Michiel schreef op vrijdag 16 mei 2008, 22:28:


Dag Michiel,

Wij hebben een bijzondere pony. Zij ziet ons als haar familie/kudde. 18,5 jaar geleden heeft mijn vader haar (in zwaar verwaarloosde toestand) meegenomen. Ze was toen nog maar een half jaar oud. Mijn zusje en ik waren toen ook nog erg jong. Wij speelden de hele dag met onze babypony, ons nieuwe kleine zusje, hoewel wij zelf ook nog klein waren. Mijn vader was ook voor haar 'de vader'. Hij zorgde voor eten, ging met haar stukjes fietsen, wandelen, en een jaar of 4 later was hij degene die voor het eerst een zadel op haar rug mocht leggen. Zij heeft wel altijd ook met andere paarden op een wei gestaan, maar zij was vanaf het begin af aan een 'eenling'. Door de jaren heen heeft ze in verschillende kuddes gestaan, maar ze heeft nog nooit echt een 'maatje' in de vorm van een paard/pony gehad. Ze staat altijd afgezonderd of zoekt de schapen op. Ze doet niet lelijk tegen andere paarden/pony's maar ze 'heeft er ook niet veel mee'. Ze is erg gefocust op ons, ons gezin, niet alleen de mensen van het gezin maar ook onze honden en katten die altijd gezellig in haar stal slapen in de winter (lekker warm), en sindskort heeft ze een kip als stalgenoot waar ze ontzettend gezellig mee over het erf 'keuvelt'.
We nemen haar mee naar het strand, naar de bossen, of waar we ook heen willen. Nooit een probleem, ze kan zelfs los mee, ze vind alles prima, alles leuk, zo lang ze maar met ons is. Zij hoort bij ons, zo ziet ze dat en dat vinden wij ook.

Door omstandigheden heeft ze een poosje bij een andere famillie gestaan, maar daar was ze zo ongelukkig, ze kon niet wennen, ze was steeds ziek (bij ons was ze nog nooit ziek geweest) en ze bleek zelfs onhandelbaar (!!) te zijn en absoluut niet te luisteren! Vreemd! Want zo kenden wij haar helemaal niet! Dus hebben wij haar gelijk teruggenomen! Ik geloof er dus echt in dat paarden wel degelijk familliegevoel hebben, maar dat dit niet met soortgenoten hoeft te zijn. Het kan best met de mens, of met andere dieren. Mijn pony is daar het levende bewijs van! Ze is onze zus, en mijn vader zegt altijd "ik heb 3 dochters".
Mijn vader is op het moment erg ziek. De pony voelt dit perfect aan. Ze doet (bij hem) geen stoute dingen meer, loopt een pasje langzamer zodat mijn vader het goed bij kan houden. Echt ongelooflijk maar waar!

Afgelopen jaar is een paardenspecialist via Emiel Voest langs geweest. Zij constateerde ook dat wij met onze dieren 'communiceren op het hoogste niveau' (onbewust, want wij weten echt van niks, we doen gewoon wat goed voelt!) en dat onze pony mijn zusje en ik ziet 'als gelijkwaardig, als zus' en dat mijn vader ook 'haar vader c.q. leider' is. Ze heeft ons niks nieuws verteld, want dit wisten wij al lang! lol

De laatste tijd hebben we dit gedrag geprobeerd te forceren door haar minder aandacht te geven en haar vaker bij andere paarden te geven. Maar dat kan niet meer. Ook al hebben we nu een fulltime baan, dit hebben wij zelf in de hand gewerkt en zijn hier zelf verantwoordelijk voor. We zijn erg creatief geworden met de tijd om zo veel mogelijk bij onze zus/dochter te zijn die te groot is om in ons huis te nemen.

Michiel schreef op woensdag 21 mei 2008, 15:13:


Hoe doen jullie dat, tijd vrijmaken om bij haar te zijn?

Heel kort gezegd: ze is eigenlijk gewoon een grote hond alleen komt ze (in principe) niet in huis. Dus ze loopt waar ze wil, behalve als ze op de wei staat (aan huis) dan staat ze met andere paarden die deze verantwoordelijkheid niet aan kunnen! Dus dan moet het hekje dicht!
En verder nemen wij haar in de weekenden mee als we naar het strand gaan of naar de bossen, of we maken een fietstochtje, het is jammer dat ze te groot is en niet op de achterbank past haha

ja, je kan niet altijd voor je paard beslissen en je kan ook niet in 'hun hoofd kijken en bepalen wat ze moeten voelen'. Ik heb tot een maand geleden ook een half jaar 'fout' gedacht van 'dit is niet natuurlijk, ze moet met andere paarden in een grote wei'. Maar zo simpel zit het niet in elkaar. Ze kunnen goed zelf kiezen. Die van ons kiest bijvoorbeeld ook zelf iedere ochtend of ze de wei in gaat of niet. Als mijn vader op het erf werkt gaat ze de wei niet in. Dan blijft ze de hele dag naast hem staan en af en toe zoekt ze wat grasprietjes op. Dat vind ze gewoon gezellig, gezelliger dan de wei waar haar soortgenootjes staan. Als het regent of koud is dan staat ze ook liever binnen. Ook dat hebben we geprobeerd te forceren. Maar aan haar gedrag kon je goed zien dat ze het daar niet mee eens was. In de stal was ze rustiger en vrediger. Op een gegeven moment accepteer je dat jouw paardje gewoon wat verder van de natuur is komen te staan. En als ik heel eerlijk bij mezelf te rade ga, heeft het deels ook aan mijn eigen 'egoïsme' gelegen, want eerlijk is eerlijk: als ze nou 'gewoon' met andere paarden op een grote wei kan, scheelt me dat een hele hoop tijd! In totaal zijn mijn vader, mijn zusje en ik zeker 9 uur per dag met haar in de weer! In de weekenden soms zelfs wel 11 uur als we ergens naar toe gaan, want dan gaat ze mee. We hebben allemaal een fulltime baan, dus dat is soms best lastig. Vandaar dat we hebben geleerd creatief met onze tijd om te gaan. En gelukkig hebben mijn zusje en ik allebei een lieve partner die ook zijn geaccepteerd door Iris (en die inmiddels ook een aanhangrijbewijs hebben lol). Haar famillie wordt nog groter!

Onze pony zit regelmatig tegen hoefbevangenheid aan (is het niet, maar je ziet aan de houding dat het gaat komen). Volgende week komt er een veearts haar bloedsuikerspiegel nakijken (wellicht last van insulineresistentie omdat ze dit heel vaak heeft (3 keer in 2 jaar waarbij 1 keer ernstig hoefbevangen).
Maar dit terzijde.

Op dit moment zit ze weer tegen hoefbevangenheid aan. Wij hebben haar direct in de (vochtige) zandbak gezet. Ze krijgt nog steeds hooi, maar dan geweekt (minimaal een uur in water). Ze is van het gras af.
Wij dachten (denken) altijd dat beweging juist goed is bij hoefbevangenheid.
Maar nu lees ik op andere fora (o.a. bokt) en een aantal dierenartsensite dat ze juist op ABSOLUTE RUST moeten waarbij ze zo min mogelijk bewegen!!!

Wat is het nou???

Die van ons voelt zich juist beter na beweging. Als ze 's nachts uit stal komt heeft ze weer 'bevangenheidssymptomen' maar al na een half uurtje lopen in de zandbak gaat dat alweer een stuk soepeler.

Moet we haar nou op stal zetten? Of is bewegen bij beginnende hoefbevangenheid wel goed???

Piet schreef op maandag 26 mei 2008, 14:36:


Bedankt. We laten haar dus lekker buiten staan. Helaas moet ze 's nachts binnen (ivm vergunning gemeente).
Nee ze is niet te zwaar. Ze is weleens dikker geweest. Ze heeft wel vetophopingen (manen "harde nek" en onderaan haar buik). Verder is ze gewoon, normaal, ook niet heel slank, maar echt niet te dik. Die vetophopingen heeft ze opeens gekregen sinds september 2007 (nog niet lang geleden dus) en dat schommelt, ene keer erg dan weer minder. Op dit moment heeeel erg.
Ze heeft nooit last gehad van haar hoeven, tot 2 jaar terug, toen ze 16 was. Ze is nu 18, en het is qua hoeven tobben. We hebben sinds een aantal maanden wel hoefschoenen, die werken geweldig!
Ze wordt eigenlijk vanaf veulen af aan natuurlijk bekapt (we waren een van de eerste in ons dorp). En omdat ze zulke goede hoefjes had konden we zelfs draven op het asfalt, ze sleten wel, maar niet dramatisch. Zou het misschien ook met ouderdom te maken kunnen hebben?
We wonen in de randstad, vlakonder Rotterdam.

Ze is trouwens een mixje:
vader volbloed arabier (renpaard)
moeder is van alles wat, beetje welsch, beetje new forest, beetje hackney en vermoedelijk ook een deel arabier (moeder heeft geen papieren).

Christel Provaas schreef op maandag 26 mei 2008, 15:04:


Ja heb ik gelezen. Maar ik heb ook gelezen dat het door magnesium te kort KAN komen. En dat je niet zomaar magnesiumchelaat mag toedienen... Ik wil het daarom eerst zeker weten. Daarom laat ik de veearts eerst komen kijken, sowieso om bloedsuikerspiegel te bekijken. En wellicht dat hij iets kan zeggen over het magnesiumtekort.

Ilona Kooistra schreef op maandag 26 mei 2008, 16:04:


Ze heeft niet alle symptomen. Wonden genezen gewoon goed, zoals normaal. Ze heeft regelmatig wondjes doordat ze nogal een vechtersbaasje is. Verder is ze ook absoluut niet moe of lusteloos. Ze is hardstikke fit. We fietsen iedere dag, en springen doen we ook nog gewoon 1 keer in de week.
Het enige wat ze heeft is die dikke nek, en vaak tegen hoefbevangenheid aan. Kan vast een andere oorzaak hebben. Ik wil niet zomaar iets geven omdat we denken dat het helpt, ik wil het zeker weten. Vandaar dat ik het nog even afwacht.

Fructaan is wateroplosbaar, dus door hooi een uur lang te weken kun je het overschot aan fructaan uitspoelen.
Naschrift: We zijn er op gewezen dat dit laatste punt wel eens onjuist kan zijn omdat fructaan niet in staat is door de celwanden naar buiten te dringen. Uitspoelen zou dus geen nut hebben. We onderzoeken dit verder.

Is hier al meer over bekend??

Christel Provaas schreef op dinsdag 27 mei 2008, 10:31:


we = hoefnatuurlijk.nl

heb dit geknipt uit het dossier van deze website... Deze zin stond er vorig jaar augustus ook al op, dus.... ben heeeel benieuwd!!!

Ter info:
M'n pony is sinds woensdag voor 90% weer hersteld (volgens veearts 100% maar ik hou graag een slag om de arm). Lekker snel dus (van zondagmiddag tot woensdagmorgen). Ze is enorm veel afgevallen en de bulten zijn nagenoeg weg met uitzondering van 2 onderaan haar buik, harde dikke nek is ook zeker 80% weg (zonder toediening magnesium). Hieronder verslagje wat ik heb gedaan:

1. Van biks afgehaald (ze at 1,5 kilo per dag)
2. Hooi laten weken, maar wel méér gegeven, van 3 kilo naar 5 kilo, hele nacht in emmer laten weken, volgende dag emmers afgieten en laten drogen (nat lust ze het niet). Wel gewoon lekker stal opgestrooid met stro (waar ze ook lekker van heeft gegeten).
3. 2 x 30 gram per dag Laminix geven (vind ze ook nog eens heel erg lekker) samen met iedere dag een hele bos bleekselderij (dat gebruik ik geloof ik bij ieder kwaaltje ook bij mok)
4. van 's ochtends half 7 tot 's avonds half 10 in vochtige paddock laten staan waar ze haar eten kreeg (wat een boffie dat het zo geregend heeft)
5. Iedere avond 4 kilometer gewandeld over verharde weg afwisselend met en zonder schoenen (wat een boffie dat het 's avonds wel lekker zonnig weer was!).

Misschien dat het toeval is dat het zo snel gaat, of misschien was het geen bijna hoefbevangenheid maar iets anders. Toch ben ik blij dat het zo snel over is gegaan. Ik hou het nog goed in de gaten, en voorlopig houden we het goed in de gaten. Weidegang wordt ook weer rustig opgebouwd.

Groetjes, Chantal

Sylvia JJ schreef op vrijdag 30 mei 2008, 8:58:


Ik ben het helemaal met je eens! Ik erger me daar ook heel vaak aan!
Om even toe te voegen: er zijn mensen die dragen graag teenslippers en er zijn mensen die gruwelen ervan. Zo is het ook bij paarden!

Christel Provaas schreef op vrijdag 30 mei 2008, 12:50:


Ja en Nee
Ja als je van te voren weet dat het door overmatig eten komt
Nee omdat hoefbevangenheid verschillende oorzaken kan hebben.

Vanaf nu gaat ze ook geen biks meer eten, ze is een aantal jaren geleden al terug gezet van 2,5 naar 1,5 kilo biks, en dat was vóór haar eerste geval van hoefbevangenheid. Toen is de bevangenheid ook niet ontstaan door overmatig eten. Mijn veearts is van mening dat de hoefbevangenheid (een probleem met de spijsvertering) bij mijn pony waarschijnlijk het gevolg is van milieuvervuiling. In periodes wanneer er veel last van smog is (tja dat heb je in de randstad) is zij ook vatbaarder voor de verstoring in haar stofwisseling.

En dan de werking van bleekselderij: bleekselderij werkt zuiverend omdat het een sterk anti-oxidant is (bevorderd de afvoer van afvalstoffen) en vochtafdrijvend, en is (dat is het fijne) suikervrij. Werkt ook o.a. tegen darmkrampen, diarree, maagklachten, verstopping, jicht, reuma, hoesten en werkt ook kalmerend bij zenuwachtigheid en nervositeit. Het bevat zeer veel vitamine C (anti-oxidant), sporenelementen en ijzer.
Het is uiteraard geen wondermiddel, bij het ene paard werkt het wel, bij de ander niet. Net als appelazijn, er zijn mensen die daarbij zweren, maar appelazijn heeft geen enkel effect op mijn pony en ze vind het bovendien erg vies.

Ja bloedsuiker niveau was normaal, iets verhoogd maar gezien haar leeftijd normaal. Geen insulineresistentie en geen suikerziekte (laatste wisten we wel want urine is normaal en ruikt normaal). Er is ook urinemonster genomen en die was ook goed.
De laminix wordt vanaf nu gehalveerd naar 30 gram. Dat is veilig omdat de knoflook die je geeft zo weinig is dat er geen schade toegebracht wordt (overdaad schaadt). In knoflook zit wel zwavel wat juist wel heel goed is. Maar zo veel knoflook zit er niet in (anders zou ze het ook niet opgegeten hebben).
De werking van basilicum en oregano heeft geen positief effect op de hoefbevangenheid (ook geen negatief effect overigens) maar wordt wel vaker gegeven aan oudere paarden, is goed voor weerstand en luchtwegen enzo. Maargoed, m.i. heeft dit absoluut geen toegevoegde waarde hoewel ze het wel lekker vind. We hebben het toevallig in de tuin staan en we moeten echt het hekje niet openlaten want ze vreet alles kaal!! lol
Paardebloem, Brandnetel en Selderie hebben alle drie dezelfde zuiverende werking (zie bleekselderij verhaal).
De werking van rozenbottel weet ik niet. Ik weet wel dat er suiker in zit, en vraag mee eigenlijk ook af waarom het in de mix zit.

Maar nogmaals overdaad schaadt, dat is met bijna alles zo. Al met al hebben wij haar deze periode 2 x 30 gram gegeven. Komende week doen we nog ff 30 gram per dag en daarna stoppen we weer. Paardenbloemen en brandnetel staan ook in haar wei dan moet ze daar maar een beetje meer van knabbelen..

Rianne van den Brink schreef op vrijdag 30 mei 2008, 17:59:


Beetje verkeerd geformuleerd van mij: Iris lust geen knoflook, dus vandaar dat ze het anders niet gegeten zou hebben!