Esther schreef op dinsdag 8 juli 2008, 12:19:
> Jazeker hebben we overlegd met de dierenarts. Er is geen
> alternatief of alternatieve manier voor de medicijnen, we
> hebben echt alles geprobeerd wat we konden bedenken. Ik weet
> dat er veel mogelijk is met clickeren, ook dat is de revue al
> gepasseerd, ze heeft daarmee al heel veel dingen geleerd.
> Maar ze eet echt niet. En met de spuit spuugt ze het uit.
lijkt me zo'n moeilijke situatie!
doet me terugdenken aan mijn hond die we hebben moeten laten inslapen begin december. Van de een op de andere dag werd ze ziek: een slokdarmverlamming ten gevolge van myasthenia gravis (spierziekte) ze kon geen eten/drinken meer binnenhouden pilletjes moest ik ook echt in heer mond proppen want ze at ze niet op, en als ze ze dan in haar mond nam omdat we ze onder het eten verstopte dan liet ze ze uit haar mond vallen. Als ze iets dronk of at of haar pilletjes kreeg moest ik haar op z'n minst 15minuten rechthouden maar dan nog ...
op 5 weken tijd takelde ze zo af: werd super mager, al haar spieren verslapten/gingen weg weet ik veel wat er mee gebeurde. De laatste vrijdag van haar leven is ze in de kliniek achtergebleven met een bakster, ze was uitgedroogt en zoooo verslapt. De meeste medicijnen konnen ze via die bakster geven maar het aller belangrijkste medicijn dat bestaat enkel in pilletjes vorm en dat pilletje berijkte haar maag niet door al dat regurgiteren ookal hield je haar een half uur omhoog. OOh wat was ik zoooo boos op mijn mama dat ze Amy daar had achtergelaten in de kliniek, bij ons voelde ze zich goed, voelde ze zich veilig en ik had echt het gevoel dat ik haar zo in de steek liet door haar daar achter te laten bij vreemden, in zo'n klein hokje, ... De dag erna zijn we haar gaan bezoeken en wat was ze zooo blij ze fleurde op we dachten dat het de goede weg op ging. Ze was een echte doorzetter, ze wilde ons niet opgeven maar de dag erna, die zondag zijn we haar gaan halen. Geen kwispelende staart meer, ze kon helemaal niet meer staan, ze had pijn... we zijn toen thuisgekomen ik heb haar vanalle lekere dingen voorgehouden maar ze wilde niets meer eten ... met tranen in mijn ogen heb ik onze
DA gebeld ...
Ik kon haar niet meer laten afzien, ze had me zoveel geleerd, ze heeft me zo geholpen met allerlei verschillende keuzes, ... dit was het minste dat ik voor haar kon terugdoen. En je probeert dan wel allerlei dingen te bedenken van als ik die pilletjes nu zou oplossen in water en ik spuit dat water met pilletje in haar mond hoelang zou ik haar dan moeten rechthouden totdat alle nodige dingen zijn opgenomen... maar het is gewoon zinloos

Ik hoop echt zo hard voor je dat ze haar medicijnen wel weer wil gaan innemen en dat je nog veel plezierige momenten met haar mag beleven!
Je hebt echt een prachtig paardje, spijtig dat ze niet wil eten en dat ze geen andere mogenlijkheden hebben ipv die pilletjes.
veel sterkte!