eddy DRUPPEL schreef op donderdag 12 juni 2008, 12:04:

Maar dit paard is toch al langer bij je of vergis ik me? Wat vroeger gebeurt is blijft toch geen "excuus"? Je werkt toch aan vertrouwen en aan lichamelijk beter in je vel zitten, ze zou inmiddels toch wel beter moeten weten, lijkt mij. Er moet dan toch een andere reden zijn waarom ze er nog steeds vandoor wil met weggedrukte rug?

Karin

Cindy Helms schreef op zaterdag 14 juni 2008, 11:20:



Ik kan het eerste filmpje van Esther niet zo snel meer vinden, maar zou het niet te maken kunnen hebben met de plaats van het hoofd?
Bij dressuurpaarden hoor je dat geluidje ook heel vaak, die paarden worden dan ook steevast achter de teugel gereden.(maar hebben natuurlijk ook vaak stress)
Paarden met een heel grote kaak lijken er ook sneller last van te hebben, die hebben nog meer ruimte nodig.
Zou het kunnen dat dat de ademhaling belemmerd?

Karin

Cindy Helms schreef op zaterdag 14 juni 2008, 13:34:


Nee, niet alle paarden doen dat natuurlijk, maar ik kan me wel voorstellen dat het er mee te maken kan hebben.
De mijne met een zware kaak en daarbij zware hals en halsaanzet, dus niet veel ruimte, doet het trouwens ook niet, maar ik hou dan ook wel rekening met waar zijn hoofd is of eigenlijk doet ie dat zelf

Karin

Anita Cats schreef op zaterdag 14 juni 2008, 18:06:


Hier zitten heel soms walsmurfen heb een wal langs de lange zijde waar ze niet overheen kunnen kijken en waar ook wel eens een koe van de buren overheen gekomen is of katten ruzie gaan maken Komt de (harde) wind niet vanaf die kant en kunnen ze ook niet meer zo goed horen wat er zich aan de andere kant van de wal afspeelt, dan willen ze daar ook soms niet langs.
Ik ben er zelf geen voorstander van om dan daar perse langs te moeten of daar oefeningen te gaan doen oid, ik voel dat als een soort van strijd en die wil ik juist niet voeren.
Ik rij dus tot waar ze ontspannen blijven, respecteer hun grens en zo kan ik langzaamaan de grenzen tot de wal oprekken. Zo zijn ze daar allemaal op gaan vertrouwen, ze blijven ontspannen, mogen het in hun eigen tempo doen en dan gaan ze ook makkelijker met mij mee.
Alleen toen ze nog maar net gereden werden kwam het soms voor dat we de hoefslag aan die kant niet haalden, maar so what? Na niet al te lange tijd weten ze dat je er op die momenten rekening mee houd, krijgen daar vertrouwen in en zelfvertrouwen van en gaan ze steeds sneller mee.

Karin

Aafke schreef op zaterdag 14 juni 2008, 18:58:


Hoewel ik voor belonen ben zou ik dat laatste in dit geval nou weer niet zo doen, zo vestig je alleen de aandacht op dat stukje en bevestig je de "angst" imo. Je bent er zelf ook maar mee bezig ipv gewoon te gaan waar je gaat (ook al hou je rekening met hen door te vergroten en dwingt ze niet)
Er IS niks aan de hand, ze hoeven ook niks te leren (lopen kunnen ze al)behalve op jou en op zichzelf gaan vertrouwen, dus waarom zou je iedere pas dichterbij iets dat er niet is, belonen of bemoedigen?

JMO
Karin

Esther schreef op zondag 15 juni 2008, 1:07:


Leuk filmpje! past inderdaad goed bij dit forum

Karin

Anita Cats schreef op zondag 15 juni 2008, 9:54:


Misschien heb ik je eerste post verkeerd gelezen, ik had begrepen dat je aan het rijden was en dat er sprake bleef van spanning, wat je zonde vond.

Karin

Anita Cats schreef op zondag 15 juni 2008, 12:07:


Erop is altijd anders dan ernaast, zeker met zo'n jong paard


Mooi dat je dit kan zien!! en vandaag is niet gisteren of morgen en je hebt ook nog te maken met een leerritme waarin "terugvallen" heel normaal zijn om het straks weer beter te kunnen doen.
Daarom blijf ik ook rijden tot waar ze ontspannen kunnen zijn, ontspanning en vertrouwen vind ik zeker bij zo'n jong paard, het allerbelangrijkst.
Je hoeft in een bak ook nergens naar toe immers, wat maakt het uit waar je rijdt?
En vergeet niet dat een "terugval" ook ontstaan kan zijn door iets waar jij totaal niets mee te maken hebt of hebt gehad of aan kon doen, wie weet is er de dag ervoor een echte smurf door de bomen gekomen

Hier is er momenteel ook nog een braamsmurf,die bestaan blijkbaar ook langs de wei. Ze krijgen dagelijks een rand gras erbij en nu weigeren ze daar langs die braam te grazen! Ze komen liever het hooi in de inloopstal opeten dan dat ze op die plek gras gaan eten...geen idee wat daar gebeurt is, ik zit er niet 24 uur bij, maar blijkbaar IS er wel iets gebeurt waar ze van geschrokken zijn ofzo, want geen gras eten is echt abnormaal


Veel plezier!

Karin