Hoi,

Wat doe ik met een paardje dat NIET wijkt voor druk?

Uiteraard heb ik het hier over die smurf van mezelf. Zo gevoelig als mijn lespaardje Iwan is, zo ongevoelig is Isabella. Wilde nu ook dat circlen doen, maar al zwiep ik met het touw zou hard dat het geluid gaat maken, ze keert om en gaat ernaar staan te kijken (met aandacht). Lachen dat wel, maar lopen ho maar.

En als ik goed nadenk is dat eigenlijk altijd zo. Als madame geen zin heeft, dan doet ze het niet. Ik kan haar dan niet vooruit krijgen, op geen enkele manier en daarom is ze echt niet zo'n super goede menpony hoor. Weet dat de verhalen hier wel vaak leuk zijn over haar, maar eigenlijk is het maar een verwend "snert"beestje . Als ik haar achterwaarts wil zetten met dat vingertje, dan kan ik boos stampend op haar toe lopen met zwiepend touw, maar sinds gisteren blijft ze gewoon staan. Ik knal dus tegen haar aan en ze blijft gewoon staan waar ze staat. Mafkees ....

maar eh, wat doe ik hier aan?
Vanuit de normale paardenwereld uiteraard "de zweep er een keer flink over" maar dat kan en wil ik niet. Er moet toch een andere manier zijn.

Groeten,
Ingrid

jo schreef op vrijdag, 1 oktober 2004, 8:54:
.
Dat lijkt me leuk om te zien hoe een paard dat doet !

Groeten,
Ingrid

Hoi,

Het paardenbit ... zin of onzin ...

Geen echte discussie wil ik hiermee bereiken of starten, want ik weet dat het gros hier vind dat het onzin is; sterker nog dat het zelfs slecht is.
Maar ikzelf als paardenbitgebruiker ben het daar dus dan ook uiteraard niet mee eens, dus zo zou een welles-nietes discussie ontstaan en dat is niet de bedoeling van mijn verhaal/tekst hier, maar heb wel een conclusie (zie eind).

Toen ik het bit had aangeschaft (bokkebit voor het mennen) vroeg ik me eigenlijk af wat de werking van dit bit was. Ik wist niet beter of je reed met een enkel gebroken trens en je ging "hulpmiddelen" aan het bit kopen als je paard een harde of juist zachte mond had. Dus ik had een stang gekocht, met kinketting en minimale hefboomwerking. Tja, het zag er heftig uit, en omdat ik geen zin had mijn paardje pijn te gaan doen in haar mondje, vooral niet omdat ik zo van oa dat paardenmondje hou (met die zachte lippen hihi), kocht ik een boek over het bit. Daarin staat echt werkelijk waar alles. Juist en onjuist gebruik, diverse bitten, diverse manieren van optomingen en gebruik bij welke sport, maar juist ook veel bitloze optomingen. Toen las ik ook al in dat boek dat een hackemore echt niet minder paardonvriendelijk is dan een hoofdstel met bit en dat ook zelfs een touwhalster niet echt paardvriendelijk is met die knopen in het halster die werken op de zenuwknopen van het paardenhoofd.

Een verkeerde ruiterhand veroorzaakt met een bitloze optoming als een touwhalster net zoveel ellende als een normaal hoofdstel met een bit in.
En daarom durf ik ook met zekerheid te beweren dat een zachte ruiterhand geen schade toebrengt aan een paardenmond met of zonder bit.

Nu kijkend naar mezelf ... ik rij zelf nooit met druk op het bit. Niet nodig. Isabella luistert vrijwel geheel naar mijn stem. Alleen in geval van nood (en dan niet omdat ze er vandoor gaat, maar omdat we geen voorrang krijgen of worden afgesneden) gebruik ik het bit en de rem op de wagen. Maar omdat ik juist zo weinig het bit gebruik, reageert ze heel snel op die druk.

Men ik met een ander paard, dat dus met "normale" hand is opgevoed, dan heb ik soms het idee dat ik met het bit de mondhoeken al tot de oren heb getrokken bij dat paard. Dan voel ik duidelijk het verschil.

Ik merk nu ook met Iwan het verschil in de les (met touwhalster) en bij het oefenen (met stalhalster). Hij reageert met het eerste veel sneller en zo te zien ondervind hij soms hinder van die knopen als ik te hard aan het touw trek.

Conclusie:
Dus voor alle optomingen geldt heb ik begrepen dat er maar 1 storende en pijnveroorzakende factor is, en dat is de mens.

Groeten,
Ingrid

O ja, het boek is echt een aanrader voor jullie allemaal hier. Er staan zo ontzettend veel optomingen in. Ik vind het ook jammer dat het boek in de titel het woord BIT heeft staan, want er staan minstens zoveel bitloze optomingen in, als ook halsriemen en zelfs helemaal geen hulpmiddelen meer. Titel is Het paard, het bit en de ruiter van Gertrud Jetten door de Hoefslag uitgegeven.

Hans van Keeken schreef op vrijdag, 1 oktober 2004, 10:44:

Jeetje zijn die wagentjes ZO licht??

Verdorie, kom ik aan met mijn marathonwagen van zo'n 160 kg leeg gewicht (en een klein paardje dus). Hmmm beetje verschil dus wel.

Maar inderdaad, deze wagen trekken wij zo uit zijn schuurtje, terwijl ik er niet aan moet denken om deze 160 kg op mijn rug te moeten dragen (of Isabella's rug).

Groeten,
Ingrid

Cindy B. schreef op vrijdag, 1 oktober 2004, 13:12:


Ik laat Isabella voor de wagen ook wel eens galopperen op de weg (meestal klinkers, door de woonwijk of zo). Maar dat mag dus inderdaad niet, en niet vanwege de pony, maar vanwege de verkeersregels, althans dat is mij verteld. Maar volgens mij geldt dit alleen voor woonerven en niet voor normale woonstraten, maar toch kan ik geen duidelijke informatie erover vinden. Wel draf, dat mag wel, maar de galop daarover zijn de meningen bij menners verdeeld.

Wel is het zo dat je natuurlijk veel beter moet opletten als je in de galop door de straten sjeest, want je hebt met zijstraten, spelende kinderen en zo te maken. Dus meestal laat ik haar draven.

Maar wat het voor de pezen betekent ... geen idee, mag een ander zijn zegje over doen. Ik gebruik toch bij deze "actie" hoefschoenen en daarmee vang ik al een grote klap op uiteraard.

Groeten,
Ingrid

Cindy B. schreef op vrijdag, 1 oktober 2004, 13:32:
Snap hem. Weet ook niet of het waar is, maar het werd mij steeds verteld als ik er naar vroeg (in mijn kennissenkring). Dus ik vertel dat dan ook maar hier, maar misschien is het wel onzin, maar kan het gewoon niet vinden in de regels. Kan zoveel niet vinden in de verkeersregels waar het paarden betreft. En navraag bij politie en ANWB levert altijd tegenstrijdige antwoorden op, dus ik doe maar een end hene hoor. Tuurlijk rechts heeft voorrang (behalve als wij van rechts komen kennelijk?!) en voetgangers op een zebrapad moet je ook voorlaten gaan. Maar een shetlander op een grote doorgaande weg vindt men te gevaarlijk, maar op het fietspad mag eigenlijk niet. Snap je?

Wij rijden en doen dat wat veilig is. En een galopje het liefst in het bos.

Groeten,
Ingrid

Cindy B. schreef op vrijdag, 1 oktober 2004, 15:12:

Ga gewoon even voor je zoeken. Heb hier thuis een helehoop naslagwerken. Ook gekregen van iemand die gestopt is met de paardenhouderij cq zelf een verzameling aangelegd uit oude tijdschriften. Maar weet niet of ik het vandaag al gevonden krijg. Doe mijn best.

Groeten,
Ingrid

Misschien stomme vraag eigenlijk, maar ik weet wel waarom een paard hinnikt en vooral dat ze enorm veel verschillende geluiden maken, toonsoorten kennen, hard/zacht, boos/lief (moederlijk), begroeting/afscheid, waarschuwing/angst, enz. De mijne alleen al heeft een heel scala.

Maar hoe doen ze het eigenlijk? Lucht uit de longen langs stembanden blazen? Of komt het geluid uit de neus (holte)?

Viel me op dat Iwan enorm hard kan hinniken (de mijne ook wel, maar die van Isabella is lager en nooit recht in mijn oor zoals Iwan verschillende keren deed). Maar Iwan blies er altijd een stoot lucht achteraan door zijn neus (dus zonder hinnik). En toen werd ik eigenlijk nieuwsgierig; hoe werkt de stem van een paard.

Brand maar los ....

Groeten,
Ingrid

Cindy B. schreef op vrijdag, 1 oktober 2004, 15:21:


Oke heb ook weinig tijd eigenlijk vandaag. Maar ga echt zoeken want ben zelf ook wel nieuwsgierig. Ikzelf heb overigens geen menbewijs, maar had het dus aan mensen gevraagd die er wel eentje hadden. Maar kan inderdaad best met het glijden van de ijzers te maken hebben. Op de manege draven we zelfs nooit over de harde weg omdat anders de hoefijzers te snel slijten; dat mag dus daarom niet. (?).

Veel plezier op je cursus.

En eh, wat is dat eigenlijk voor paardje van je (ras)?

groeten,
Ingrid