maandag 14 juli 2008, 11:02:


Tuurlijk is het simpel. Jarengeleden al ontdekt hoe dat bij sommige eigenaren werkt toen een toenmalig helemaal gelukkig pensionpaardje weer verhuizen moest omdat baasje het toch wel erg jammer vond dat haar paardje niet meer zo blij was als ze kwam. Dat kon nooit goed zijn.

Maar het verhaal klopt niet, want als paarden langer onder natuurlijk omstandigheden staan, dan vertrouwen ze op de continuïteit daarvan en komen ze met plezier voor je de wei uit. Hier wel tenminste. Ze komen gewoon uit de wei het erf op lopen om te kijken wat we aan het doen zijn. Kwestie van niet teveel lastigvallen denk ik, ze lekker paard laten zijn. .

De hele discussie doet me trouwens denken aan een verhaal van iemand die op een kamp was geweest - ik meen bij een (afgedwaald?) parelli-man - waar de paarden geen eigen water kregen, maar alleen samen met hun mens gingen drinken. Werden de mensjes erg populair van was het idee.

eddy DRUPPEL schreef op dinsdag 15 juli 2008, 11:00:


Godsamme, kun je ophouden hiermee? Jullie trekken elkaar niet, das nu wel duidelijk, hoeven wij niet van mee te blijven genieten.
"Negeermodus" (die duidelijk niet werkt) omzetten naar "Nietreageermodus" zou errug prettig zijn.

Anita Cats schreef op zaterdag 19 juli 2008, 13:35:


Ach! Wat ontzettend triest. Heel veel sterkte!

Patricia ter Haar schreef op maandag 21 juli 2008, 8:57:


Komt ze straks in een kudde te staan? Want dan zal het met de tijd vanzelf verdwijnen.
Voor mijn gevoel typisch stressgedrag a.g.v. het in de box staan.

Loslaten (jij - haar), niet steeds in de stal weer insluiten, draadje zo snel mogelijk ertussen weg met de buurvrouw (mits genoeg ruimte om eerste kennismaking zonder ongelukken te laten gebeuren).

Jouw paard moet gewoon dringend weer paard worden.

Marleen den Arend schreef op maandag 21 juli 2008, 9:16:

Nee hoor. Mijn ervaring is dat als de paarden eenmaal weten dat hun fantastische (eigenlijk normale dus) omgeving blijvend is, ze het wel grappig vinden om zo af en toe iets met mensen te doen.
Mijn ervaring is namelijk ook dat paarden het best leuk vinden om samen met mensen te werken.
Het is maar net wat je met dat "werken" doet. Ga je in de weer met sporen, zwepen, enge bitten, hindernissen, moeilijke gymoefeningen (bleh, had ik vroeger ook zo'n hekel aan ) in een zware bak, en andere ellende, dan zal dát eerder de reden zijn waarom ze niet met je mee willen.

Christel Provaas schreef op maandag 21 juli 2008, 12:41:


Nee! Helemaal gelijk. Was ff kwijt hoe groot het stukje was waar ze stonden. De wei op die paarden!
Zowiezo nu toch?

marianne laenen schreef op maandag 21 juli 2008, 16:28:


En dat zadel stond gewoon leuk bij de bank zeker....