eddy DRUPPEL schreef op zondag 1 juni 2008, 9:55:


Is zeker de allerlaatste keer dat ik daar een paard naartoe breng, alleen al omdat het een academisch ziekenhuis is en die studenten even extra mogen oefenen op je paard. Ik wéét dat zij óók moeten leren, maar ik voelde me er héél naar bij dat er nog even een extra vinger in haar wond werd gestoken om de botsplinters te voelen. Moeten ze bij mij ook niet doen!
Maar goed, het was het dichtst bij en omdat ze met spoed geopereerd moest worden is dat wel noodzakelijk, aan de wond te zien had ze er namelijk al enkele uren mee in de wei gestaan.

Moet ik wel zeggen dat de arts die ik in het begin had voor haar been, en die ik nu dus nog steeds heb wat betreft haar been, een hele fijne arts is. Die belde me midden in de nacht en 's ochtends vroeg over hoe het met haar was enzo, dat is zó fijn! Ik baal er ook vreselijk van dat ik zijn telefoonnummer niet heb, maar daar was toen geen reden voor omdat het geen kritieke situatie was. Ik weet zeker dat hij voor me zou regelen dat ik erbij mocht. Maar die is nu natuurlijk gewoon vrij en weet waarschijnlijk nog niet eens wat er aan de hand is.

Is ook mijn eigen schuld, gebeurt nooit meer dat ik me zo af laat schepen. Ik ga er om 2 uur heen, en als ik ook maar even denk dat het slechter gaat dan blijf ik daar, moeten ze me maar af laten voeren als ze me weg willen hebben.