van lennep schreef op dinsdag 29 april 2008, 17:16:


De pony van de dochter van een vriending van me (ja ja) stond 's winters altijd thuis. Hij kreeg dan ook kool gevoerd naast zijn hooi en is er oud mee geworden.
Ik zou wel oppassen met rode kool. Heb gehoord dat dat niet aan herkauwers en konijnen gevoerd mag worden. Ik weet niet precies waarom niet, er schijnt een giftig stofje in te zitten.

Els.

Nathalie Lagasse schreef op dinsdag 6 mei 2008, 13:33:


Ik zie geen verschil met hoeveelheid mest per dag of nacht en ik heb jaren hopen geteld i.v.m. de koliekgevoeligheid van Frouk. (Te weinig mest was risico op verstopping.)
's Zomers rapen wij 's morgens en 's avonds, 's winters alleen 's morgens. Mijn ervaring is dat bij een continue aanvoer van voedsel er om de twee uur gemest wordt.

Els.

Vanmorgen vroeg, voor de warmte uit, met Willem een rondje dijk gewandeld. Dat doen we (meestal loopt John ook mee) bijna elke dag. Het is vaak moeilijk Willem mee te krijgen, niet dat hij niet van huis wil, maar er is zo veel te zien. Aan de ene kant van de dijk is het kanaal met bootjes en boten, vogels al dan niet in het water, vissers met tentjes en nog weer aan de overzijde van het kanaal, Schotse Hooglanders en heel ver weg een weg waar dan ook weer mensen lopen of rijden. Aan de andere kant van de dijk liggen diverse akkers en weiland met hier en daar een huis of schuur ertussen. Ook daar veel spannende dingen. Trekkers, schapen met lammetjes, noem maar op.
Willem is niet erg bang, maar wel heel erg nieuwsgierig. Alles wat beweegt wil hij van dichtbij zien. Dat kan vaak niet, omdat er een sloot of een kanaal tussenzit en bovendien willen wij ook wel eens een stukje doorlopen zonder telkens stil te staan. Dat is best moeilijk, want als Willem stil staat, dan stáát hij ook stil en is niet gemakkelijk meer van zijn plaats te krijgen.
Vanmorgen ging het wandelen heel goed. Willem schrok zelfs amper van een enorme trekker met voorop een frees en achter een zaaimachine die ons inhaalde. Alleen zijn hoofd even omhoog en een paar stappen verkorten en de schrik was voorbij. Ook langs razende vrachtauto’s (op een parallel weg) joegen hem minder schrik aan dan anders.
En toen waren we op de dijk. En helemaal aan het begin zaten twee ganzen in de berm van het kanaal. Die zitten daar wel vaker en Willem vindt ze altijd heel interessant. Nu ook wilde hij meteen naar ze toe. Ik liet het touwtje vieren, benieuwd wat er zou gebeuren. Willem stak zijn hoofd in de richting van de ganzen. Eén van de twee was het daar niet mee eens, kwam met opgestoken zeilen en de kop omlaag op Willem af en pikte hem vervolgens in zijn neus. Willem deed gauw zijn hoofd omhoog en prompt pikt de gans in zijn voorbeen. Maar Willem laat zich niet wegjagen. Trekt even zijn been op en blijft heel geïnteresseerd naar de gans staan kijken, die dan toch maar een stukje opzij gaat. Ik Willem overgehaald om door te lopen, waarop de gans de achtervolging inzette en in één van de achterbenen wilde pikken. Dat pikte Willem dan weer niet, hij had zijn been meteen klaar om te schoppen. Gelukkig kwam het daar niet van, want ik denk niet dat de gans dat had overleefd en dat is nou ook weer niet nodig.
De rest van de onze wandeling verliep voorspoedig, alleen een paar wandelaars op een weg helemaal aan de andere kant van het kanaal met ook nog een hele akker ertussen zorgden nog voor wat oponthoud. Willem moest en zou ze in het oog houden, wat inhield dat hij voortdurend stil ging staan en om moest kijken. Toen we de bocht omgingen was dat weer over.
Ik vond het incident met de ganzen heel grappig om te zien. Froukje had toch echt met een grote boog om die beesten heen gegaan. Willem liet zich zelfs door het pikken niet afschrikken.

Els.

stumperd schreef op woensdag 7 mei 2008, 13:59:


Foto is genomen toen ik voor het eerst bitloos en ijzerloos op Froukje reed twee jaar terug
Willem durf ik niet op te rijden. Daar wandelen we mee aan de hand. Maar het is wel hetzelfde dijkje.

Groetjes, Els.

chantalleke schreef op woensdag 7 mei 2008, 15:04:


Hoi Chantal,
Waar staat de pony als ze niet in de wei staat? Staat ze dan alleen en bij jullie in de buurt?
Ik heb er zelf geen ervaring mee, maar heb uit berichten van anderen hier op het forum begrepen dat een paard of pony die is grootgebracht met de fles wel vaker vreemd gedrag vertoont. Ze zien niet een ander paard als soortgenoot, maar de mens.
Als ze dan bij jullie thuis helemaal alleen staat (weet ik dus niet, kan ook anders zijn) is ze nooit aan andere paarden gewend geraakt. Zal, denk ik, dan ook heel moeilijk zijn haar daar nu nog aan te wennen, ze is inmiddels 18, wat ik begrijp.
Misschien kan je proberen er thuis een ander paardje bij te zetten en dan hopen dat dat haar maatje wordt. Samen met dat paardje durft ze dan misschien wel bij de andere "vreemde" paarden in de wei en mist ze jullie niet zo erg meer.
En anders zou ik het maar laten zoals het nu is. Dan is ze maar een natuurlijke "mens-pony". Dat is ze schijnbaar al 18 jaar zo gewend.

Els.

chantalleke schreef op donderdag 8 mei 2008, 11:03:


Ik heb een fjord gehad, die een ontzettend gevoelige huid had. Iets anders dan een katoenen sjabrak gaf onmiddelijk wondjes of drukplekken. Het meisje wat op hem reed had nieuwe chaps gekocht en daar kreeg hij ook meteen plekjes van. Toen heb ik van twee katoenen badhanddoeken een heel lange sjabrak gemaakt, zodat ze met haar benen zijn huid niet meer raakte.
Hij had ook problemen met singels. Tot ik bij een uitverkoop singels tegenkwam die van een soort katoenen brandslang gemaakt waren. Daar heeft hij nooit last van gehad. Neopreen hoor je trouwens wel vaker van dat paarden daar gevoelig voor zijn.
Blijven doorzoeken dus, of misschien met een katoenen of schapenvacht hoes proberen, hangt er maar net van af wat de pony wel verdraagt.

Els.