Ja ik kan je een hart onder de riem steken en begrijp het heel goed. Heel langzaam maar zeker gaat het door steeds een op vertrouwd paard, met iemand in buurt en vaak doen met kleine stapjes opbouw weer beter.
Ik heb ook een groot opstaptrauma opgelopen na 2 gemene vallen met opstappen op een wat angstige jonge draver. Op haar ben ik niet meer gegaan, onzeker paard en bange stijve ruiter is geen combinatie naar mijn mening.
De eerste keren opstappen op een lieve oudere en bekende merrie, vanaf een opstapje en 2 mensen om te helpen vasthouden heb ik staan hyperventileren en huilen voordat ik erop ging. Rustig blijven ademhalen en 2 a 3 keer per week even oefenen, afbouwen naar vasthouden door 1 persoon, eens op een ander paard en een jaar later durf ik weer alleen op te stappen op meerdere paarden.
Ik blijf wel voorzichtig hoor en laatst vloog de schrik me weer om het hart toen het zadel iets scheefzakte door onvoldoende aansingelen; maar ik ga er toch wel gelijk op daarna!
Kortom je bent goed bezig, je hebt de wil om het te doen, je zorgt voor gecontroleerde omstandigheden en assistentie en blijft oefenen op steeds een stapje meer/verder. Succes!
Warboel
