Sky schreef op donderdag 3 april 2008, 0:32:
> Frustratie, succes, frustratie en weer succes.
> Ik voel me net als in een achtbaan, met mijn eigen paard Fanny
> gaat alles op het moment ontzettend goed en geweldig.
> andere kant is het leerzaam. Ik kan nog zo gefrustreerd zijn maar ik kan die mensen geen kwaad toewensen. Ik heb vroeger ook immens veel van paarden gehouden en heb al deze dingen niet gezien, aangevoeld of opgemerkt tóch hield ik van de paarden. Nou houd ik nog steeds van paarden maar zijn mijn ogen wijd opengesperd. Soms denk ik dan aan die oude tijden terug dat ik in al die dingen geen enkel probleem in zag, soms zou ik willen dát ik er geen probleem meer in zie, net als vroeger. Gewoonweg voor het feit dat het juist zoveel frustraties en ook pijn met zich meebrengt. Vroeger liep ik vrolijk langs de stallen, genoot ervan en was het gezellig. Nú loop ik langs de stallen en zie verveelde, gestoorde, hersendode paarden. Het is niet meer gezellig, buiten in de paddock of in de wei is het gezellig maar in de stallen. Die tijden zijn voorbij en ojee het valt af en toe echt niet mee. Teminste voor mij dan, mijn medeleerlingen zullen zeker met dezelfde gezelligheidsfactor die ik vroeger had langs de stallen lopen. Ik heb mij veranderd, wie weet of hun ooit ook nog eens veranderen.
>
> Greetz,
> Chantal
Bijkomend probleem ...
Ik heb laatst (een kleine maand geleden) eens een training gaan bijwonen (als toeschouwer) van mijn voormalig springtrainer. Hij rijd een prachtig mooie zwarte BWP-er.
Na de training natuurlijk nog wat nagekletst bij een pintje.
Hij weet dat ik nu
bitloos rij, en het gesperk kwam daar onvermijdelijk op.
Op een gegeven moment zei hij: " Dat zou ik nog wel eens willen zien, dat ze mijn paard
bitloos zo'n springparcours rond krijgen".
Ik nodigde hem prompt uit om een demo'tje te komen geven op 20/04, waarna het hoofdstel zou worden vervangen door een bitloze optoming om daarmee dezelfde demo te rijden.
De reactie: "dan ga ik daar toch nie op zitten zulle. Laat een andere idioot zich maar verongelukken."
Zo gezegd, zo gedaan... Een andere idioot wil zich opofferen om
bitloos dit "over-hete paard te rijden.
Er wordt afgesproken, geregeld, ... Alleen ... de springruiter blijkt op 20/04 - toevallig - niet te kunnen .................................
En dit, mijn allerliefste Chantal, is precies waar het om gaat. Dit soort trainer, instructeurs, instructrices zijn NIET in staat paarden in te schatten voor wat ze écht waard zijn (laat staan dat ze hun pupillen zouden kunnen aanvoelen).
Als de confrontatie dan plots héél concreet wordt (zo ervaren zij immer dergelijke uitdagingen), haken ze ALLEMAAL af. Waarom? Niemand wil de vernedering om op zijn/haar bek te gaan.
Zo vergaat het ook jou instructrice.
Zij hebben de frustratie aan hun zijde, maar a.u.b. jij toch niet ! Je bewustzijn is toch méér waard dan stal-opgefokte paarden ...
It's show-time baby. Laat JIJ zien hoe je met je paard WIL en KAN omgaan, en met wélke resultaten.
Want als je verchil wil maken, aantonen dat ... dan moet je daar géén 2,5 jaar mee wachten. Toon NU wat je met en vóór je paard wil én kan betekenen.
_______
Herman
Warboel
