jose schreef op zaterdag 5 april 2008, 19:01:



Interessant Janna (of José), ik hecht wel waarde aan jouw mening omdat ik weet dat je al veel veulen-en-merrie ervaring hebt. Kan je over die klont en zo meer vertellen? Hoe moet ik mij dat voorstellen? Ik heb het hier nog niet gehad, spanning op de uier, en zal het dus niet gaan opzoeken...

Spirithorses schreef op zaterdag 5 april 2008, 21:11:


Interessant om te weten, thanks Pien. Wat ik mij afvroeg, hoe kijk jij er tegenaan als lactatiedeskundige? Ik weet wel dat mensen en paarden niet hetzelfde zijn, maar toch. Hoe zit dat met afbouwen en plots stoppen en zo?

jose schreef op zaterdag 5 april 2008, 22:16:


Waar is die warme melk slecht voor dan? Of is het teveel ineens? En mag je die dan wel nog zelf opdrinken? Heb gisteren ook eens geproefd namelijk Het viel mij op dat Huppel een pak meer moeite doet om die melk te laten schieten (kopstoten en zo) en dat het voor mij wel gewoon er makkelijk uit kwam. Zonder dat de uier dus dik stond of zo, ik ga maximum een uurtje alleen met Lolita weg tot nu toe, en heb nog geen dikke uier gezien.

Spirithorses schreef op zaterdag 5 april 2008, 22:29:


Als je nu de spanning op de uier er verontrustend uit vindt zien, heeft het dan zin de uier iets te melken? Of hou je het probleem dan alleen maar langer in stand?

Even verduidelijken dat ik het spenen ook als een proces in verschillende delen zie. Het fysiek stopzetten van de melkgift is daar één onderdeel van, daar ben ik nu nog niet aan toe, maar dat lijkt dus best iets wat je niet zomaar wat improviseert kennelijk. Ik ben benieuwd wat hier nog aan suggesties bovenkomt en vraag me af of ik moeder of kind dan maar een paar weken uit logeren moet sturen deze zomer.
Het deel waar ik nu wel al mee bezig ben is het opbouwen van de tolerantie om gescheiden van elkaar te zijn. Ik kan nu alleen met Lolita gaan buitenrijden, en Huppel thuislaten. Als we echt voor haar neus vertrekken dan blijft ze (samen met de even ongeruste Cesar) aan het hek wachten tot we terug zijn. Ze roept niet echt (Cesar soms wel) en Lolita al helemaal niet want die gaat met mij mee. Omgekeerd: Huppel mee op straat nemen en mama thuislaten begint te lukken maar was moeilijker, Lolita hinnikt dan nogal, en dat heeft toch wat invloed op Hupje. Maar komt wel in orde. Scheiding zonder mij: de één op de wei, de ander in de paddock, hebben we nog maar twee keer gedaan nu, en het valt op dat Lolita totaal niet naar haar kind omkijkt dan...
Vriendin A. gaf net nog een goed suggestie: ook oefenen dat de één op de trailer kan blijven en ik de ander er af kan halen. Zal nog niet voor meteen zijn denk ik.

Eva Saegerman schreef op zondag 6 april 2008, 11:04:


Pfoe, wat een spannend verhaal. Ik zat ook al aan uw buik te denken! Ik apprecieer het zeker hoor dat je dit hier deelt trouwens!
Kan je nu terugkijken en zien wat het probleem was, de reden van al dat protest? Is dat puur hormonen? Ik wist niet dat dat zo erg kon zijn! Maar ze is zo niet bij elke hengstigheid veronderstel ik, gezien het drie jaar geleden was.
Ook als je de reden niet kan achterhalen, zou je nu, terugkijkend (dan weten we alles hé, als het gepasseerd is ), iets anders doen, al van bij de eerste tekenen dat er iets mis was?

Wees maar voorzichtig met uw buikje!
Nathalie