>
> Voila se een komische dialectische zin in de juiste context
> gezet zonder vooroordelen

> Frustratie, succes, frustratie en weer succes.
> Ik voel me net als in een achtbaan, met mijn eigen paard Fanny
> gaat alles op het moment ontzettend goed en geweldig.

> andere kant is het leerzaam. Ik kan nog zo gefrustreerd zijn maar ik kan die mensen geen kwaad toewensen. Ik heb vroeger ook immens veel van paarden gehouden en heb al deze dingen niet gezien, aangevoeld of opgemerkt tóch hield ik van de paarden. Nou houd ik nog steeds van paarden maar zijn mijn ogen wijd opengesperd. Soms denk ik dan aan die oude tijden terug dat ik in al die dingen geen enkel probleem in zag, soms zou ik willen dát ik er geen probleem meer in zie, net als vroeger. Gewoonweg voor het feit dat het juist zoveel frustraties en ook pijn met zich meebrengt. Vroeger liep ik vrolijk langs de stallen, genoot ervan en was het gezellig. Nú loop ik langs de stallen en zie verveelde, gestoorde, hersendode paarden. Het is niet meer gezellig, buiten in de paddock of in de wei is het gezellig maar in de stallen. Die tijden zijn voorbij en ojee het valt af en toe echt niet mee. Teminste voor mij dan, mijn medeleerlingen zullen zeker met dezelfde gezelligheidsfactor die ik vroeger had langs de stallen lopen. Ik heb mij veranderd, wie weet of hun ooit ook nog eens veranderen.
>
> Greetz,
> Chantal

> Voor de mensen die hebben meegeleefd met het knokken van Bret,
> ik wil ze graag bedanken. Een mooie slideshow toen ze weer de
> wei in mocht.

> zij anders, ja Björk is zwart wit met haar racestreep. Zij/hij
> is een paard uit het noorden.
>
> Es

> O, ik had het tegen Jolijn, met haar vraag over "genoeg".
> Ik denk dat we allemaal wel reflex dingen meemaken,
> Anita