Ik heb een 20-jarige fjord die, zover ik weet, al zijn hele leven last heeft van staart en maneneczeem (compleet met hele dikke manenkam en tot bloedens aan toe openschuren). In de jaren al van alles geprobeerd hiertegen (Molkosan, ander voer, niet bijvoeren, deken, etc). Hij heeft eigenlijk altijd in weilanden gestaan. Sinds halverwege vorig jaar heb ik hem aan huis en staat hij met een andere fjord in een loopstal met paddock. Ik kan nu voor het eerst de momenten dat hij op het weiland gaat zelf bepalen.
Hij heeft zich dit jaar eind april voor het eerst heel erg open geschuurd, dat was nadat hij op een zonnige warme dag overdag een paar uur op het weiland heeft gestaan. Daarvoor ging het grazen nog goed (steeds korte periodes in de avond). Na een paar dagen in de paddock ging het weer beter, toen mocht hij weer op het gras werd het weer erger... De tricker lijkt dus bij gras te zitten. Ik ben nu de laatste dagen de regels rondom het fructaan in de gaten aan het houden... en op de 'juiste' moment mijn fjord voor een of twee uur op het gras te laten. Dit lijkt goed te werken. Zijn manenkam is nog wel dik, maar hij lijkt nauwelijks nog jeuk te hebben (en normaal was de jeuk duidelijk aanwezig want hij schuurt dan tegen alles dat hij tegen komt).
Wie heeft er ervaring met eczeem en fructaan? Ik kan me namelijk voorstellen dat er wel een relatie is. Mijn fjord is namelijk ook aantal keer hoefbevangen geweest en hier gevoelig voor. Ik werd ooit gewaarschuwd door een ervaren paardenvrouw dat ik zijn manenkam in de gaten kon houden, als die hard wordt zou hij tegen bevangenheid aan zitten... het verhaal was toen dat daar als eerste eiwitten(?) worden opgeslagen (als ik het goed onthouden heb) maar misschien ligt die relatie toch in de fructaan?

Ik ben heel benieuwd naar ervaringen of misschien zijn er mensen die dit ook eens willen proberen?

Groet,

Sylvia

Hoi Michiel,

Ik heb mijn paard een peer jaar geleden verhuisd van een stal waar hij een groot deel van de dag in een kudde leefde naar een andere stal waar hij de hele dag in een kudde kon leven.
Minn paard moest dus kennis maken met zijn nieuwe familie. Door het hek was dat vrij snel gebeurd en ook wel snel goed. Toen hij echter in de kudde werd gelaten heeft hij letterlijk voor zijn plekje moeten vechten. Nu is hij een erg dominante ruin en de leidende ruin van dat moment zag die concurrentie niet zo maar zitten. Mijn paard heeft dus een dag of twee aan de rand van de kudde geleefd waarbij hij constant allert moest blijven. Op het gegeven moment is hij begonnen met 'schaken' van kuddeleden. Uiteindelijk is hij de leider over de hele kudde geworden en heeft hij een prachtige familie gekregen. Maar dat ging dus niet zomaar!

Vanuit deze laatste kudde zijn we een weekje op vakantie geweest samen met een ander paard uit diezelfde kudde. Op vakantie stonden ze in een wei naast andere paarden maar daar hadden ze geen oog voor, alleen voor elkaar. Als ze elkaar even uit het oog verloren was er direct onrust, ondanks de andere paarden in de buurt.

Op vakantie gaan met je paard is dus niet zomaar iets. Dit kost je paard veel energie. Het is echter wel fantastisch dus ik raad het je zeker aan! Maar om je paard bij andere paarden in de paddock te zetten... ik zou het je paard niet aandoen! Hij heeft al veel nieuwe indrukken door de nieuwe omgeving, en dan moet hij zich ook nog handhaven in een nieuwe kudde. In zicht van andere paarden is dus wel prima! En vergeet niet dat jij ook familie bent!

Hebben mineralen, zeeschelpenkalk en zeezout dan ieen andere invloed op het gehalte fructaan in het gras dan bijvoorbeeld gewone kalk?
Mijn paard heeft zijn hele leven redelijk dicht bij de kust gewoond. Nu wonen we in noord-oost nederland. Op zich merkte ik geen verschil in hevigheid van het eczeem...

Groet,
Sylvia

Bedankt voor de interessante links.
Mijn fjord heeft een poos veel brandnetels gegeten en die schijnen een vochtafdrijvende werking te hebben. Nu kijkt hij niet eens meer naar brandnetels... ze weten zelf inderdaad goed wat ze nodig hebben!

Het gaat trouwens nog steeds goed met hem op het land. We hebben het nu al opgevoerd na 3 uur weidegang en nog steeds geen overmatige jeuk. Zijn wonden zijn al dicht aan het gaan.... en zijn manenkam is iets minder hard.
Ik hou mijn hart nog even vast, maar ik hoop echt dat ik zo een werkbare oplossing heb voor allebei!

Ik ben absoluut voorstander van natuurlijk bekappen, op zich ook voor bevangen paarden. Heb hier goede resultaten mee gezien. Vergeet echter niet dat er altijd uitzonderingen zijn.
Mij fjord is ook gevoelig voor bevangenheid. Ik heb hem 2 jaar zonder ijzers gehad maar dat is voor hem wel een lijdensweg geweest. En elke keer dacht ik 'het hoort erbij, nog even volhouden, het wordt beter' maar dat werd het dus niet. Uiteindelijk blijkt dat hij extreem dunne zolen heeft en dat elk steentje en oneffenheidje hem gewoon echt zeer doet en ook kneuzeingen veroorzaakt. Mijn paard is echt enorm opgevrolijkt en beweegt weer veel beter doordat hij voor weer op ijzers staat.
Die ijzers geven mij geen goed gevoel omdat ik ervan overtuigd ben dat zonder beter is. Maar voor dit paard is het wel dé oplossing... Zo zie je maar dat je niet kan zeggen dat ijzers nooit goed zijn...

Sylvia JJ schreef op donderdag 29 mei 2008, 9:19:


Trouwens nog even ter info: ik had een goede natuurlijk bekapper, mijn paard kreeg voldoende beweging (hij liep in een kudde in een loopstal met paddock en weidegang, dus hij kon de hele dag zelf vrij bewegen en ik had hoefschoenen om hem te kunnen rijden). Hij kreeg goed natuurlijk voer. Wat dat betreft heeft hij dus de goede omstandigheden gehad om het een succes te laten worden... maar helaas.

Piet schreef op donderdag 29 mei 2008, 9:45:


Mijn paard is 20 jaar en ik berij hem inderdaad (helaas) ook al een behoorlijke periode niet. De vraag is altijd: wat ga je bij een paard van die leeftijd nog ondernemen en wat is de kans dat het op deze leeftijd nog veel beter wordt. Ik hem van zijn 15e (toen heb ik hem gekocht) t/m zijn 18e alles gedaan om het beter te krijgen en op het gegeven moment ingezien dat hij daar alleen maar onder leed en niet beter van werd dus ben ik daarmee gestopt. Ik ben toen ook gestopt met hem te belasten (hij gaf dit zelf ook aan). We wandelen en hij gaat mee naast de fiets en hij leeft op een zo'n natuurlijk mogelijke manier (zo ver ik hem dat kan bieden), hij heeft dus voldoende beweging, maar weinig belasting. Ik doe alles om een zo aangenaam mogelijke, pijnvrije oude dag te bezorgen en op de dag dat dat niet meer gaat zal ik de hele moeilijke beslissing moeten nemen er mee te stoppen en hem zijn rust te geven.
Wat ik bedoel te zeggen is dat je wel achter een methode kan staan, en het ook kan proberen, maar wel naar je paard moet blijven kijken en ook moet durven stoppen als iets voor een paard toch niet werkt.
Piet, Jij kan er niet in geloven, deed ik eerst ook niet, maar helaas heb ik met het levende bewijs te maken. Ik denk dat het op deze leeftijd gerechtvaardigd wordt om symptoombestrijding te doen. Een oud paard met kromme benen ga je toch ook niet met geweld weer recht op zijn hoeven zetten...

Mijn paard liep na een bekapping nog langer slecht dan jij nu beschrijft... , elke oneffenheidje deed hem pijn. Meestal liep hij pas een week voor de volgende bekapbeurt weer normaal. En ook ja, bij hem gingen de hoeven aan de binnen en buitenkant veranderen en zag je wel steeds iets vooruitgang. De achterhoeven hebben zich ook helemaal goed ontwikkeld en daar hebben we geen problemen meer mee. Ik heb het niet voor niks 2 jaar de tijd gegeven... Maar het was na twee jaar nog steeds niet voldoende verbeterd om het voor hem prettig te maken. Op zijn schoenen liep hij na een gewenningsperiode goed, maar ook die kan je niet 24 uur per dag aanlaten...

Ik hoop dat jullie nu een duidelijker beeld hebben. Ik ben het met jullie eens, liever GEEN ijzer, maar probeer wel ook aan te geven dat zoals met alles ook dit niet ALTIJD geldt... KIJK naar je paard!

Wil schreef op donderdag 29 mei 2008, 14:04:


Ze hebben mij ooit verteld dat een hoef alleen goed kan ontwikkeling als die geen pijn doet. Als je paard steeds pijn heeft aan zijn hoeven zullen ze niet goed groeien en verbeteren. Ik weet niet of dat waar is maar ik kan me er iets bij voorstellen en kan me ook voorstellen dat dat de reden is waarom zijn voorhoeven wel iets maar niet veel beter werden...

Ja, alleen aan zijn voorhoeven. Hij had inderdaad ook last van hele kleine steentjes in zand of oneffenheden in de wei... Maar als de zool dun is kneust die snel en als die gekneust is doet alles extra zeer, dus dat is wel logisch...

Best een aparte discussie... Ik reageer op Stephanie om mijn ERVARING met haar te delen. Wat uiteindelijk de oorzaak uiteindelijk ook is geweest ... mijn paard heeft zich niet prettig gevoeld zonder ijzers en voelt zich nu wel prettig. Hij is vrolijk, hij 'danst' weer, hij is enthousiast, hij wil weer graag lopen. Dat kunnen jullie misschien niet geloven, maar ik zie dagelijks het verschil... Zonder ijzers liep hij te sloffen en zielig te zijn. Mijn zijn smit-hoefschoenen ging het goed (smit zelf heeft ze bij mijn paard aangemeten) en ik heb ze geprobeerd na lange periode van gewenning en opbouw deze langere tijd aan te laten maar daar krijg hij toch wonden van op de randen van de schoenen in zijn kootholte. Ook geen oplossing dus.

Wat ik jammer vind, en ik denk dat dat een héél groot probleem is in de paardenwereld, is dat iedereen vindt dat 'zijn methode' de beste is. Dat heb je met rijstijlen, omgang met paarden, bekappen, voeren etc etc. Wat als we nu eens van alle stromingen het beste proberen te nemen en te kijken wat werkt voor JOU en JE PAARD...
Zoals iedereen weet worden paarden al eeuwenlang beslagen. Dat we nu tot inzicht komen dat dat eigenlijk niet (altijd) nodig is juich ik alleen maar toe. Maar in de traditionele wereld ligt ook een schat aan ervaring die we niet zomaar weg moeten gooien! Juist voor paarden met problemen!

UItspraken als een paard van 20 vind ik nog niet oud gaan natuurlijk ook negens over (sorry). De ene mens is met zijn 80ste nog fit en vitaal, de ander loopt op zijn zestigste op zijn laatste benen. Dit geldt ook voor paarden. Dit heeft onder meer te maken met het verleden van het paard, de mate van slijtage etc etc. Of een paard oud is is dus nooit te beoordelen op zijn leeftijd alleen.

Een forum is fantastisch voor het uitwisselen van ervaringen en het opdoen van ideeen. Ik denk echter wel dat iedereen voorzichtig moet zijn met adviezen en veroordelingen omdat je de situatie nooit volledig kent en eigenaar en paard in de meeste gevallen ook nog nooit gezien hebt.

Laten we ervan uitgaan dat alle mensen, zeker op een forum als dit, het beste met hun paard voor hebben en zoekende zijn naar hoe ze iets zo goed mogelijk kunnen doen. Een forum kan daar zeker bij helpen, maar laten we elkaar dan wel met respect benaderen. Op de manier waarop het nu gaat kan ik me voorstellen dat er mensen zijn die hun verhaal niet eens meer durven te delen... en dat is toch zonde... want misschien hadden ze aan de hand van de reacties op hun verhaal wel hele goede ideeen op kunnen doen en hun paard kunnen helpen....

Ik geloof nu eenmaal niet dat er maar één manier is voor alles. Kijk naar wat past bij JOU en bij JE PAARD en waar je je samen goed bij voelt en wat voor jullie werkt...

Groet,

Sylvia

Anna van Rheeden schreef op dinsdag 10 juni 2008, 7:50:
. We


Hoi Anna,

Misschien heeft het ook te maken met de momenten waarop je voert? Of hebben de paarden onbeperkt ruwvoer? Ik voerde de paarden eerst meerdere keren per dag ruwvoer. Een merrie werd toch magerder terwijl ze voldoende kregen. Nu hebben ze onbeperkt hooi en kunnen ze eten wanneer ze zelf willen. Ze eten nauwelijks meer dan toen ik ze nog in beurten voerden, maar ze zijn toch dikker (?)! Het valt me wel op dat ze op andere moment staan te eten dan toen ik ze nog in beurten voerde... Misschien heb je er iets aan?

Groetjes,

Sylvia