sibyl de jager schreef op woensdag 21 mei 2008, 22:53:


De (schuil)stallen staan continu open, dus nu kunnen ze ook kiezen, er ligt nu alleen geen stro in.
We wilden al een draad onderaan bijspannen tegen dan, zodat het veulen er zeker niet onderdoor kon. Dat dit kon bij de bevalling, daar had ik nog niet bij stilgestaan. Dus dat komt in orde.
Van plassen heb ik tot hiertoe nog geen last gehad.

Nathalie Lagasse schreef op zaterdag 24 mei 2008, 19:31:

knip

Dit filmpje was voor mij (toen ik het een tijdje geleden zag) de eerste keer dat ik stilstond dat het ook gewoon buiten kon. Dat gaf mij toen al de idee van: zo wil ik het ook

Van de predict-a-foal kit had ik nog nooit gehoord. Ga ik zeker eens opzoeken.

Brrr

Ja, dat topic volg ik met veel interesse.

Lena

Nathalie Lagasse schreef op dinsdag 27 mei 2008, 15:02:



Ik zou net zo reageren denk ik.

Heb net een uurtje geleden vernomen dat ze een prachtig vruchtblaasje van dik 3cm heeft.
Voorlopig dus alles oké.

Lineke schreef op donderdag 5 juni 2008, 10:36:


Onlangs gehoord van een vriendin wiens paard ook zijn staart wegschuurt.
De DA heeft Petrol hahn - schrijfwijze = wrsch fout - voorgesteld. Dat kan je in de supermarkt kopen om op mensenhaar aan te brengen en zou rond de 4 euro kosten. Er is blauwe en groene van. Mijn vriendin is de blauwe beginnen gebruiken en haar paardje heeft nauwelijks nog geschuurd. Een ander vriendin doet het ook al enkele dagen en merkt ook verschil. Misschien het proberen waard???
Groetjes, Lena

Hoi,

Sinds onze paarden het heerlijke leven van 24/24u wei hebben leren kennen en we ruimte hebben om vanalles uit te proberen, ben ik wat beginnen lezen over non-verbale communicatie en grondwerk (dun boekje). Ik ben in het begin begonnen.
Lach me niet uit: ik heb het gewoon over het correct leiden van onze paarden . Ik bedoel dus zonder dwang of straf met doorhangend touw, en dat ze achter mij blijven stappen als ik stap en stoppen als ik stop. Ik zit nu aan "acheruit als ik achteruit ga".
Nu ja, als ik lees wat jullie hier allemaal doen is het vrij onnozel, maar toch..

Van de week had dit een onverwacht effect. Mijn echtgenoot ging gedag zeggen aan onze ruin, gaf hem een aai. Toen wandelde hij naar de drinkbak en wat bleek: Onze ruin stapte netjes achter hem. Mijn echtgenoot verwachtte dit niet en stopte. Onze ruin dus ook en bleef netjes achter hem. Ik riep vanuit de verte: zeg "goed zo". Hij deed het (niet helemaal begrijpend)... En wandelde verder... Onze ruin dus ook...

Leuk vond ik dat, mijn avond kon niet meer stuk. Het stemt mij hoopvol voor de toekomst. Heb intussen in de boekhandel het boek van Inge Teblick besteld en het wordt binnenkort vakantie...

Positieve groetjes, Lena