eddy DRUPPEL schreef op donderdag 3 april 2008, 22:33:


Dat komt nog wel Eddy. Ik ga niet 2,5 jaar in een klas zitten waar iedereen mij als een heks aanwijst o_O Het zijn allemaal pure die-hards die hun deuren (nog) gesloten hebben. The world can´t change in one day mate

eddy DRUPPEL schreef op donderdag 3 april 2008, 22:42:


Daar heb ik dus geen behoefte aan Eddy, zo´n tienermeiske bent ik net. Als een groep schapen naar links loopt, loop ik naar rechts ^^
Jij zou volgens mij toeters en bellen blazen maar dan maak je je het voor jezelf alleen maar zwaarder. Als ik ze allemaal luid en eerlijk als dierenmishandelaars zou inhokken, denk je dat ze dan ooit nog eens iets van mij willen horen, weten of zien? Lijkt mij een beetje moeilijk om mensen iets te willen leren als ze zich volledig afgesloten hebben van mij.

Herman schreef op donderdag 3 april 2008, 23:44:


Maak je geen zorgen Herman, ik heb deze situaties al eerder en vaker meegemaakt. Sommige mensen reageren heel erg negatief en sommige juist heel erg positief. 2 jaar geleden heb ik bij een manege gewerkt (zomerbaantje) die ook met gehandicapte mensen werken. De normale lessen waren heel erg brutaal en ik heb ook maar 2 keer meegereden in de les. De lessen met de gehandicapte waren héél erg anders, de instructrice heeft gewoon 2 kanten. Zo hard ze kan zijn, zo kan zij ook liefdevol en hartelijk zijn. Nu ben ik vorige dinsdag er weer voor het eerst in 2 jaar tijd geweest om de poster van Eefke op te hangen (open dag 26 april). Het allereerste wat ik te horen kreeg toen we richting ingang inliepen ´Hé Chantal, lang niet meer gezien. Alles goed? Wat heb je zoal gedaan? Er is zoveel veranderd, helaas moet ik net weg anders had ik je even een rondleiding gegeven´
Ja, ik was in de war de instructrice die nu ook de eigenaar is herkende mij meteen :) Die glinstering in die ogen WOW, ik heb blijkbaar indruk gemaakt (ik stond bij de jongere kinderen bekend als ´paardenfluisteraar´)
Ik deed dingen anders, véél dingen anders. Sommige mensen raakten gefrustreerd daardoor, sommige waren jaloers andere wederom gingen vragen stellen. Ik ken de situatie zo een beetje... Bij de manege in Renesse vroeg de instructrice mij al helemaal niet meer of ik een zweep nodig had, laat staan dat ze mij nog een wou overhandigen. Dat afgestompte paard kreeg ik na een tijdje mooi aan het been, kwestie van loslaten en de hulpen doseren. Op school stap ik ook gewoon op zonder zweep als de instructrice met iets anders bezig is. Al die paarden lopen veel rustiger en attenter als je zonder zweep erop zit, teminste dat gevoel ik heb dus. Ik vind het juist veiliger zónder zweep dan met zweep, ze zijn al ietwat gestresst door dat ijzeren martelwerktuig in hun mond, als je een zweep in de handen hebt is er nóg een extra stressfactor (want er wordt er niet soft mee omgegaan).

Ik maak er mij niet zozeer druk. Mijn lasten gooi ik gewoon weg door ze op te schrijven. Ik heb mensen bereikt door gewoon te doen en niet door te praten. Ookal is het maar de manier waarop ik een paard leid, poets, opzadel etc. Op den duur valt het wel op, zonder woorden. Ik geef er echt niet om als mensen mij nawijzen, de instructrice kan ook niks zeggen. De paarden reageren namelijk positief en gaat het daardoor allemaal makkelijker wat van te voren moeilijk was en met veel geschreeuw is gebuerd. Kunnen ze me dan nog een blad voor de mond nemen dat dat wat ik doe niet goed is? Ik vertrouw op mijn gevoel en op de paarden, ze mogen dan wel 24/7 opgehokt zijn. Ze kunnen wel nog met mekaar communiceren en zoeken ze ook steun bij hun soortgenoten, is me al vaker opgevallen.

Het komt allemaal wel, maar het heeft gewoon wat tijd nodig. Geduld, geduld en geduld belangrijk bij paarden en mensen.

Greetz,
Chantal

amar schreef op vrijdag 4 april 2008, 9:40:


Hahahaha....
Geweldig amar, amar geweldig. Liefst nog met een slot op de stal van 3x3meter en één keer in de week uitmesten, de helft laten liggen omdat het stro nou zo duur is geworden.

Nee, als ik dat zou doen zou ik niet beter zijn dan de mensen die dit met paarden doen (of ieder ander dier).

Anita Cats schreef op vrijdag 4 april 2008, 14:19:


Begrijp me niet verkeerd Anita, ik blijf ook steeds maar positief denken. Als Fanny iets niet doet vraag ik het gewoon netjes nog een keer óf ik maak haar duidelijk dat als ze iets voor mij doet zei immens veel ervoor terug krijgt, maar als ze een slechte dag heeft laat ik haar gerust een dagje staan. Als ze zulke humeurige dagen heeft doet ze zelfs lelijk tegen de andere paarden, ik zie dat meteen^^

Arabesk schreef op zaterdag 5 april 2008, 19:52:


Hahaha ik meot er alleen maar om lachen. Blijkbaar liepen de klanten van hun weg en moesten ze een site op richten waar in mijn ogen alleen maar kul opstaat. Hoefijzers veilig? Een aantal jaren geleden maakten we een buitenrit in de regen, er was maar een paard die geen problemen had en dat was het paard zonder hoefijzers.

Sky schreef op zaterdag 5 april 2008, 20:33:


Nee heerlijk, die site barst van de hulpomroep ´Astublieft!!! Kom naar ons hoefsmeden anders hebben we binnekort geen brood meer.´

--------------------------------------------------------------

De hoefsmid
Gelukkig beslaat de gemiddelde hoefsmid niet alle paarden in zijn klantenkring. Veel paarden functioneren prima zonder hoefijzers. De paarden die niet beslagen worden kunnen gewoon traditioneel bekapt worden en hoeven niet op de extreem natuurlijke manier gehouden worden zoals de natuurlijk bekapte paarden eigenlijk wel dienen te worden gehouden.

_________________________________________________

Uuh wat is extreem? 24/7 opgehokt in een stal of lekker dag en nacht buiten een sociaal en niet gestoord leven te leiden.

------------------------------------------------------------------------------------

Eventing
De eventing sport wordt over het algemeen ook op hoefijzers bedreven. In de lagere klasses komt het wel eens voor dat men op blote voeten rijd. Bij het beoefenen van deze sport adviseer ik eigenlijk altijd hoefijzers. a. Vanwege de kans op uitglijden op blote voeten b. Ter bescherming. In de cross wordt er wel eens een hoefijzer verloren, je moet er niet aan denken als men met zijn paard in zo’n verloren hoefijzer (van een ander) trapt, het beslaan van de paarden geeft ze iets meer bescherming.

________________________________________________

Ja nou, dus uiteindelijk is het voor anderen ook veiliger als er geen hoefijzers onder zitten zodat men ook geen verliezen kan.

---------------------------------------------------------------------

Rensport
In de rensport worden hoefijzers gebruikt in alle soorten. Het liefst zou men deze paarden zonder hoefijzer zien daar er regelmatig een ijzer afgetrapt wordt. Deze paarden kunnen simpelweg niet zonder hoefijzers functioneren. De engelse volbloed staat bekend om zijn mindere kwaliteit hoeven, met de snelheden die hij maakt (minimaal 2 keer zo snel als een paard in het wild) zou hij zonder hoefijzers direct gevoelig lopen wat op zijn beurt ten koste gaat van zijn snelheid en welzijn als paard.

____________________________________________________

In Engeland is er renstal die alle paarden zonder ijzers heeft en die het allemaal goed en wel doen/functioneren.

------------------------------------------------------------------------------------

Africhten
Ik ken iemand die beroepsmatig paarden africht voor het aangespannen werk, deze paarden lopen veel op straat. Zouden ze zonder hoefijzers gereden worden dan is gevoeligheid in de voeten niet te vermijden, ervaart het paard deze gevoeligheid dan gaat dit ten koste van zijn “trekfastheid”. M.a.w. hij zal de wagen steeds minder vlot willen/kunnen trekken wat blijvende gevolgen kan hebben.

_______________________________________________________

Er zijn mensen hieruit Zeeland met paard en wagen vertrokken om het vrije leven te leven, ze rijden minstens 3, 4uur per dag en ieder dag over verharde wegen!! Dit doen ze met behulp van hoefschoenen en niet met ijzers, mooi toch. De volgende is fantastisch.

--------------------------------------------------------------------------------------

Gehandicapten
Voor een stal waar men de gehandicapte medemens leert rijden heb ik een paar pony’s op hoefijzers gezet welk voor de wagen lopen. De reden voor dit is dat het klepperende geluid rustgevend zou inwerken bij mensen met een autistisch handicap. In dit geval hebben de pony’s de ijzers niet echt nodig maar de berijder wel!

______________________________________________

Hmmm... ik ga er ook maar ijzers onderslaan. Dat klinkt toch zo stoer Misschien is dat wel een gat in de markt!!! ´Ijzerschoenen voor mensen met rustgevend effect´.

---------------------------------------------------------------------------------

Iemand die zo een dergelijke site opzet met zulke onlogische en kindertroepige argumenten, valt bij mij al door het luik.

heidy smid schreef op zondag 6 april 2008, 21:38:


Ja dressuur is meer dan alleen maar porren, trekken en krulletjes. Ook bij het western rijden moet een paard zich verzamelen ( en verzameling is meer dan de positie van de hals en het hoofd).

Ontspanning, aanleuning, recht richten, verzamelen, takt, Schwung en Durchlässigkeit. Ik kan het niet vaak genoeg zeggen :)
Ik heb het liefst dat men een paard eerst goed sterk en geconditioneerd maakt op de grond. Niet voor niets loop ik regelmatig naast Fanny en vraag ik met lichte druk stelling, schouderbinnenwaarts, wijken, spaanse stap etc. Ik bouw en heb alles opgebouwd aan de hand van Fanny´s tijd en niet op de mijne. Het paard bepaald de trainingsduur en corrigerend werk doe ik het liefst zoveel mogelijk op de grond zodat men het paard niet onnodig hindert of belast. Dit heeft ontzettend veel voordelen, het paard kent al alle oefeningen, het paard is geconditioneerd en sterker geworden, het paard weet wat van hem verlangt wordt en voelt zich niet snel angstig, verward of onzeker. Als het paard in een vertrouwde situatie is, is het ook gelijk veel makkelijker om samenwerking te creeren. Wij als ruiter moeten steeds proberen om met lichte druk het paard (indien nodig) te corrigeren zonder dat het paard onderworpen wordt noch zijn schoonheid en trotsheid verliest. Ook zijn wij verplicht om aan te voelen hoeveel wij van ons paard mogen en kunnen verlangen en ook voor hoelang. Je kunt niet 2 uur lang verzameling van je paard vragen, dat zou je kunnen vergelijken met een marathonloop zonder verminderde versnelling ertussendoor.

Het is allemaal makkelijker gezegd dan gedaan en er komt nog een hóóóóóóóóóoóóóóóóóóóóóóóp meer bij kijken. Zie dit stukje tekst als een heel klein topje van de ijsberg.

Sieta schreef op maandag 7 april 2008, 16:38:


Ik loop wel vaker langere stukken naast een paard tijdens een lange buitenrit. Ontspanning, geen belasting en cooling down periodes vind ik altijd heel belangrijk, maar dat men ook momenten heeft (ook in een bakles van een half uur) waarbij het paard niet verzameld is... ok niet alles is en kan altijd perfect zijn. Wij mensen hebben nog steeds één grote beperking, wij zijn mensen. Als je maar steeds het welzijn in het oog houdt en op jezelf en het paard let en luistert naar de signalen van het paard en dan ook erna handeld in een respectabele manier. Misstanden mogen er zijn, immers we slaan of schreeuwen toch ook niet meteen als een buitenlander ons niet begrijpt.

Part of any learning process incurs a certain amount of frustration and difficulty (a.k.a. "Stuckness"). Part of the process also entails learning how to cope and/or deal with such difficulties and frustration. Classical dressage is no different. And, in fact, I think that experiencing frustration and difficulties in the course of learning classical dressage (which is a lifetime process, even the masters say they are still just beginners) is something we deal with regularly. What we do with that, whether we let it carry us on to a new level, or whether we let it hold us back, is completely up to us... and more specifically, a matter of our perception.
Robert M. Pirsig wrote a book which many people claim has changed their lives, titled " Zen and the Art of Motorcycle Maintenance: An Inquiry into Values." An interesting book, on many levels, it contains within it an interesting quote, which I will share here with you, on the quality of "Stuckness." In it, he uses the process of repairing a motorcycle as a sort of metaphor for the larger issues of life. R.M.Pirsig (1999, 279ff.):

"A screw sticks, for example, on a side cover assembly. You check the manual to see if there might be any special cause for this screw to come off so hard, but all it says is "Remove side cover plate" in that wonderful terse technical style that never tells you what you want to know. There's no earlier procedure left undone that might cause the cover screws to stick.
"Your mind was already thinking ahead to what you would do when the cover plate was off, and so it takes a little time to realize that this irritating minor annoyance of a torn screw slot isn't just irritating and minor. You're stuck. Stopped. Terminated. It's absolutely stopped you from fixing the motorcycle.

"This isn't a rare scene in science or technology. This is the commonest scene of all. Just plain stuck. In traditional maintenance this is the worst of all moments, so bad that you have avoided even thinking about it before you come to it.

"The book's no good to you now. Neither is scientific reason. You don't need any scientific experiments to find out what's wrong. It's obvious what's wrong. What you need is an hypothesis for how you're going to get that slotless screw out of there and scientific method doesn't provide any of these hypotheses. It operates only after they're around.

"This is the zero moment of consciousness. Stuck. No answer. Honked. Kaput. It's a miserable experience emotionally. You're losing time. You're incompetent. You don't know what you're doing. You should be ashamed of yourself. You should take the machine to a real mechanic who knows how to figure these things out.

"It's normal at this point for the fear-anger syndrome to take over and make you want to hammer on that side plate with a chisel, to pound it off with a sledge hammer if necessary. You think about it, and the more you think about it the more you're inclined to take the whole machine to a high bridge and drop it off. It's just outrageous that a tiny little slot of a screw can defeat you so totally.

"What you're up against is the great unknown, the void of all Western thought. You need some ideas, some hypotheses. Traditional scientific method, unfortunately, has never quite gotten around to say exactly where to pick up more of these hypotheses. Traditional scientific method has always been at the very best, 20-20 hindsight. It's good for seeing where you've been. It's good for testing the truth of what you think you know, but it can't tell you where you ought to go, unless where you ought to go is a continuation of where you were going in the past. Creativity, originality, inventiveness, intuition, imagination - "unstuckness", in other words - are completely outside its domain.

"We're still stuck on that screw and the only way it's going to get unstuck is by abandoning further examination of the screw according to traditional scientific method. That won't work. What we have to do is examine traditional scientific method in the light of that stuck screw.

"We have been looking at that screw "objectively". According to the doctrine of "objectivity", which is integral with traditional scientific method, what we like or don't like about that screw has nothing to do with our correct thinking. We should not evaluate what we see. We should keep our mind a blank tablet which nature fills for us, and then reason disinterestedly from the facts we observe.

"But when we stop and think about it disinterestedly, in terms of this stuck screw, we begin to see that this whole idea of disinterested observation is silly. Where are those facts? What are we going to observe disinterestedly? The torn slot? The immovable side cover plate? The color of the paint job? The speedometer? The sissy bar? As Poincaré would have said, there are an infinite number of facts about the motorcycle, and the right ones don't just dance up and introduce themselves. The right facts, the ones we really need, are not only passive, they are damned elusive, and we're not going to just sit back and "observe" them. We're going to have to be in there looking for them or we're going to be here a long time. Forever. As Poincaré pointed out, there must be a subliminal choice of what we observe.

"The difference between a good mechanic and a bad one, like the difference between a good mathematician and a bad one, is precisely this ability to select the good facts from the bad ones on the basis of quality. He has to care!"

Sky schreef op donderdag 10 april 2008, 9:29:

*************************
R.M.Pirsig (1999, 284):

"Value, the leading edge of reality, is no longer an irrelevant offshoot of structure. Value is the predecessor of structure. It's the preintellectual awareness that gives rise to it. Our structured reality is preselected on the basis of value, and really to understand structured reality requires an understanding of the value source from which it's derived.
"If you want to build a factory, or fix a motorcycle, or set a nation right without getting stuck, then classical, structured, dualistic subject-object knowledge, although necessary, isn't enough. You have to have a sense of what's good. That is what carries you forward. This sense isn't just something you're born with, although you are born with it. It's also something you can develop. It's not just "intuition", not just unexplainable "skill" or "talent". It's the direct result of contact with basic reality, Quality, which dualistic reason has in the past tended to conceal."

*************************
R.M.Pirsig (1999, 285f.):

"Let's consider a reevaluation of the situation in which we assume that the stuckness now occurring, the zero of consciousness, isn't the worst of all possible situations, but the best possible situation you could be in. After all, it's exactly this stuckness that Zen Buddhists go to so much trouble to induce; through koans, deep breathing, sitting still and the like. Your mind is empty, you have a "hollow-flexible" attitude of "beginner's mind". You're right at the front end of the train of knowledge, at the track of reality itself. Consider, for a change, that this is a moment to be not feared but cultivated. If your mind is truly, profoundly stuck, then you may be much better off than when it was loaded with ideas.
"The solution to the problem often at first seems unimportant or undesirable, but the state of stuckness allows it, in time, to assume its true importance. It seemed small because your previous rigid evaluation which led to the stuckness made it small.

"But now consider the fact that no matter how hard you try to hang on to it, this stuckness is bound to disappear. Your mind will naturally and freely move toward a solution. Unless you are a real master at staying stuck you can't prevent this. The fear of stuckness is needless because the longer you stay stuck the more you see the Quality-reality that gets you unstuck every time. What's really been getting you stuck is the running from the stuckness through the cars of your train of knowledge looking for a solution that is out in front of the train.

"Stuckness shouldn't be avoided. It's the psychic predecessor of all real understanding. An egoless acceptance of stuckness is a key to an understanding of all Quality, in mechanical work as in other endeavors."

Worried eyes, in mijn ogen een geweldig artikel. Ik let altijd op de uitdrukking in de ogen die verreweg meer kunnen vertellen dan je af en toe lief is. Paarden kunnen niet schreeuwen maar ze kunnen zich wél uitdrukken in hun gehele lichaamstaal.

http://horsesforlife.com/WorriedEyes

Spirithorses schreef op donderdag 10 april 2008, 23:25:


GEFELICITEERD!!!

Nu wachtten we braaf op de foto's :)

Anita Cats schreef op vrijdag 11 april 2008, 9:59:



De ogen houd ik ook altijd in de gaten. Als ik teveel van Fanny vraag of onduidelijk ben krijgt ze ook die bezorgde blik in haar ogen en dan weet ik meteen dat ik moet stoppen. Als ik dan wat stappen terug zet en rustig en duidelijk uitleg wat ik van haar wil, gaat het al stukken beter zonder een bezorgde blik. Het zelfvertrouwen en de trotsheid van een paard zet ik altijd voorop. Als er twijfels zijn kijk dan naar de uitdrukking van de ogen.

http://nl.youtube.com/watch?v=Ge2LZPwkJeI&feature=related

http://nl.youtube.com/watch?v=F78dh204KmA&feature=user

http://nl.youtube.com/watch?v=6HuOOSLxHBs&feature=user

Misschien een leuk ideetje om ook eens zo een clinic te houden...