Misschien heeft iemand hier ervaring mee en kan mij een hart onder de riem steken?

4 jaar terug ben ik tijdens het opstappen van Willem afgevallen. Ik ben een tijdje bewusteloos geweest en had een zware hersenschudding. Zelf kan ik me alleen herinneren dat ik naast Willem stond om op te stappen en dat ik op de grond lag, alles ertussen ben ik kwijt.
Vanaf die dag ben ik bang. Bang om op te stappen, bang om te rijden. En niet gewoon bang, maar ik sta te trillen, ben misselijk, wordt draaierig. Voor mijn valpartij had ik daar geen last van en stapte ik ook zo op een vreemd paard.

Ik heb in de vier jaar niet veel kunnen rijden. Op Willem durfde ik niet en Froukje mankeerde telkens wat. Twee jaar terug ben ik bij Pien geweest en heb ik twee keer op Diesel (haflinger) gereden. Toen viel de angst mee. Eind vorig jaar stond Willem op de Poedertoren en heeft Eddy hem beleerd. Toen heb ik ook op Willem gereden en dat ging best goed. Ik ben er één keer afgevallen maar ben ook weer opgestapt. Echter, toen Willem thuis was, durfde ik niet meer. O, ja, en tussendoor heb ik ook nog een keer op Chaser van Wil gereden, zelfs langs de weg en dat ging prima.

Nu hebben we Boully gekocht. Zijn vorige baasjes kwamen heel eerlijk over. Boully bokt niet, staat redelijk stil met opstappen en is vrijwel nergens bang voor. Minpuntje van hem is dat hij, als hij eenmaal loopt, slecht wil stoppen, maar dat kunnen we hem nog wel leren.
Vorige week zaterdag heb ik proefgereden op Boully. Dat ging best goed. Opstappen vanaf een emmer, vanaf de grond durf ik echt niet. Boully was wat stijf, maar liet zich goed rijden. Langs de weg keek hij zelfs niet naar een paar enorme trekkers die ons van achter voorbij kwamen.
Nu staat Boully hier. Ik heb me voorgenomen meteen op hem te gaan rijden, ik hoop dat ik zo over mijn angst heen kom.
Gisteren was de eerste keer. Omdat het zo warm was, heb ik besloten het uit te stellen tot 's avonds. En heb ik de hele dag in de zenuwen gezeten. Ik kon nauwelijks eten, was er maar constant mee bezig. Vlak voor het avondeten besloten het ondanks de warmte maar niet langer uit te stellen, anders kreeg ik helemaal geen hap door mijn keel.
Dus Boully opgezadeld, hoofdstel pas gemaakt (even met bit, sorry) en de bak in. John heeft hem vastgehouden terwijl ik opstapte (met het zweet in mijn handen en dat was niet van de warmte). Boully was werkelijk heel braaf. Wat moeilijk te sturen en hij doet weinig voor je benen, maar hij zette geen stap verkeerd. Op aandringen van John ook een klein stukje gedraafd. Na een kwartiertje weer afgestapt en afgezadeld. Wat een opluchting.

Ik wil nu iedere dag een kwartiertje gaan rijden als John 's avonds thuis is, maar ik vraag me af of ik ooit deze angst nog kwijt zal raken. Ik mis het rijden, vooral het heerlijk ontspannen door het bos klossen, verschrikkelijk, maar zie nu alweer op tegen vanavond.

(Ben trouwens gisteren in één dag twee kilo kwijtgeraakt, dus daar is het i.i.g. wel goed voor )

Els.

joop schreef op maandag 9 juni 2008, 10:33:


Jongens, denken jullie nu echt dat dit helpt?
Trudy komt hier af en toe langs en meestal als ze het niet gemakkelijk heeft, denk ik. Zie er een op en neer gaande lijn in.

Gewoon laten gaan en de berichten doordraaien als het je irriteert lijkt me het beste.

Els.

Herman schreef op maandag 9 juni 2008, 10:49:


Tja, sorry, hoor, maar ik lees tussen de regels door iemand die hulp nodig heeft. Ik weet dat die hier niet geboden hoeft te worden, maar het soort flauwe opmerkingen van pilletjes en drank zetten ook geen zoden aan de dijk.
Daarom lijkt negeren me het beste. (Jullie weten toch wel; negatieve aandacht is óók aandacht!)

Els.

Piet schreef op maandag 9 juni 2008, 11:37:


Boully = kogel? Bedoel je dat, Piet?

Volgens John is Boully geen kogel maar een torpedo. Gisteravond een rondje dijk (5 km.) gelopen met de twee paarden aan de hand. Ik had John de eer gegeven met Boully te lopen, omdat Willem het niet leuk vind als ik Boully zoveel aandacht geef. (Jaloers mannetje, hoor.)
We hadden het rondje zo geklaard! John met Boully voorop. Boully vond het fantastisch! Yes! Stappen, stappen, stappen! Er zat geen rem op. Willem en ik hadden de grootste moeite het tempo vol te houden. (En Willem heeft niet één keer gestaakt).

Els.

Christel Provaas schreef op maandag 9 juni 2008, 11:41:


Ja, jeetje, ik ben op dieet! Probeer er minstens 20 kg weer af te krijgen.

Bedankt allemaal. Geeft me weer moed. Ik ga i.i.g. voorlopig iedere avond rijden onder toeziend oog van John tot ik het alleen durf.
Deze zomer gaan we met vakantie met de paarden naar de Poedertoren. Dan moet het o.l.v. Eddy helemaal goed gaan komen. (Weet ik zeker, denk ik.)

Els.

Aafke schreef op maandag 9 juni 2008, 14:37:


Zelf zou ik hem, telkens als hij me voorbijkomt, aan het touw om me heen laten draaien, zodat hij weer achter me zit. Maar John is daar (nog) niet zo handig in. Ik vind dat Boully het ook helemaal niet slecht doet, terwijl we hem pas één dag hebben. Maar het was wel grappig. Eigenlijk verwacht je van een wat ouder paard zo'n tempo niet. (Hoewel Froukje ook altijd graag wilde lopen.)

De mensen waar we Boully van hebben gekocht, hadden hem acht jaar. Daarvoor had nog niemand van hen ooit paard gereden of een paard gehad. Alle kinderen hebben op hem leren rijden, ze hebben hem zo klaboing voor de kar gezet, zonder dat ze ooit gemend hadden... Ik bedoel, hij heeft de laatste jaren toch wel een beetje zijn eigen gang mogen gaan.

Dat komt allemaal wel goed. Ik heb hem net met alleen een touwtje los om zijn hals van het land gehaald, geen enkel probleem. Hij had zelfs niet de neiging om weer terug het gras op te gaan toen ik het draadje dicht deed. 't Is een braaf paard...

Els.

Wil schreef op maandag 9 juni 2008, 16:16:


Dat is zo leuk, al die manieren om te trainen om iets te bereiken. Willem reageert heel goed op een rondje om je heen. Hij trekt nu totaal niet meer, loopt min of meer los naast of achter je. Als hij schrikt laat ik het touw vieren. Hij haalt bijna nooit het eind en wacht dan weer tot je naast hem loopt.

Boully moeten we de knopjes nog van vinden. Hij lijkt het niet in de gaten te hebben als je hem beloont, is misschien wel weinig of niet met hem gedaan. Gisteren wilde ik hem een stukje brood geven na de wandeling, dat had hij niet eens in de gaten.

Hij lijkt trouwens echt nérgens bang van. Bootjes en boten in het kanaal, hard optrekkende motorfietsen, het doet hem niets. Hij was wel heel nieuwsgierig naar de Galloways aan de overkant van het kanaal, net als Willem altijd is. Toch weer grappig.

Els.

Aafke schreef op woensdag 11 juni 2008, 15:43:


Leuk!

Is dat een fjord?

Els.

Wat een schatten zijn jullie allemaal! Zoveel steun, zoveel verhalen geven zovéél moed. (Schreef niet iemand dit al eerder "ik hou van dit forum!")

Hoe het verder is gegaan.
Maandagavond met de moed der wanhoop weer opgestapt met John als trouwe hulp. Ik was zo'n beetje nog nerveuzer dan zondag. Toch ebde de spanning tijdens het rijden al een klein beetje weg en werd het "verplichte" kwartier zonder dat ik er erg in had 20 minuten.
Dinsdag weer met de zenuwen in mijn lijf opgezadeld. En toen wilde Boully niet met me mee naar de bak, of eigenlijk wilde ik waarschijnlijk niet écht naar de bak . John heeft een handje moeten helpen door Boully tegen zijn achterste te duwen :) . Met opstappen (doe ik vanaf een krukje), stapte Boully naar achteren om zijn evenwicht te herstellen en ik natuurlijk meteen in de stress. Diep adem gehaald, in de beugel blijven staan tot hij weer stilstond en toen mijn been over hem heen gedaan. Pfff, ook weer overleefd. ('t was echt maar een half stapje, hoor.) John heeft Boully het eerste rondje vastgehouden en daarna ben ik alleen verder gegaan. En toen landden er een paar houtduiven op de rand van de bak. Boully heeft het niet zo op opvliegende vogels, dus voor de zekerheid John de duiven weg laten jagen. Toch weer 20 minuten gestapt.
Woensdag, gisteren dus, voelde het niet zo heel verkeerd, ik kreeg er al een beetje zin in.
's Morgens hadden we al 5 km. met de paarden gewandeld en ik had met Boully gelopen. Ik kwam er al snel achter dat hoe meer druk hij op het halster voelde, hoe harder hij wilde. Dus zoveel mogelijk losgelaten en op mijn stem en zacht kort vragen aan het touw hem geprobeerd wat rustiger te laten lopen. Heel intensief, maar het werkte wel. Op een gegeven moment stopte Boully vrijwel zonder druk als ik gewoon stil bleef staan. Maar dat even terzijde, het gaat om het rijden.
Opstappen ging goed, wegrijden ging goed en ik ben helemaal in mijn eentje midden in de bak afgestapt. Dat voelde als een hele overwinning.
Vanavond nog een keer en dan krijgt Boully morgen een dagje vrij.

Met rijden valt me op dat Boully waarschijnlijk heel erg op het bit is gereden. Constante druk en dan voor het halthouden nog véél meer druk. Hij komt dan ook in verzet en doet zijn mond open. Gisteren zoveel mogelijk met hele lange teugels gereden. Daar begreep hij eerst niets van. Krulde zich onderin helemaal op. Aan het eind van de 20 minuten kon ik hem op vrijwel losse teugels sturen en ook halthouden zonder veel druk, duurt dan wel een paar stappen, maar hij doet het wel! Ik probeer hem zoveel mogelijk op zit te gaan rijden, maar dat moeten we allebei nog leren. Ik rijd heel veel wendingen met hem en dat pakt hij goed op. Vanavond wil ik ook een paar teugels aan de side-pull zetten, die ik al bij het andere hoofdstel als neusriem heb zitten. Eens kijken of hij daar op reageert (als ik dat durf, hoor).

M.a.w. ik denk dat het wel gaat lukken met Boully als rots in de branding. Ik krijg er weer een beetje zin in en durf zelfs plannen te maken. Wie weet, kan ik over een paar weken wel met hem het bos in,

Els.

Aafke schreef op donderdag 12 juni 2008, 14:00:


En hier hebben we vorige week voor het eerst sinds begin april weer water gehad. Én nou is me dat gras toch gegroeid! Nu moet het gehooid, maar ja, dan keldert de temperatuur dus en staat het op regenen... Dat weer hier in de Benelux...

Els.

Christel Provaas schreef op donderdag 12 juni 2008, 13:55:


Oeff, nog sterker in de achterhand. Hij heeft me een schenkels (zo noem je het deel binnenzijde boven de sprong toch?) en een broekspieren.
Maar ik begrijp wat je bedoeld, meer op de achterhand lopen. Overgangen rijd ik nog niet, behalve halthouden/stap dan, draf vind ik nog eng en onze bak is erg zwaar. Zal nog wel even duren voor ik op het gras durf te rijden. Wendingen rijd ik dus wel, vooral omdat hij in de bochten heel erg naar binnen valt, dus wend ik telkens lang voor het eind van de bak af. Zondag gaf hij nog helemaal geen stelling, gisteren aan de lange teugel keek hij zowaar in de richting waar hij ging.

Ja, ja, leuk voorbeeld, hoor. Racen, staken, opwinding, verwarring. Brrr... Ik nog even niet.

Fijn aanbod, zou je heel graag mee hebben mijn eerste (en misschien wel meer) bosrit(ten). Ik meld me wel.

Els.

Piet schreef op donderdag 12 juni 2008, 16:18:


Probleem is dat een paard kauwt op alles wat hij binnen krijgt. Mijn hond krijgt ontzettend grote pil in plakje boterhamworst gerold, da's inderdaad hap, slik, weg en ze proeft het niet eens, denkt dat ze een beloning krijgt.

Heel misschien zou het lukken opgelost in iets van bijv. olie met een héél lekkere smaak. Misschien lijnzaadolie? Mijn paarden zijn (of waren, in het geval van Frouk) gek op wormenkuur met venkelsmaak. Ze aten bijna de hele spuit op, i.p.v. alleen de inhoud. Kwam ik met een andere spuit dan was het bij Frouk best een probleem.

Moeilijk hoor, ik snap het probleem.

Els.

Eva Saegerman schreef op donderdag 12 juni 2008, 17:48:


Wat een heerlijk ventje! Arran, Arran, Arran! Kan je zijn naam ook lekker veel lezen.

Ik weet natuurlijk niet waarom je niet lekker zit (hechtingen o.d.), maar wat nogal eens wil helpen na een bevalling is op een kinderzwembandje gaan zitten. Misschien een overbodige tip, maar toch...
En doe rustig aan, die periode van zes weken is echt zo om. (En het valt nog mee, hoor, die 16 uur. Die van mij deed er 4 hele dagen, 96 uur, over en kwam toen alsnog met een keizersnee.)

Els.

Geertje schreef op vrijdag 13 juni 2008, 7:04:


Lijkt 'ie hier op? http://link.marktplaats.nl/172833526 Neurenberger leeuwerik?

Els.

Two Lazy Seven schreef op vrijdag 13 juni 2008, 11:39:


Ergste is misschien nog wel dat het vaak mensen zijn die allemaal bitloos en ijzerloos hoog in het vaandel hebben staan, die elkaar afmaken om kleine details.
Er zijn er die absoluut anti-zweep, stick, stok of wat dan ook zijn, anderen gebruiken iets als aanwijsstok, vliegenwegjaagstok, desensibiliseerstok en worden dan weer boos op de eersten. En zo gaat het in heel veel onderwerpen.

Het is een ingewikkelde wereld, zo'n forum.

Aan de andere kant zijn er hier op het forum heel veel mensen bereid een ander te helpen. Als je in nood zit, hoef je maar te bellen of te mailen en er staat wel iemand voor je klaar. Dus er is ook wel de nodige saamhorigheid.

Geven en nemen, leven en laten leven, ik denk dat dat heel belangrijk is.

Els.