Anita Cats schreef op vrijdag 4 april 2008, 19:36:


Heb ik zowel met clickeergetrainde hond James al met Piablo. Soms zijn ze allebei aan het klooien, als ik dan even boos en luid "gedaan" zeg is dat voor James al genoeg (oh jee, baas is boos, staart gaat meteen van hoof naar halfstok), bij Piablo moet ik soms eens een serieuze ophouding geven bij eht rijden als mijnheertje er een sneller tempo dan ik op dat moment vind kunnen of mogen op na wil houden.
Maar je hoeft daarom niet boos te zijn. Je kan ook boos en kordaat spelen. Om direct daarna terug zacht en vrolijk iets te vragen en daar dan weer voor te belonen.
uiteindelijk wil ik dat mijn honden en paarden doen wat ik zeg, zo lief en samen en belonend mogelijk. Maar dat kan niet altijd, dus soms, heel soms (en hoe langer hoe minder gelukkig) moet ik even iets duidelijker zijn.
Halt is halt, en dan liefst nu of binnen de drie passen en niet na 10 meter (sta je zomaar midden op het kruispunt).
Wat ik van o.a. Bertie Prinsen leerde blijft waar: paarden hebben nood aan duidelijkheid, zwart-wit, niet te veel in dat grijze gebied.

Ik heb in het foto-album wat foto's van ons vertrek met Moon als handpaard gezet.
Niet perfect, Piablo was erg gespannen (iemand had hem even voor me vast gehouden, te kort gehouden en hij was beginnen steigeren) en wilde vooral actie en vertrekken, bewegen en vooral niet stilstaan.

De terugtocht ging heel vlot, het gevaarlijke kruispunt wachtten de auto's deze keer op ons en zelfs de struisvogels werden genegeerd.
Piablo moest naturlijk wel alsofschrikken van enge rioolputtekes en een keertje echt (maar niet erg) van een dubbele autobus (met zo'n accordeon er tussen). Moon voelde zich veilig achter Piablo en naast Conny en was superbraaf en rustig. Hoezo verkeersmak .

Ik heb onderweg op een rustig stukje ook nog even gefilmd, maar you-tube herkent mijn filpje niet of kan het niet converteren (apple computer), nu nog eens zien uit te zoeken hoe dat weer moet.