Diestelmans Liesbet schreef op donderdag 5 juni 2008, 20:26:


Mee eens hoor, hoe zou dit nu komen?
Ziet iemand zijn paard als partner? Dan is een scheiding soms beter.
Ziet iemand zijn paard als zijn kind? Dan leef je er mee, hoe het karakter ook is. Ik zie mijn paard noch als een partner, noch als een kind, maar als een dier met een eigen leven, dat bij me is, zolang het bij me is. Dan kan er van alles gebeuren, en alles is goed.

Groetjes, Michiel

Spirithorses schreef op zaterdag 7 juni 2008, 22:52:


Mooi en gefeliciteerd, is alles goed gegaan?
Thuis bevallen natuurlijk of mag dat niet in Belgiëland?

Groetjes, Michiel

Janneke123 schreef op donderdag 12 juni 2008, 7:29:


Tussen 3 en 4 jaar oud wordt over het algemeen te weinig met een paard gedaan, of te veel en op de verkeerde manier.

Na het op straat stappen komt de volgende fase in de opleiding van een paard, en dat is meenemen naast de fiets of naast een ander paard. Dat is een super training die door niets vervangen kan worden.

Vooral mentaal gebeurd er zoveel onderweg, vergelijk dat eens met een ronde bak. En met het vele draven worden de pezen sterk in plaats van overbelast. Wat een langdurig traject is waar je wel een jaar voor mag uit trekken. De spieren komen in dat jaar vanzelf en met op het laatst gymnastische buigoefeningen erbij wordt een paard na zijn vierde rijp om je te dragen. Ik zou de baby niet meenemen naast de fiets, logisch.

Groetjes, Michiel

Patricia ter Haar schreef op donderdag 12 juni 2008, 13:00:


Sorry een jong paard niet longeren! Ik weet dat de hele paardenwereld een traditie heeft met de ronde bak en dat bijna niemand zijn paard onbelast laat draven, als handpaard naast fiets, paard of step. Wel een schamele 5 minuten in de bak opgebouwd naar 20 minuten, vergelijk dat eens met 1 tot 2 uur onbelast draven door bossen, velden en wegen. De trainingsopbouw van Kikkuli is op dit laatste gebaseerd, en dat is blessurevrij en uiterst effectief en paard vriendelijk.
http://www.kikkulimethod.com/index.php?pr=Home_Page

Natuurlijk moet je het veilig houden, je kent elkaar door en door toch, in de 2 jaar die hier aan vooraf gegaan is met wandelen naast je paard. Misschien zit je niet in de goede omgeving zonder fietspaden, dat kan en is een ander probleem.

Groetjes, Michiel
Blootsvoets goed voor mensen en paarden.

amar schreef op donderdag 12 juni 2008, 22:04:


Dat is te zien ja, daar moet je geen ruzie mee krijgen, sterk karakter.
gelukkig krijgt hij bij Eva 1000 maal veiligheid (borstvoeding, samen slapen, draagdoek, mogen huilen) waardoor hij zacht en kracht kan combineren. Ik denk ook nog even aan evt. bekkeninstabiliteit en bij twijfel hulp zoeken daarvoor.


Ja en
Groetjes, Michiel

Nathalie Lagasse schreef op dinsdag 27 mei 2008, 11:14:

.

Jur heeft dit voorjaar al 2 keer lichte koliek gehad, nadat er voor de hele kudde een stukje gras bij gekomen was. Hij eet zich dan te pletter gaat liggen en is niet vooruit te branden. Ook is hij aan de dikke kant. Dus om erger te voorkomen ... heeft hij nu de Greengard van de paardendrogist (60 euro) om. Dit beperkt het grazen ongeveer tot de helft, voor een shet te weinig beperking denk ik, maar voor Jur hoop ik goed. Er zijn ook mensen die de masker-gaten groter snijden.

De Greengard heeft wel een hard neusstuk, en verdient een zachte oplossing, daarom heb ik een zacht halster gemaakt. Bij foto's van eigen paard heb ik hiervan foto's neegezet:
http://www.paardnatuurlijk.nl/cgi-bin/fotoserieshow.cgi?id=626

Jur was heel snel gewend. Eerst 10 minuten om stil staan wennen waarbij Tessel en ik gras, wortel en appel stukjes door de opening heen duwden. De dag erna het zelfde, de dag daarna 4 uur om, waarin hij heeft leren grazen. Toen een hele nacht om. De dag erna heb ik het zachte halster voor hem gemaakt waarmee hij nu 24 uur loopt.

Op verschillende fora melden ze met de Greengard wisselde resultaten. Zwak punt is ook zijn sterke punt (zoals altijd, ha ha) namelijk dat hij de helft graasbeperking geeft. Ook een uitbreker die er omheen wil eten en er vanaf wil, vindt de greengard een leuk speeltje. Voor een rustiger paard is het een luchtig ding die mooi schoon blijft en waarmee je fijn kunt eten.

Groetjes, Michiel

Nu weer zoiets raars met Jur. 20 meter van huis af, wil hij nu persé rechtsaf de aanplant in. Rechtdoor de harde weg van 500 meter staakt hij. De oorzaak ken ik wel, de oplossing is altijd even zoeken. Het is zijn karakter, ha ha en dat los je niet op, daar manoeuvreren Tessel en ik zo handig mogelijk mee weg. Andere oorzaken overwegen we natuurlijk telkens, bijvoorbeeld het graasmasker doet hem goed, hij is niet extra hongerig naar gras als we rijden, dus dat kan de oorzaak niet zijn. Zijn hoeven ook niet, die zijn goed genoeg voor draven over het harde.

Jurriën is een gewoon een veelzijdig paard, gehoorzaamheid wisselt hij af met halfjaarlijks een periode van botweg staken. Niet vooruit te branden kan hij daarbij afwisselen met moeizaam te stoppen. Meestal echter loopt hij precies zoals we van hem vragen. Hij is het ideale leerpaard zo,

Maar goed, nu 2 keer al, zit die aanplant in zijn kop en wil hij niet meer rechtdoor. Geduldig en zacht vragen hebben we niet uitgeprobeerd, daarbij verwacht ik uren van slapen op de plek van staken. Met wortelstukjes elk ieniemini stapje vooruit belonen is het al helemaal niet bij hem. Wel vraag ik bij traagheid juist draf wat hem soms er door heen helpt. Nu al 2 keer niet, dan gaat hij achterwaarts. Zijn hoofd zijdelings trekken, ja zacht is dit niet, tot hele rondjes toe, werkte dit keer ook niet. De oplossing die we gevonden hebben en nu toepassen is, het conflict niet teveel laten oplopen en al vrij snel, hem aan het halster pakken en door de fietser langszij meevoeren over het dode punt heen. De hele 500 meter in draf desnoods als hij te traag blijft. Gisteren op de terug weg heb ik die afslag naar de aanplant een keer of 10 met hem zo geoefend en dit doen we telkens totdat hij het accepteert. Hij zal moeten doen wat we vragen, onmogelijk anders met een paard op weg te zijn. Meegaan met zijn wensen, heel graag, maar bij de geringste weigering mee te gaan met mijn wensen. Moet ik hem strak houden dat weet ik wel.

Onbelast naast de fiets gaat wel goed, zijn conditie training gaat vooruit, de gemiddelde snelheid over 10 km klimt op van 5 naar 8 km/uur. Dat zal nog wel 15 km/uur moeten worden, alvorens hij die afstand gemakkelijk in zijn geheel dravend aan kan. Zijn buik is nu wat minder gevuld en Josien heeft hem voor het eerst gereden en hem verzameld gekregen, moeizaam, maar we gaan door.

Groetjes, Michiel
Blootsvoets goed voor mensen en paarden.

Geertje schreef op donderdag 19 juni 2008, 13:10:


Dat blijft me achtervolgen hé. 2 1/2 jaar geleden kwam ik al tot de ontdekking dat Jur niet zijn zin kan krijgen op vele fronten en was ik strenger tegen hem dan de meesten hier! Er is één ding waar ik nog niet aan toe ben met hem, en dat is absolute autoriteit, volledige slavernij dus. Elke stap door mij bepaald en afwijzen van elk eigen initiatief. Wil je van het gras op de weg lopen, nee hoor, ik heb je gehoord en beslis even later wat we doen. Zijn er zulke paarden die echt geen millimeter eigen initiatief mogen hebben? Bij Jur zijn we alert op ongehoorzaamheid en zodra hij even niet makkelijk doet wat ik vraag, dan ben ik stipter dan daarvoor.

Helaas voor mij en helaas voor jullie hier op het forum. Het liefst had ik hier avonturen lopen vertellen van een nieuwsgierig paard dat zelf zijn weg zoekt. Die zijn er hoor waarbij dit kan. Bij Jur niet dat weet ik al lang.


Echt? Voel jij je goed als anderen letterlijk alles voor je bepalen?
Je bedoelt waarschijnlijk zoiets als, een onvoorspelbare partner, die nu eens zus doet dan weer zo.

Groetjes, Michiel

Sieta schreef op donderdag 19 juni 2008, 13:04:


Het comfoor van het weg vallen van strijd en teugeldruk is ook een beloning, plus mijn duidelijke goedkeuring. Alles wat werkt is goed, grazen maakt bij ons een rijles wel leuker. Of het ook dat harde pad leuker maakt, daar weet ik niet. Het voelt aan als verwennerij bij (eventjes niet) ongehoorzaam gedrag. En dat is anders dan belonen oefenen belonen oefenen, van een rijles.


Ja na het pad vind hij het leuker.
Zo hebben we ook eens zijn dwingende wens om de fiets voorop te hebben, rigoureus afgeschaft. Dat heeft een tijd/strijd geduurd voordat hij dit accepteerde. We zijn hier heel lang erg consequent in geweest. Iets versoepelen hebben we uitgeprobeerd en merken dan toch dat hij weer gaat eisen hierin. Tja einde soepelheid dus. Afslaan de aanplant in voelt op dit moment precies zo dwingend. We kunnen natuurlijk die afslag mentaal volledig af sluiten. En als we daar naar toe willen, voor een rijles bijvoorbeeld, dan om rijden waarbij de lange harde weg eerst komt en dan toch de aanplant. Jur heeft wel gelijk hoor die aanplant is ook leuk weg rijden van huis, dat echter proberen af te dwingen, is niet de manier waarop dat gaat lukken. Wel appart hoor, is die 500 meter eenmaal voorbij dan is zijn gedrag goed. Dwz iets vlotter op de terugweg, maar verder geen dwingend gedrag meer van hem. Van mij wel, elke vraag is tevens een dwingende vraag. Zachtheid is dan gelukkig voldoende.

Groetjes, Michiel

Geertje schreef op donderdag 19 juni 2008, 18:33:


Zou kunnen hoor, waarschijnlijk zal ik toch meer eigen initiatieven moeten gaan inperken waardoor het makkelijker voor hem wordt. "Doe jij maar wat je wilt, zolang je maar gehoorzaamd als ik iets wil". Is te veel vrijheid voor hem. Ik vraag al steeds vaker iets van hem, maar verbieden van tussendoor eigen initiatief, is wat anders en is een lastige voor mij. Wat raad je aan?

Groetjes, Michiel

Geertje schreef op donderdag 19 juni 2008, 19:32:


Mee eens.


Ik ben bang dat Jur dit ook nodig heeft, leuk is anders.
Tessel en ik hebben besloten dit zo stipt mogelijk uit te proberen.

Vandaag was interessant trouwens,
Het plan was de harde weg van 500 meter te gaan en zijn geliefde aanplant daarna via de andere kant binnen te gaan. En dit 3 maal herhalen met dressuur oefeningen in de aanplant erbij. Misschien kan hij die rotweg gaan zien als een manier om bij de aanplant uit te komen.

Tessel reed eerst en deed bijna een half uur over die 500 meter.
De afslag naar de aanplant voorbijgaan lukte nog wel, nadat we dit gisteren telkens herhaald hadden. Ha ha hij had zijn grens gewoon 20 meter opgeschoven, daar draaiden we gisteren toch altijd om !!

Toen begonnen wij ons Tessel kon rustig blijven en hem wel zijwaarts trekkend tergend langzaam vooruit krijgen. Daarbij ging hij mijn hand aan het halster opeisen, wat hij niet kreeg vandaag. Het zijn testen of we wel of niet de leiding opeisen, met recht Geertje je aanwijzingen lijkt Jur nodig te hebben.

Eenmaal die weg voorbij wil hij wel luisteren en de verassing was dat we de aanplant indraaiden, de terug weg dus naar huis. Daar hebben we onze oefeningen gedaan en stapte ik op voor de 2de ronde. Ditmaal ging het aanmerkelijk sneller en gemakkelijker. 13 minuten waren we over. Eenmaal trapte ik nog in een test, hij eiste namelijk de grasstrook op. En ik stond dat toe blij als ik was dat hij draafde. Toen Tessel daar de derde ronde aankwam, had ze een waar gevecht weer om hem van die grasstrook af te houden.

Jur ten voeten uit, overal makkelijk, maar die harde weg van huis af is zijn leiderschaps testbaan. Waar we ook zijn, is hij dwingend dan is dat de zelfde test. Op een buitenrit ontkomen we er niet aan een aantal keren te zakken in die test. Ergens een terugweg in slaan, kan hij al opvatten, als een overwinning. Vandaag dus vele terugwegen even genomen met de omweg van 10 meter heenweg en dan omdraaien. En zowaar zelfs de 4de keer de 500 meter opdraaien ging in een gemakkelijk drafje, omgedraaid en naar huis.

Groetjes, Michiel

Michiel schreef op zaterdag 14 juni 2008, 10:26:


Jur is al een stuk minder gevuld, het doet hem goed wat minder te kunnen eten. Ik heb mijn zachte halster nog wat verder verbeterd de beschrijving staat bij de fotoraportage. ook heb ik Jur even bij het hooi gezet, en hij kreeg wel wat binnen. Als ik komende winter de opening wat groter maak 3 bij 5 bijvoorbeeld dan kan hij er wel voldoende van eten. En dan koop ik voor de zomer wel weer een originele.
Maar goed mijn ervaringen zijn van 10 dagen, dus ...

Groetjes Michiel

Piet schreef op dinsdag 24 juni 2008, 11:00:


Precies! Dat reflex gedoe is een misverstand dat iedereen elkaar nakakeld en een
eigen leven is gaan leiden. Als Pien het al niet zo doet,

Nee dat vele oefenen heeft een ander doel en is trouwens niet zo heel vaak hoor. Het gaat er gewoon om ... als je, je paard in de buiging zet, dat hij dan weet dat hij niet meer hard kan gaan en stil wil gaan staan.

En dat heeft een paard snel door hoor. Als je dit zo af en toe opfrist op een moment dat hij eens het langzamer gaan negeert, dan weet hij het weer. "Oja zo kan ik niet hard". Wel dat is genoeg en dat is de oorsprong van het verhaal van de reflex.

Groetjes, Michiel
En al die mensen maar jarenlang oefenen op die mysterieuze een teugel stop.

muriel schreef op maandag 15 september 2008, 14:12:

Ben weer terug, na een paar maandjes andere dingen voorrang geven
te hebben.


Mooi Muriel heb ik ook veel gedaan, eerst wandelend door stad en land, dan naast de fiets in draf en toen rijdend, de ideale volgorde nmm.

Wel is elke vorm (join up, logeren, korte rondjes aan het touw, clickeren om iets gedaan te krijgen, wel of niet veel laten grazen, etc.) zowel geschikt en ongeschikt. Tis maar net wat een paard nodig heeft en hoe het paard is op dat moment. En bij Jur hebben we al heel veel verschillende dingen gedaan.

Hij heeft de afgelopen jaren ook 2 keer geprobeerd
mijn leiding over te nemen. De eerste subtiele signalen daartoe miste ik dan, waarop het op een dag plotseling een onhandelbaar paard werd. Op die momenten was wegsturen heel effectief. Los in de bak bijvoorbeeld nam ik zijn plaats in bij de uitgang en liet hem niet toe mij daar weg te jagen. Wat hij in volle sprint probeerde. Ongelooflijk zulke processen, waarbij ik simpel hem op 5 meter afstand hield. En hij daardoor in zijn hoofd anders werd en mijn leiding weer ging accepteren.

Zo is het met elke trainingsvorm, alles heeft zijn eigen gebied van werkzaamheid. Ik las even vluchtig dat er weer allerlei forum strijd is geweest de afgelopen 2000 berichten, ha ha. Mooi! Tis een leerzaam proces, die gebieden van strijd.

Groetjes, Michiel

Met Jur is het de laatste tijd wat minder.
Onze conditie training naast de fiets is nu tijdelijk gestopt. Wat blijkt? Zijn fysiek heeft veel meer lengte buigingen nodig, hij loopt zichzelf kapot met dat alsmaar rechtuit.
En lengte buiging doet hij niet met longeren, wel met hele korte rondjes waarbij ik naast hem loop om het naar binnen en buiten vallen te corrigeren.

We rijden al een 6 weken niet meer door fysieke problemen van hem.
Josien is nog wel hoopvol dat we zijn fysiek goed kunnen krijgen.
Jur wordt toch nagekeken door een dierenarts en de osteopaat en krijgt weer zijn electrobehandelingen. Als hij echt niet meer gereden kan worden dan gaat hij naar de slacht. En koopt de eigenaar een nieuw paard voor ons en begint de training weer van voren af aan, met wandelen, fietsen en rijden. En inderdaad liever naar de slacht dan naar iemand die met geweld blijft proberen hem berijdbaar te houden, terwijl zijn fysiek dat niet aan kan.
Het alternatief zit er voor ons niet in, en dat is hem als wandelpaard aan te houden, en het rijden op te geven. We hebben immers slecht geld voor
1 lease paard. Maar goed zover is het nog niet, wellicht komt het nog goed met hem.

Groetjes, Michiel