Hoi,

Sinds onze paarden het heerlijke leven van 24/24u wei hebben leren kennen en we ruimte hebben om vanalles uit te proberen, ben ik wat beginnen lezen over non-verbale communicatie en grondwerk (dun boekje). Ik ben in het begin begonnen.
Lach me niet uit: ik heb het gewoon over het correct leiden van onze paarden . Ik bedoel dus zonder dwang of straf met doorhangend touw, en dat ze achter mij blijven stappen als ik stap en stoppen als ik stop. Ik zit nu aan "acheruit als ik achteruit ga".
Nu ja, als ik lees wat jullie hier allemaal doen is het vrij onnozel, maar toch..

Van de week had dit een onverwacht effect. Mijn echtgenoot ging gedag zeggen aan onze ruin, gaf hem een aai. Toen wandelde hij naar de drinkbak en wat bleek: Onze ruin stapte netjes achter hem. Mijn echtgenoot verwachtte dit niet en stopte. Onze ruin dus ook en bleef netjes achter hem. Ik riep vanuit de verte: zeg "goed zo". Hij deed het (niet helemaal begrijpend)... En wandelde verder... Onze ruin dus ook...

Leuk vond ik dat, mijn avond kon niet meer stuk. Het stemt mij hoopvol voor de toekomst. Heb intussen in de boekhandel het boek van Inge Teblick besteld en het wordt binnenkort vakantie...

Positieve groetjes, Lena