Eva Saegerman schreef op donderdag 5 juni 2008, 11:51:


Gefeliciteerd, Eva!!!

Zoals ik het zie, paarden kopen en verkopen, een poging toch om het te verwoorden.
Ik denk dat ene paard, dier, mens, vriend, kind,... op je weg komt met een doel. Niet zo maar, maar omdat je door en met elkaar kunt groeien en leren.
En dan kan je kiezen of je de uitdaging aangaat, of je klaar bent om dit te leren, of nog niet.
Zo kan ook een paard kiezen om bij je weg te gaan en bij iemand anders te gaan wonen. Of de "taak" van je paard is klaar bij je, hij heeft ergens anders een taak die op hem wacht, en jij hebt het paard ook niks meer te bieden dan je al deed, of het paard is niet gelukkig bij je of in de groep waar het staat dan kan het beter zijn dat een paard een andere plek krijgt.

Zal wel zelden zijn, maar even mijn oude Piek als voorbeeld.
Piek is dampig en vond vooral dressuur niet meer zo fijn. De merrie bij wie hij stond verhuisde en zou alleen komen te staan. Ik heb hem weggeven. Piek kwam altijd in volle galop aan als ik hem riep, waar hij ook was (ook vb in een kleine groep waar hij eens een winter doorbracht toen ik gezondheidsproblemen had). Maar na 2 weken op zijn nieuwe plek reageerde hij amper nog op mij, hij heeft daar wel verkozen de oudste zoon (die niet kon rijden en nog nooit een paard van dichtbij gezien had) op zijn rug te willen.
Ook nu nog hebben die twee een hele speciale band en gaan samen buitenritten maken voor zover Pieks gezondheid het toelaat. Ik zie hem nog vaak, maar ik ben niks speciaals meer voor hem, en zo is het goed. Ik heb enorm veel van Piek geleerd en ik denk dat ik Piek toch een stuk stabiliteit en zichzelf mogen zijn heb kunnen bieden, waardoor hij klaar was om met S op pad te gaan en waardoor ik klaar ben voor Piablo.

In Miekes geval weet ik zeker dat Rengel haar heel veel geleerd heeft en zie ik ook dat Mieke Rengel niet alles kan geven waar ze nood aan heeft. Niet door onkunde of gebrek aan inzet, maar gewoon door wie ze allebei zijn. Net ik moeilijk met koudbloeden om kan (terwijl ik haflingers wel hele mooie en leuke paarden vind maar vroeg of laat kom ik er mee in de problemen).

Verder ga ik met Geertje mee, uiteindelijk heb je een paard voor je plezier. Er komt (in dit geval na dacht ik drie jaar, ben niet helemaal zeker) vroeg of laat een eind aan de energie, tijd, geld,... die je in een paard kan/wil steken. En als je dan op een verantwoorde manier een goed plekje zoekt zie ik er geen probleem in.
Dareng zal er beter van worden in dat geval, en iemand anders zal weer van Dareng kunnen leren en haar de stabiliteit, aanvaarding, consequentheid, humor, rust, begrip, training,... kunnen bieden die ze nodig heeft.

Tuurlijk mocht je dat schrijven, Mieke!
Rengel is bitloos naar ontspanning en nageeflijk te rijden, als van de ruiter zijn kant alles helemala ok is. Ze kan niet tegen balansverstoringen. Soms is ze lui en moet je haar aanmoedigen te bewegen en heel veel belonen, soms is ze hyper en wil sneller, je kan haar op zit bijhouden door gewoon je eigen tempo te blijven rijden en vooral niet mee te gaan, met de side-pull moet je dan soms even pas per pas "hier meisje" zeggen en vooral zelf ontspannen blijven, met haar lachen en niet mee gaan en vooral zacht in je lichaam blijven, dan ontspant ze wel.
Maar soms gaat de knop om, wordt het te stressy voor haar en als je dat niet op tijd voelt aan komen en haar niet direct naar die ontspanning kan terugbrengen gaat ze rondjes rennen en bokken. Als je dan bang wordt of begint te spannen ga je er af.
Ik heb haar na zo'n episode waarbij Miekes dochter er af gegaan was even gereden, je voelt dan echt een bommetje onder je maar ze is wel terug ontspannen te krijgen met heel veel rust en beloning.
Daarbij was ze in het begin erg stijf en om haar rechter te krijgen moest je haar wel aan het werk zetten, dat deed pijn en je kreeg protest.
Ze is daarna geosteopaat, zadel is nagekeken en aangepast en ik moet zeggen dat Mieke prima werk verricht heeft met rijden en ze de laatste keer dat ik haar zag zo goed als recht liep, wat spieren bij had op haar achterhand en haar rug begon te gebruiken op een betere manier.
Qua grondwerk, omgang, leiden en verzorging, clickeren ed is er geen enkel probleem, Rengel is voorbeeldig!
Maar het blijft een complex en gevoelig paardje wat qua persoonlijkheid niet bij iedereen past.
Ik ben zelf geen schitterende en superdappere ruiter van nature, heb wel veel geleerd en goede balans door Centered Riding en weeg weinig dus ik stoor haar niet, ik kan Rengel zonder veel problemen rijden en voel me niet onveilig op haar. Dus voor een mens met wie het klikt en die haar neemt zoals ze is is ze prima.
Als ik geen hengsten had nam ik haar zelf gewoon want 't is een schatje en ik voel wel een klik met haar.

@ Trea: Amy is dikke vriendinnen geworden met die arabierenmerrie ondertussen, ze grazen zelfs synchroon!

amar schreef op zaterdag 7 juni 2008, 14:48:


Ik heb mijn eerste paard voor mijn plezier gekocht. Omdat ik van paarden hield, omdat ik er zelf eentje wilde, omdat ik graag paardrijd, omdat ik ze mooi vind om naar te kijken, leuk om mee te wandelen en te spelen, te verzorgen, er meer over widle weten en leren,... Voor mijn plezier dus.
Nog steeds heb ik paarden voor mijn plezier. Ik zou het erg vinden mijn paarden tegen mijn goesting te hebben.
Ik beschouw ze helemaal niet als gebruiksvoorwerp. Plezier is meer dan vb rijden alleen.
En als vb mijn fiets stuk of gestolen is lig ik er niet wakker van, mijn paarden daarentegen...

Spirithorses schreef op zaterdag 7 juni 2008, 22:52:


Proficiat Eva!!! En Kenneth natuurlijk ook.
Mooie naam, ik houd van de klank er van.

Kleine Arran, laat je bij de hand nemen door je mama, papa en andere mensen die het goed met je menen. Laat ze je hun paden tonen, laat ze je onderwijzen en zien en hoe mooi de wereld is.
En als je groot genoeg en klaar bent om die handen los te laten, dan wens ik je veel wijsheid en succes om je eigen pad te zoeken, waarheen dat pad je ook moge brengen.

Geertje schreef op zondag 8 juni 2008, 20:50:


Volledig mee eens. Gewoon niet meer gaan en een andere hondenschool zoeken. Er zijn er genoeg met clickertraining!
Even googlen en je vind er wel eentje!

Piet schreef op maandag 9 juni 2008, 15:47:

knip
knip

knip

Yep!
Ik beloon heel graag onder het rijden en na de bridge met gras, valkuil is dan wel dat je de achterhand actief moet houden (moet je anders ook, maar nu extra op letten) en met Piablo die eigenlijk eerder lui is is het voldoende om na mijn "X" stil te mogen staan en geaaid worden. Piek daarentegen mocht even een galopje doen als beloning na een voor hem heel moeilijk stukje ruim en rustig stappen.
Met voer vanuit het zadel belonen is een beginpunt. Eens het paard het systeem doorheeft, wordt de bridge op zich krachtiger en kiest je paard vaak zelf wat het na dit "goed gedaan, dit was het, einde oefening" wil doen. En heel vaak is dit een hapje gras, bij Piabloke mogen stilstaan. Als je op zand rijdt en met een paard wat niet zo'n prijs stelt op stilstaan, is voer vanuit het zadel natuurlijk wat je gebruikt.

Ellen2 schreef op woensdag 11 juni 2008, 20:07:


@ Ellen: Ga jij met je hondjes demo doen?
Hier nieuws, op 28 juni komt er een sheltie bij . Nu Pluk de minishet morgen terug naar huis komt, moest er ook een "minicollie" komen (anders ook hoor). Al vind ik de pupjes nu met bijna 6 weken stukken actiever dan de collies met 8-9 weken, dat belooft!

Vanmorgen in de gietende regen Pluk terug opgehaald. Was is hij klein!!! , Ok, 't is een minishet, maar in gedachten was hij toch niet zoo klein.
Hij is 2 jaar weggeweest, een andere minischethengst gezelschap houden wegens chronisch uitbreken hier (van op een weide met paarden en schrikdraad naar buurmerries toe), maar nu moesten ze daar weg.

Eerst even met een draadje er tussen, daarna bij de rest.
Moonlight lijkt er bang van en loopt er voor weg.
Lieve Piablo gaat mooi dag zeggen (jammer genoeg fototoestel niet bij, was prachtig, die twee hoofden samen), snuffelen voor en achter en het is ok, da's nu eens een supersociaal paard, kan ik letterlijk alles bij zetten!
Conquistador is het er helemaal niet mee eens, Pluk meot uit zijn buurt!!!
Gelukkig is ons minihengstje wel een hengstje en niet gauw onder de indruk, hij vermijdt Conny nu wel maar gaat gewoon telkens buiten hoef/tandbereik en niet meer en is daarbij enorm snel en wendbaar.
Als ik er bij sta, eten ze met zijn vieren van het zelfde hooinet, ga ik weg dan gaat Pluk nog de stal uit, dus die heeft nu zijn eigen berg hooi maar het eigenlijk te druk de paddock te verkennen en aan alle mesthoopjes te ruiken.

Natte grond, natte shet en veel stroom, dus al drie keer (op verschillende plaatsen, hij lijkt echt te testen) een flinke pets stroom op zijn neusje gehad. Met als gevolg boos rennen en hoofd-nek schudden.
ik hoop zo dat hij respect/schrik voor de stroomdraad krijgt en houdt! Dan kan hij hier voorgoed blijven.
Breekt hij terug uit (helaas buren met merries en eens hij door de bomenrij achter de achterste weide geraakt een drukke weg) dan moet hij terug verhuizen.

Maar hij is lieieieief!!! En alles wat hij als veulen/jaarling geleerd had kent hij nog, hij leidt goed, gaat trailer op en af, achteruit, geeft voetjes, knuffelt, een schatje is het.

Nu allemaal duimen dat hij een ding vergeten is: hoe tussen stroomdraden door stappen...

Geertje schreef op donderdag 12 juni 2008, 16:11:


Ja, is 2 jaar ondertussen hoor!
Piablo lijkt hem te herkennen, of is gewoon heel sociaal. Moon is ondertussen ook durven gaan kennismaken, met veulensmakken en al.
Pluk wil spelen met Piablo en steigert tegen hem op, komt dan amper tot zijn borst. Zordra Piablo 1 been optilt of even zijn kont draait is Plukje wel weg.
Conny lijkt hem niet te herkennen, jaagt hem weg, gaat er achteraan en bijt in zijn schoft/rug.
Plukje wil de stal in, maar dat mag niet van Conny, met als gevolg dat Piablo dan maar met Pluk mee in de regen gaat staan.
Iris is verkocht naar iemand in Nederland, ik krijg nog regelmatig mail en foto's. Ze loopt nu met een ander shetje voor een karretje, gewoon met een halster, drie jonge meiden met elk een groot paard en elk een shetje samen op 2 weilanden. Gaat prima daar.
Nondedju, hoe bestaat het!!! Ik kijk even uit het raam en zie Pluk Piablo van bij een lekkere tak die van een aangrenzende boom gevallen is weg zetten en die lummel pikt het nog ook.
De televisie niet nodig vandaag .

Diestelmans Liesbet schreef op donderdag 12 juni 2008, 21:32:


Hopelijk wel en heb ik daarnet het doorstroomdradenbreken knopje gereset .

Ans Jondral schreef op vrijdag 13 juni 2008, 0:44:


Bwaaa... ik zat er de laatste 2 keer na 3 weken terug op (geen knip bij de derde, wel gescheurd bij de vierde) en binnen de minuut er af, want Piek was toen ook blij en deed gekjes, omvervolgens heel verbaasd te kijken waarom ik daar op de grond lag en daarna als een oude manegeknol rond te hobbelen met me.
Eva: zo'n ijszakje op een harde stoel en jij daar weer op.
Paardrijden is trouwens heel erg goed tegen bekkeninstabiliteit! En ik kan het weten want ik zou na de derde bij een vierde in een rolstoel terecht komen zeiden ze.