Esther schreef op woensdag 18 juni 2008, 13:38:


Hier nog een, geen cent meer betaald voor paspoorten,inderdaad iets van 24 euro, zonder tussenkomst trouwens behalve die van mijzelf met een telefoontje dat ik weigerde meer te betalen omdat ze dat wettelijk niet mogen vragen!! Paarden zijn DNA geregistreerd en de paspoorten komen bij het KPN stamboek vandaan. Het enige dat ik extra moest betalen is een schetsbeschrijving die ze bij moesten schrijven van mijn kruising (die moet erbij als je DNA registreerd). De Lips hebben een stamboom en waren dus al ingeschreven (hoewel hun schets nergens meer op slaat, ze zijn, hehe, beide wit geworden
Op mijn Welsh Cob na, die was al gechipt en had een Engels paspoort. Daar die ook geldig zijn en ik niet voor nog een paspoort wilde betalen, hadden ze een probleeem, want het Engelse Cob stamboek wilde niet meewerken aan het inzetten van het chipnummer (kan ook niet want er valt niet te controleren of chip en paard aan elkaar gelinkt zijn of er zou nogal wat georganiseerd moeten worden). De PVE kwam er niet uit,wisten niet wat ze hier nu weer mee aan moesten, ik weigerde nog een paspoort aan te schaffen want ik heb geldige papieren en een chip, alleen niet bij
elkaar Nou ja, was uiteindelijk het antwoord: als u echt niet nog een paspoort wil, dan is het goed als u het naast elkaar heeft.

Maar moraal van het verhaal: stamboeken MOGEN niet meer geld vragen omdat je geen lid bent, ze mogen je ook niet tot lidmaatschap "dwingen" en mocht iemand een buitenlands paspoort hebben, ook dat is geldig!

Karin

amar schreef op vrijdag 20 juni 2008, 12:42:


hondengedragsforum.nl

Daar zitten allemaal positief (prof)trainers en een aantal gedragstherapeuten.
Niet een stikdruk forum, maar wel serieus.

Karin

Eva Saegerman schreef op vrijdag 20 juni 2008, 15:42:


Hmmm,ik ben tegen een praam, maar niet alles valt te trainen en soms MOET iets wel gebeuren, ik kan me wel voorstellen dat het soms nodig is bij medische dingen.

En een beetje verdoven, dat hangt er maar vanaf wat je geeft denk ik. Ik heb altijd begrepen dat bv sedalin wat vaak gebruikt wordt meer een spierverslapper is, maar dat ze wel volledig weten wat er gebeurt, ze kunnen zich dan alleen wat moeilijker uiten. Dat vind ik ook oneerlijk en net zo absurt.

Karin

eddy DRUPPEL schreef op vrijdag 20 juni 2008, 12:54:


Daar hoef je echt geen Spanjaard voor te zijn hoor Eddy, dat gebeurt hier net zo goed. Heb voor zeer rijke mensen die jachten reden gewerkt en je wil niet weten hoe daar met de paarden omgesprongen werd. Is ie echt zo kapot gegaan? Jammer dan, afkeuren, naar de slager, verzekeringsgeld opstrijken en dan kopen we gewoon een nieuwe...

Karin

Herman schreef op dinsdag 19 augustus 2008, 10:17:


Ik heb een autist...hoewel hij wel contact maakt met iedereen(mits ie op dat moment niet "op de maan zit"), heeft hij heel veel autistische trekken Ik heb hem nu 12 jaar, vanaf zijn tweede.
En ik heb een merrie die niet autistisch is, maar waarin ik je verhaal wel veel meer herken (zij was 13 toen ze hier kwam)
.
Het eerste is eigenlijk gemakkelijker dan het tweede....
Het eerste zijn zij van zichzelf, het tweede (denk ik) zo "gemaakt"/geworden. (waarbij ik oa ook altijd moet denken aan de kleine hoeveelheid betekenisvolle relaties die een paard kan hebben in zijn leven volgens HC, een gevoel dat ik ook heb, maar niet te "bewijzen" zal zijn)

Hoe denk je dat dat bij Veldre is? Is het iets "van haar" of is het iets wat "erop" gekomen is.

Karin

Herman schreef op dinsdag 19 augustus 2008, 13:40:


Die laatste zin begrijp ik niet zo goed. Een autistische trek heeft te maken met niet KUNNEN, een aangeboren beperking. Hoe zie je dat dan ivm bevestigen/versterken?

En nog even iets over een vorige post: kan een paard dat voortdurend alert is, geen rust kent, niet lijkt te accepteren dat alles ok is (dus absoluut niet zelfverzekerd is) wel een LEIDER zijn?
Ik zelf zou juist denken dat dat meer bullygedrag is (vanuit onzekerheid) dat haar die plek gegeven lijkt te hebben.

Karin

Herman schreef op dinsdag 19 augustus 2008, 15:27:


Maar ik lees dit niet als autisme, niet als een "afwijking", een aangeboren beperking , dat was wat ik eigenlijk bedoelde met iets "van haar".

Veldre gaat trouwens steeds meer overeenkomsten hebben met mijn merrie, ook opgegroeid in "het wild", 7 jaar lang, 2 veulens gehad en toen ineens op de boot naar Ned gezet en in mensenhanden terecht gekomen.
Uiteindelijk als gevaarlijk bestempeld en ze is hier terecht gekomen omdat ze naar de slacht zou gaan.
Ik herken zoveel van je verhaal, van het dulden tot het de andere kant opkijken na een beloning, van het vaak alleen in de wei staan tot aan plots niet meer accepteren en zoveel meer.

En zij is hier nu 3 jaar en nog altijd is het soms moeilijk kontakt met haar te krijgen. Uiteindelijk ligt dat ook deels aan mij, want wat je wil, krijg je niet......ik hoef maar te denken "gelukkig, daar komt ze" en WEG is weer of te denken "he, er is kontakt" en zij verbreekt het weer
Een geweldig boeddhistische leerschool dat wel, en de momenten die goed zijn, zijn ook ECHT goed, maar ik denk ook regelmatig: wat doen "we" die "wilde" paarden toch aan om ze uit hun kudde, uit hun leven te rukken en er dan ook nog iets van willen...

Karin

Bart en Blue schreef op woensdag 20 augustus 2008, 10:25:


Maar ik heb nu het idee dat jij iets anders zegt dan Eddy? Ik had begrepen dat Eddy de hond NIET (meteen) terug laat in de groep, maar dat ie er eerst even buiten gehouden wordt dmv houding, hij wordt dus even buitengesloten. Monty Roberts op zijn honds, zeg maar.
Heb ik het verkeerd begrepen?

Karin

eddy DRUPPEL schreef op woensdag 20 augustus 2008, 12:41:


Nou ja....je schrijft eerder, ik citeer "Tijdens de puberperiode mag de hond van mij ABSOLUUT NIET BINNEN DE GROEP komen. Ik houd hem met dreigende stem en houding op afstand van 5 tot 10 meter"van de groep"

Esther heeft het over een hond van 1 tot 1-5 jaar, geen pup maar een puber dus.
Wat is het verschil? Wanneer hoeft ie nou niet buitengesloten en wanneer wel?

Karin

eddy DRUPPEL schreef op woensdag 20 augustus 2008, 22:25:


Niet expres zo geciteerd! Tis zo'n chaos in dit topic, pubers, pups, jacht, oost indisch doven, groepen van 50 honden, rollen enz, dat mij niet meer duidelijk was, wanneer wat wel en wanneer niet.

niet een pup

Oke, het gaat ALLEEN over jacht!! en pubers dus .Jullie aanpak met puppies doe ik ongeveer hetzelfde, maar ik weet nog niet of ik het eens ben met het uitsluiten bij terug komen na jagen, er zijn zat tegenargumenten en honden bij wie je dit waarschijnlijk beter niet kunt doen.
En ik ben ook zeker niet voor lange lijnen.
Maar jagers en zeker jagers die ooit iets gevangen hebben, zijn wel een probleem...

Karin

eddy DRUPPEL schreef op donderdag 21 augustus 2008, 0:02:



Ja, tuurlijk, dat begrijp ik, van het aarzelend jachtvertrek en omkijken en de terriers enzo.
Nog 1 vraag: jij hebt een hele roedel honden bij je met die trainingen en je hebt het over de eerste keer dat dat daadwerkelijk gebeurt (want jonge puber).
Wat zou je doen bij een hond die al eens een haasje gevangen heeft (super zelfbelonend natuurlijk) en waarmee je alleen door het bos loopt?

Karin

eddy DRUPPEL schreef op donderdag 21 augustus 2008, 10:49:



Maar dit is geen antwoord!!.....bovendien heb je het nu weer over pups....en spelen ....en ben je ook heus niet de enige die heeeel veel kilometers in bos en landerijen aflegt en in groepen honden loopt.
Voor mijn geschetste probleem (een probleem dat veel mensen hebben)
heb je geen antwoord/oplossing? Mensen hebben er niet zoveel aan te weten dat het bij jou, in die situatie , niet gebeurt...en als had komt is hebben te laat.
Ik blijf dus benieuwd naar hoe jij dat zou aanpakken.

Karin

eddy DRUPPEL schreef op donderdag 21 augustus 2008, 14:14:


Dat begrijp ik. Maar er zijn ook mensen met bv een asielhond of herplaatser, die hebben niet veel te zeggen gehad over opvoeding of mensen die een opvoeding zoals jij die voorstaat (roedel honden met ook nog volwassen honden die fatsoenlijk kunnen corrigeren) niet naast de deur hebben of ...of...


Da's een antwoord. Aanlijnen dus, dat verschilt dus eigenlijk niet van de oplossing van Nick.

Gaat mijn hond achter herten dan ga ik een

Het opzoeken van konijnenfokkerijen of kippen is inderdaad een idee. Probleem is vaak wel dat in die beheerste situaties de hond perfect gehoorzaam is.
Maar een ree of haas die 10 meter voor zijn neus uit het mais komt zetten, is toch een andere situatie. Een normaal gesproken perfect luisterende en gehoorzame hond kan er dan toch achteraan gaan als ie die haas eerder gezien heeft dan zijn baas en baas te laat is met zijn commando of de andere kant oplopen. Da's zo'n beetje een reflex.


Er zouden inderdaad meer hondenscholen moeten komen waarin boswandelingen gemaakt worden met een hele club jonge en zich goed gedragende volwassen honden, ipv dat er alleen wat op een terrein (en soms in de stad) aangelijnd getraind wordt met alleen leeftijdgenootjes.
(hoewel ik nog twijfel aan dat even niet terug in de groep mogen komen)


Oke, da's ook antwoord

Karin

Collane schreef op donderdag 21 augustus 2008, 12:46:


Ja, dat denk ik ook.


Ik geloof ook niet dat onderzoeken "de waarheid" en "de wijsheid" brengen. Er spelen veel te veel factoren in mee, zelfs in meetbaar onderzoek is het gemetene niet altijd de uitkomst van het onderzoek omdat er andere belangen meespelen.
En gedragsstudies spreken elkaar zeer regelmatig tegen. En dan hebben we het inderdaad nog niet over "de ontvanger bepaald" en het vertrouwen dat je in een persoon (of personen) hebt.
Ik baseer me maar gewoon op mijn eigen gevoel en ervaring en pik mee uit onderzoek wat ik lees, wat bij mijn gevoel, ervaring en "geloof" past.


Karin

Nick Altena schreef op donderdag 21 augustus 2008, 16:32:


Is dat niet het uitgangspunt van onderzoek?


Ik niet altijd Het hangt maar van het onderwerp af...en er lopen mensen rond met een opleiding die "er" niks van bakken en mensen zonder opleiding die in hun ding uitermate goed zijn. Opleiding zegt niet altijd iets.


? Ik snap deze zet even niet........bovendien ben ik geen tegenstander van onderzoek. Het wil alleen niet zeggen dat ik daarin alles voor zoete koek moet slikken, dat ik me bewust moet zijn van de mankementen van onderzoek en open wil blijven staan voor dingen die "we" (nog) niet weten.

Karin