Wil hierbij nog is in de kijker plaatsen dat de demo's en lezingen oorspronkelijk gepland voor 19 en 20 april, omwille van de overvloedige regen van afgelopen maand werd verplaatst naar 7 en 8 juni!

Sorry hiervoor, maar werken werden door de regen steeds maar uitgesteld en uitgesteld en ...

in het belang voor de demogevers, deelnemers en bezoekers / paardenliefhebbers leek ons de beste oplossing om heel het event even uit te stellen.

We willen kwaliteit bieden en dat is vandaag niet echt mogelijk door omstandigheden waar we spijtig genoeg geen vat op hebben, maar geloof me de extra tijd zullen van ons event nog een beter event maken en dat is een belofte!!!


Dus nieuwe data 7 en 8 juni, programma volgt kortelings op onze website www.depoedertoren.be en we rekenen uiteraard op jullie steun en massale belangstellling !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

Hartelijke groeten
het poedertoren team

Er heerst blijkbaar nog steeds heel wat verwarring over de paarden op de Poedertoren en sommigen denken nu dat alle paarden mank lopen op de Poedertoren, wat totaal foutief is.
Daarom graag even onze reactie en onze mening.
Op de Poedertoren trainen wij paarden en eigenaars gedurende een bepaalde periode.Dikwijls wordt dan de rijtechniek van paard en ruiter bijgeschaafd, kan de ruiter ook genieten van de buitenritten ( er zijn 100en hectares bos met grindpaden, zandpaden, brede en kronkelige zandwegjes, bergop en bergaf….).
Daarnaast zijn er ook paarden die totaal moeten heropgevoed worden, dit betekent dat sommige paarden onhandelbaar zijn en zelfs gevaarlijk, sommigen moeten zelfs verdoofd worden om op een veilige manier bij ons te raken. Helaas werd het nodige hoefonderhoud dan ook als eerste op de lange baan geschoven. De nieuwe eigenaars, die deze paarden dan ook dikwijls van een gewisse dood redden, komen dan samen in training met hun paardje op de Poedertoren.
Een goed voorbeeld hiervan is “BO”, het draverke dat door Rita en 2 vriendinnen werd gered van de slacht. Dankzij Eddy is Bo van een echt gevaarlijk paard, (ze verjoeg iedereen van de wei met de meest gevaarlijke truukjes : klauwen met voorbenen en gericht om te raken, bijten, trappen,…) nu veranderd in een rustig paard dat eindelijk terug vertrouwen krijgt in “de mens”. Dan pas kan er gewerkt worden aan de hoeven.
Zo zijn er al verschillende paarden die nu terug thuis zijn, anderen staan nog op de Poedertoren. Het is zo dat deze paarden met verwaarloosde hoeven allemaal gevoelig lopen.
Daarom hebben we nu al een strook met grind aangelegd om naar de piste te stappen, de paden tussen de weides zullen ook verhard worden (in de loop van volgend jaar na goedkeuring van de aanvraag, want helaas mag je zelfs geen grindpad meer aanleggen zonder goedkeuring). Tijdens de winter worden er stelconplaten in de weides gelegd.
Onze eigen paarden galopperen over grind, ons veulentje (nu 15 maanden) gaat vanaf haar 1e week mee op buitenritten en galoppeerde in volle vrijheid over asfalt, grind, graanvelden (wat de boeren niet zo leuk vonden). Happy heeft hierdoor dus keiharde hoeven gekregen en heeft geen enkel probleem met de hoeven. Haar mama was zeer gevoelig toen we haar kochtten, nu 2 jaar later is dit enorm verbeterd (we oefenen ook regelmatig op de pas aangelegde grindpaden in het bos en dit helpt).
Daarnaast vragen wij steeds aan de eigenaars om zoveel mogelijk met hun paard eropuit te trekken zodat de hoeven verharde wegen te verwerken krijgen.
Het aantal trainingsuren van de eigenaar is zeker van zeer groot belang.
Elk paard heeft zijn eigen beperkingen, zoals Eddy vermeldt, afhankelijk van de bouw, de voorgaande training en de training van de huidige eigenaar.

Ons motto is voor ons de leidraad :De Poedertoren.. "altijd en overal bitloos en ijzervrij!!"

Dit weekend hebben wij op de Poedertoren het bezoek gehad van een jongedame die haar stage “dierenzorg” bij ons zal volgen. Helaas is dit meisje zwaar gehandicapt en zal ze zelf nooit meer in staat zijn om nog paard te rijden. Zij staat zeer positief tgo. alles en kijkt echt uit naar de periode die ze bij ons en tussen de paardjes zal zijn! Zij vindt de site “Paardnatuurlijk” fantastisch en is geïntrigeerd door deze manier om met paarden om te gaan.
Haar mening over het forum was helaas minder positief, zij volgt dit zelfs niet meer, omdat ze vindt dat het leven haar meer te bieden heeft dan een handvol bekvechtende mensen die eventuele geïnteresseerden wegjagen en zo ook de titel “zweefteven” rechtvaardigt. Zulk een opmerking zet je wel even aan het denken over de zin van het leven.
Rudy en ikzelf volgen soms het forum, als we even vrije tijd hebben, hier wordt echt wel nuttige info uitgewisseld, soms zeer grappig, maar helaas ook dikwijls kwetsend.
Misschien kan deze energie wel gebruikt worden om anderen te overtuigen?
-Al kan er maar één persoon overtuigd worden!
-Al kan er toch ergens één manège overtuigd worden om over te stappen naar bitloos (mits financiële steun voor aankoop bitloze optomingen??).
-Wat met marchands en verenigingen die paarden kopen met als enige doel te verkopen met winst, ongeacht wie de koper is en hoe het toekomstige leven van het paard zal zijn?
-Probeer een ruiter met naam te overtuigen om te tonen wat mogelijk is met een bitloze – ijzerloze optoming.
Ipv. te reageren, gebruik deze tijd om een halsterke te nemen, ga met je paard een wandeling doen en bedenk wat “paardnatuurlijk” naar de buitenwereld toe kan bereiken!

"Ik heb de droom van elk paard eindelijk met mijn eigen paard bereikt"
Een woordje uitleg : Een kleine 3 jaar terug zag ik een fantastische merrie te koop staan. Zulk een machtig mooie merrie had ik nog nooit gezien. Eddy zijn voorzichtige en professionele advies was : "veel paard vo e klein maske".
Maar ja, toch mijn eigen willeke doorgedreven en mijn paard werd geleverd. Bij het afstappen van de trailer, ging ze met ijzeren staaf nog in de trailer achteruit, gevolg : trailer volledig stuk en dada .. winst voor de verkoper.
Toen dacht ik al direkt aan de wijze woorden van Eddy, en deze zouden nog dikwijls door mijn hoofd spoken de daaropvolgende maanden. De 2e dag ging Eddy met haar een wandeling aan de hand doen, ikke met een piepklein harteke erbij. Toen pas bleek dat zij MACHTIG is, zowel letterlijk als figuurlijk, psychisch als fysisch.
De daaropvolgende maanden hebben Eddy en ik met haar gewerkt, alleen grondwerk, respect en vertrouwen krijgen in de mens, vertrouwen in de omgeving. Daarna als ruiter, bij Eddy ging dit proces natuurlijk veel sneller dan bij mij. Zij had een ijzeren wil, en als zij rechtsaf wou gaan en jij rechtdoor, dan was het oorlog. Ze stijgerde, bokte en gooide zichzelf met ruiter erop tegen de bomen, gewoon om haar eigen wil door te drijven. Bij Eddy lukte haar dit niet, maar helaas heb ik toch al eens onderdelen van mijn zadel uit de bomen moeten plukken op haar vluchtweg nadat ze mij eraf had gegooid. Uiteindelijk ben ik alleen met haar beginnen te rijden, korte en voorzichtige ritjes. Elke rit was een nieuwe uitdaging! Met andere paarden meerijden was onmogelijk, ze werd dan zo nerveus dat ze door het lint ging. Ook het trailerladen verliep niet vlot, zij ging pas na uren vechten en stijgeren en weigeren uiteindelijk in de trailer.
Na 2 jaar oefenen beseft ze eindelijk dat een trailer geen monster is.
Op de Poedertoren heb ik het geluk dat ik regelmatig met ervaren ruiters kon meerijden, dus het rijden in groep is zo ook erg verbeterd.
Maar.... dit weekend was een fantastische overwinning!!! Eindelijk ( na bijna 3 jaar) is het vertrouwen tussen ons zo gegroeid dat ik met haar voluit heb kunnen galopperen (met maar enkele kleine bokkesprongskes in het begin) in de bossen en ik kan jullie garanderen, dat ging heeeeeel snel, op momenten zweefden we gewoon.
Ik ben natuurlijk zo fier als een gieter en ik wil hierbij iedereen een hart onder de riem steken : veel oefening is het enige middel om te slagen.
Later heb ik vernomen dat enkele goede zielen zowel Eddy als Rudy het goede advies gegeven hadden : "overtuig da meiske om haar paard te verkopen, da wordt nog haar dood". Dat kan nog altijd (niet het verkopen natuurlijk) maar al die jaren met Vedette kunnen me niet meer ontnomen worden en dat dankzij de hulp van Eddy.

Ja, Rudy van de Sompele en Linda Rillaerts zijn de eigenaars van de Poedertoren.
Vedette (onze machtige merrie) en Happy (het veulen) denderen over alle ondergrond, Sioux, de mama, heeft al veel minder problemen dan 2 jaar geleden toen we haar kochtten, je kan met haar gerust over grindpaden rijden, maar niet galopperen. Mike (van Elzaline Proost) idem dito.
Liesje, het ponytje dat bij de Poedertoren hoorde voor wij er waren, kon niet meer stappen 1 jaar terug, zij kon zelfs niet meer de afstand afleggen tot aan het drinkwater. Jack en Pien hebben toen de eerste maal haar hoeven komen bekappen en nu 1 jaar later en na het zeer regelmatig bekappen, rijdt zij met kinderen over alle mogelijke paden, binnenkort zal ze de koets trekken, hetzelfde met Pruts.
Rena, de boerenknol, liep vroeger op ijzers en had veel hoefproblemen. Na maandenlang NB kan zij een huifkar van meer dan 2 ton trekken (periodes waarop zij zelfs 30 km per dag aflegde, het levensverhaal van Pieter & Jenneke zal einde deze maand op onze website verschijnen en kunnen jullie alles in detail lezen ) Zij heeft alleen hoefschoenen nodig om met huifkar een helling in asfalt op te kunnen rijden, anders schuift ze achteruit!!
Ik ben zeer tevreden over onze paarden, en de verbeteringen die duidelijk zijn.
Jullie hebben ze trouwens bijna allemaal aan het werk gezien op de opendeurdagen.
Over de paarden van de klanten wens ik me niet uit te spreken.

Hey
Ja sorry, wij hebben helaas momenteel heel weinig tijd. Vandaag es effe tijd genomen om wat te schrijven.
Ikke ben Linda en rijd met Vedette en mijn man is Rudy.
Meestal zitten wij op de PT en daar is er geen internet.

Christel Provaas schreef op maandag 18 augustus 2008, 21:15:


Awel ik merk dat hier met vele paarden op de PT dat ze echt es opleven als ze een echte boscross kunnen doen met de ruiter; maar dit moet natuurlijk steeds kunnen zonder gevaar en dit was tot nu toe niet mogelijk met Vke.
En een boscross moet je natuurlijk niet altijd gaan doen, maar af en toe moet je alle grenzen kunnen verleggen. Zelfs de shetties genieten ervan tot en met Rena de boerenknol die ook wel eens haar "joie de vivre" wil laten zien.

Peter Donck schreef op maandag 18 augustus 2008, 21:47:


Awel als jullie er niet uit geraken , nodig ik jullie es uit voor een ritje dan kunnen jullie zelf oordelen. laat wel iets weten want nu is de huifkar bijna volledig uitgeladen, en het zal toch een weekje duren vooraleer alles terug zijn plaatsje heeft gevonden.
Misschien wel een leuk ideetje voor de demo van 2009.
Ik geef een seintje zodat jullie het leven van Rena kunnen volgen op de website van de poedertoren.

Eva Saegerman schreef op woensdag 20 augustus 2008, 17:10:


Misschien kan je wel es kontakt opnemen met die menege om te zien of ze het niet zien zitten om over te stappen naar bitloze kostukskes?

eddy DRUPPEL schreef op maandag 25 augustus 2008, 13:39:


Op de Poedertoeren werd de parking min. 50 cm uitgegraven, een doorlatende mat gelegd en opgevuld met "groffe brikaljon" aangedamd en opnieuw aangevuld met fijnere brikaljon. Het is "propere brikaljon" : dus geen asbest en glas erin(zou toch niet mogen). Opnieuw aangedamd. Volgend jaar zal hierover een laag natuurkeien komen. Je kan op de weides wel een ondergrond leggen van die brikaljon en dan een bovenlaag van 15 cm uit natuurkeien.Zorg wel dat de grondwerker uitgraaft met afwatering naar één kant en een afloop naar riolering of beek want anders maak je er een waterbak van.
Pas op strontjes scheppen van keien gaat niet gemakkelijk. Zondag en maandag stonden de shetties op de parking om de graskanten af te eten, maar 't was werken geblazen voor de strontjes weg te krijgen.
Prijs per M2 uitgraven, aanvoeren brikaljon, geen natuurkeien en aandammen : ong.30 euro.

eddy DRUPPEL schreef op woensdag 3 september 2008, 12:16:


ONE REIN STOP