Nathalie Lagasse schreef op zondag 15 juni 2008, 22:03:
> Spirithorses schreef op zondag 8 juni 2008, 19:10:
>
>> Vertel, vertel, ik ben hartstikke nieuwsgierig!
> bridgde. Als je dat niet hoort dan zie je mij gewoon stoppen en
> voer geven, en mis je het voorfgaande precieze moment van
> 'Goed!' wat het gewenste gedrag markeerde. Leuk voor mij was dat het demopaard (Mike van Elzaliene, bedankt Elzaliene, en hij is een snoeppie!) niet gemotiveerd was om in de rijbak vooruit te gaan, dat was het soort probleem dat ik namelijk (gelukkig in veel lichtere vorm) zelf ook wel heb, en waar ik eerlijk gezegd met clickeren geen oplossing voor kreeg. Ook na de demo ben ik niet overtuigd dat het kan... Mijn (
Parelli) aanpak zou bij Mike heel anders geweest zijn. Veel rechte lijnen, dus buiten, en niet in een rijbak. En voor de motivatie point-to-point met voerbeloning (gras of emmers met wortels in of voerbeloning uit de hand). En wel eens de druk opdrijven... fase vier (Nathalie steekt zich nu weg in een hoekje)
> Nu bedoel ik niet dat ik totaal niet in clickeren geloof! Eigenlijk was het wel bijzonder: zowel bij Piet met Filas als Inge en ik met Mike had ik het gevoel dat het paard niet begreep wat de
bridge was en niet begreep waarom ie voer kreeg. Maar toch: aan het eind van Piet's werk kreeg hij alle moeilijke voetjes, en aan het eind van onze demo ging Mike op lichte hulpen van stilstand in draf... Hmmmm... How interesting
Ik mag dan wel denken dat het paard het niet snapt maar misschien maakt dat wel geen reet uit. Het resultaat is er immers wel!
Misschien is het je ontgaan, maar Filas was de eerste de beste demo, na een paar minuten , ondanks dat het geluid van mijn stem heel raar voor hem van twee kanten kwam , met zijn oren bij mij. Hij wachtte op mijn Yes om vervolgens met zijn hoofd richting voerzak te duiken.
Ik kon niet van Kathy verwachten dat ze goed kon timen, maar zelfs dat was geen groot probleem.
Het is net als handtargetting in het begin de meest elementaire manier van zeggen: "doe jij iets voor mij, dan doe ik iets voor jou" Elk paard heeft dat veel sneller door dan zijn trainer verwacht.
Speedclickeren zie ik als de ideale manier om 'kleinere' dingen op te lossen, hoewel die voor mensen soms een enorm probleem kunnen zijn en waarvan ze geen idee hebben hoe ze dit gedrag ooit kunnen veranderen. Zaken als aansingelen, een halster over een hoofd als het paard een probleem bij de oren heeft, (denk bv. maar aan Nele die hier een poosje heeft meegeschreven) en waarbij het even nog niet zo belangrijk is dat een paard ook de beleefdheid heeft aangeleerd.
Als er geen zware trauma's aan ten gondslag liggen, (De tinkermerrie enige maanden terug, die alleen onder narcose bekapt kon worden) maar het paard het gewoon eng , of lastig vindt is in een paar sessis van een paar minuten te doen. Vandaar ook mijn vraag aan het PT Team om me 3 keer 10 minuten tijd te geven.
Vaak opent het echter wel de ogen van mensen om met het 'normale' clikkeren verder te gaan omdat ze zien dat het werkt (zonder opbouwen van druk om over fase 4 maar helemaal te zwijgen.
)omdat het paard het uit zichzelf goed wil doen.
Alles wat een paard als negatief ervaart heeft 4 beloningen nodig om dat weg te poetsen en daardoor juist trager te leren.
Poisened cue's zijn een hot item op het moment!.
>
> Vermoedelijk ben ik nog mensen vergeten. O ja, Rena die de piste sleepte! Indrukwekkend dier. En Bart met Blue natuurlijk! En Herman die zo veel geduld en doorzettingsvermogen heeft met zijn Veldre, die komt er wel. En de poedertorenmeisjes. En en en!
>
> Groetjes,
> Nathalie
Piet
hoof issues are man made; not genetic
Warboel
