hanbrouwer schreef op donderdag 22 mei 2008, 10:36:


Mij paard Buck heeft het ook en hij heeft dat altijd in een droge periode. Stelt volgens mij niets voor, ik doe er niets aan.

Esther schreef op donderdag 22 mei 2008, 20:49:

Je lijkt weer wat wind mee te hebben Es. Vasthouden die koers.
Is het spierpijn of is het bevangenheid wat ze heeft?

pleasuregaits schreef op vrijdag 23 mei 2008, 8:06:


Gnork...

Spirithorses schreef op vrijdag 23 mei 2008, 9:10:


Nee geen moeite, integendeel, ik verslikte me in mijn koffie. Ik moest lachen omdat Sandra Pleasuregaits jou elementaire dingen vertelt alsof je een pas beginnend paardenhouder bent. Dat je bedacht moet zijn op concurrentiestrijd als er een merrie hengstig wordt en zo. Vond ik komisch omdat het zo misplaatst is.

eddy DRUPPEL schreef op zaterdag 24 mei 2008, 10:14:

Laat ik me toch weer verleiden om te reageren op foute aannames, maar ik wil correct geinterpreteerd worden!


Teugelvoering een grote rol innemen??? Zoals je op alle foto's kunt zien rijd ik zonder teugelcontact. ZONDER. Dat was nou juist de opzet van de hele test, jammer dat je dat net mist. Ik heb de teugels op alle foto's bij het gespje vast om te voorkomen dat mijn paard erin stapt maar ik rijd absoluut driekwartier ZONDER teugelcontact.


Ik wou aantonen dat met sjorren aan het hoofd een balans verstoord wordt, die heel fijn en zuiver is wanneer er totaal geen contact met het hoofd is. Het paard valt juist niet zo erg uit elkaar als ik vantevoren vreesde: de achterhand is er goed bij, ook al is de bovenlijn lang. Het is een kwestie van trainen om de uiteindelijke opgerichte zelfhouding te verkrijgen (die Cadiz al na een half uurtje eventjes aanbood).


Representatief vind ik de serie van Cadiz wel enigszins. Het is trouwens niet de eerste keer dat ik mijn paarden zonder teugeldruk rijd. Het is de eerste keer dat ik mijn paarden drie kwartier lang zonder teugels rijd en er drie kwartier lang niet op teruggrijp, ook niet een ietsiepietsie, ook niet eventjes.


Recht opzij is zonder teugelgebruik ook wel moeilijk. Ik heb nog niet uitgevogeld hoe ik daarbij het hoofd recht voor het lichaam houd, paard wil graag gewoon omvallen, dus ik zie daarin iets over het hoofd.
Optrekken van de benen is inderdaad een bekend probleem. Dit heeft niets met spoortjes te maken, die heb ik 5 jaar geleden al aan de wilgen gehangen. Teentjes naar buiten heeft te maken met mijn figuur. Ik heb geen mannendijen. En met het ronde figuur van mijn beide paarden. Zweepje naar achteren gericht is omdat ik het zweepje ERGENS moet houden, ik weet geen betere plek. Jij ongetwijfeld wel

Het was geen test om bitloos te rijden. Het was een test om teugelloos te rijden, een persoonlijke ontdekkingstocht omdat ik (psychisch) moeite had met teugelcontact/druk en het effect ervan op de balans en dus het achterbeengebruik van het paard. Wat je vóór afpakt pak je tevens achter af.
Verder heb je helemaal gelijk, dat is mij ook erg duidelijk geworden in deze twee 'sessies': als je jezelf je hulpmiddelen afneemt, worden sommige dingen ineens heel duidelijk: alles moet uit je eigen lichaamshouding, -spanning komen. Ik ben geen getalenteerde ruiter, dus ik heb zulke methodes als teugels weggooien nodig om mij iets te doen inzien, ervaren.


Dat snap ik niet, kun je dat nog eens uitleggen? 'Het is een proces van jaren om door een ander gebruik van lichaamsdruk, -houding een paard te leren zich te verzamelen' zeg je. Dat snap en geloof ik. Daarna zeg je: 'Het bitloos rijden met geen teugeldruk maar toch verzameld is sneller te verkrijgen'. Waar zit het verschil in?

Bedankt voor je reactie, ik vind het fijn om er inhoudelijk over te spreken en ervan te leren. Zoals gezegd: het was geen 'kijk mij nou eens tof doen!', het was een persoonlijk zoektochtje en ik heb dat met jullie gedeeld.

Ans Jondral schreef op zaterdag 24 mei 2008, 10:52:


Van bosslenteren worden ze inderdaad niet beter, ook niet een paard dat NIET voorover is gebouwd. Het immense belang van achterhandtraining is mij inmiddels wel duidelijk en door het bos crossen vind ik geen achterhandtraining, dat is conditietraining. Heel gericht, draagkracht en billen kweken door schouderbinnenwaarts, erg veel kleine overgangen op minimale gewichtverplaatsing, maar met het accent op achter en niet op vóór. Dus niet accepteren dat een overgang naar voren stortend wordt gemaakt. Dan was ie te snel, te abrupt en kon het paard het nog niet aan, of de voorwaarden waren niet goed. Heel langzaam en geleidelijk, elke centimeter regulerend (met zit, da's nog het lastigste. Bij een Cadiz is dat makkelijk. Die heeft zijn lichaam mee en reageert snel op elk verschil, elke actie van mij. Buck wil best reageren op mijn gewichthulp tot bv aandraven, maar het kost hem gewoon moeite om dat van achteruit te doen. Het lijf kan dat veel moeilijker, want alles in het lijf wil het liefst voorover. Nou, dan doe ik het opnieuw, maar langzamer, geleidelijker, voorzichtiger, per centimeter.

Het naar voren jagen van AdB begrijp ik enigszins in het kader van oprek- en herstelwerkzaamheden, maar ik zie zelf (inmiddels) meer heil in de rustige, kleine verzamelende oefeningen met af en toe wat voorwaartse passen ipv andersom. Als je achter voor elkaar hebt, is voor ook geen probleem meer. Hem achter voor mekaar hebben met minimale teugeldruk is nu juist het moeilijkste wat er bestaat, want het vergt veel inlevingsvermogen, lichaamsbeheersing en concentratie, maar het is wel waar het volgens mij in de klassieke rijderij om draait.

Esther schreef op zaterdag 24 mei 2008, 23:52:


Dan heb je zeker de verkeerde kleuheur besteld!

Christel Provaas schreef op zaterdag 24 mei 2008, 13:21:
Eddy, wil je svp nog even reageren op mijn laatste vraag?

Leuk, vooral dat tweede filmpje. Het eerste vind ik armzalig gehups wat weinig met een piaffe te maken heeft, het zijn aangeleerde bewegingen die het paard op verzoek produceert maar rijkunstig stelt het weinig voor. In het tweede filmpje kan het paard meer eigen inbreng en inzicht tonen, mooi om te zien hoeveel plezier ie eraan beleeft.

Esther schreef op zondag 25 mei 2008, 23:34:

Dat zou betekenen dat ze de standaard limiet van 6 weken die voor iedere patiënt geldt, dus met één machtige beweging omver maait? Hoe lang is ze aan de medicijnen, toch pas een dag of 10 of zo? Björk tart alle natuurwetten.

Anita Cats schreef op zondag 25 mei 2008, 10:34:


Ja hij laat je naar voren jagen. Bij een kreupel paard wel te verstaan. Alles in het kader van de snelle revalidatietechniek. Door het naar voren jagen rekken de laterale spieren meer en sneller op en is er eerder effect merkbaar.


Van Adb mag het paard pas neerwaarts als de aanleuning op beide teugels gelijk is. Anders belast hij de voorkeurschouder extra erg.


Ik weet niet wat Eddy bedoelt. Ik heb hem om opheldering gevraagd en citeer nogmaals:

Dat snap ik niet, kun je dat nog eens uitleggen? 'Het is een proces van jaren om door een ander gebruik van lichaamsdruk, -houding een paard te leren zich te verzamelen' zeg je. Dat snap en geloof ik. Daarna zeg je: 'Het bitloos rijden met geen teugeldruk maar toch verzameld is sneller te verkrijgen'. Waar zit het verschil in?

chantalleke schreef op maandag 26 mei 2008, 14:49:


Hebje de pagina over magnesiumchelaat gelezen? Dit lijkt me nou precies de aangewezen weg voor jouw paard.