Arabesk schreef op woensdag 26 maart 2008, 20:47:


Niet waar. St Janskruid heeft de zware bijwerking dat het de werking van andere medicijnen aantast, da's algemeen bekend.
Een bevriend schildklierpatiënt nam St Janskruid tegen de depressieve gevoelens en prompt verhevigden de (lichamelijke) schildkliersymptomen doordat St Jan de werking van Thyrax verminderde. Bepaald geen lichte bijwerking. Gebruik het ook niet samen met de anticonceptiepil, want bescherming is niet 100% gewaarborgd.

Arabesk schreef op donderdag 27 maart 2008, 7:33:


Nee, het IS zo.
http://www.minvws.nl/persberichten/gmt/gebruik_sint_janskruid_kan_werking_geneesmiddelen_verminderen.asp

Justine cools schreef op donderdag 27 maart 2008, 10:56:


Doorgaans krijgen veulens ocd omdat ze opgroeien met superturboveulenbrok, die ze razendsnel doet uitgroeien tot commercieel interessante gebouwen, waarvan helaas de botstructuur voos wordt en zelfs hier en daar gaat breken, splijten, doorgaans in combinatie met beweging op eenzijdige grasbodem. Dit is een proces, wat niet ingezet wordt omdat er vlak voor de constatering van de ocd brokken zijn gevoerd, maar wat een langere tijd beslaat.
Het is diep treurig dat ocd imiddels een haast geaccepteerd verschijnsel is in fokkersland, 15% van de kwpn-paarden in Nederland heeft het en toch blijft men maar doorfokken met die belachelijk grote maten.

Hoeveel hooi je haar het best kunt geven? Zoveel als ze op kan. Twee keer per dag voeren is weinig, tenzij je zoveel voert dat ze het amper op kan. Verder zou ik er geen extra preparaten instoppen, maar haar de toegang tot gras geven, een himalayasteen ophangen en vrije beweging geven.

Spirithorses schreef op donderdag 27 maart 2008, 13:05:

Mag ik ook effe schelden? Ik ben die teringbagger spuug- en spuugzat. Als ik mijn hoofd uit de deur steek (sjaal, muts, oorwarmers, handschoenen, laarzen, al vanaf september 2007 moet ik in deze uitrusting naar buiten) begint de ijskoude wind aan mijn kop te rukken. Plonzend door de plassen beweeg ik me voort richting paddock, waar 's ochtends eenden in zwemmen. Er wordt al weken niet meer gehinnikt als ik verschijn, er gaan slechts wat oren plat. Mijn aura is dus ook al niet zonnig meer. De paarden staan verschrikkelijk te balen op 20m2 stoeptegels, ruzieën om de plek onder het afdakje, draaien saggerijnig om elkaar heen, schijten op hun hooi, verstijven als oude mannetjes en halen een daggemiddelde van 50 meter beweging.
Als ik er een meeneem, rent-ie de trailer in: droog! Als ik een rondje fietspad doe in mijn verschrikkelijkesneeuwpop-uitrusting, tref ik altijd een bui en anders vriest mijn hoofd eraf. Paard gaat bliksemsnel vóór en supertraag diagonaal tegen de wind. Tis geen rijden.
Ik ben het kots- en kotstyfusbeu en heb inmiddels een gezinsverpakking St Janskruid ingeslagen.
Ik hoef niet eens zon, ik wil gewoon droogte.
Regen mag ook, maar dan zonder wind.
Wind mag ook, maar dan zonder kou.
Kou mag ook, maar dan zonder wind.
Zo moeilijk is dat toch niet.

marjan de Haas schreef op donderdag 27 maart 2008, 13:49:

Ik loop parallel! Het Ding is vandaag bezorgd. De hond heeft er al aan moeten geloven: fantastisch! De vlokken vlogen eraf! Straks de paarden!

De geweldigheid van het apparaat zit 'm volgens mij in de hardheid van het staal van de kam en de dichtheid van de tandjes. Verder is het een absoluut simpel dingetje zonder geheime foefjes.

Spirithorses schreef op donderdag 27 maart 2008, 13:43:


Ja!!! En weet je wat nog het ALLERVERSCHRIKKELIJKSTE is: Rottigheid komt nooit alleen! Terwijl je door de drek strompelt, glijd je nog uit ook, spier verrekt! Als je over het paadje glibbert achter je mestkruiwagen, waait-ie alsnog om! En wanneer je door de zuigende zomp slobbert, blijft één laars steken en zet je nog net je gesokte voet neer in een net-niet bevroren plas! AAARRRGGHHH!!!!!
Het is ALTIJD EXTRA ERG!

Monique Meijer schreef op donderdag 27 maart 2008, 16:25:

Neehee! Altijd HIER! Hier bij mij waar ik met mijn modderhitjes woon!

NU moet ik zeggen dat mijn vers aangeschafte en per bibberende op de fiets tegen de wind in zwoegende postbode bezorgde furminator een hoop meteorologische ellende verzacht.
Het is echt een geweldig ding. De vlokken fladderen om je oren zonder dat je er veel moeite voor hoeft te doen. Zo ben je dit pokkeklimaat weer een stapje voor. Ha!

Peter Donck schreef op donderdag 27 maart 2008, 15:42:


Nou Kiri, ik wist het wel. Op een manege leer je niks wat relevant is voor het opbouwen van een band met je paard. Ik ben ooit zo begonnen en nu zijn de rollen omgedraaid. Steek lekker de straat over naar Peter D. en vraag hem het hemd van het lijf (figuurlijk dan he).

Als ik al hoor: "omdat het naar zijn mening een paard is dat mijn dominantie zal testen" gaan mijn nekharen overeind staan. Praktisch elk paard dat dominant verklaard is, vertoont dit gedrag uit onzekerheid, uit niet-begrijpen van en dus voor de mens ongewenst reageren op de vragen die de onsubtiele mens in al zijn menselijke onsubtiliteit aan hem stelt.

Liesbet schreef op donderdag 27 maart 2008, 17:09:


Het is ook voor katten, over gevoelig huidje gesproken! Mijn hond is een watje en als de Furmi wat bonkig over de bottige delen gaat, druk je gewoon minder hard of laat je hem slechts over de vacht 'glijden'. Evengoed komt er een hoop haar mee.

Elzaliene Proost schreef op donderdag 27 maart 2008, 17:18:


Heeft het balanceren op 1 been misschien haar wat veel moeite gekost? Duurde dat misschien veel langer dan wanneer jij het doet? Vergis je niet in de krachtsinspanning daarvan. In combinatie met bv op de tocht staan?
Als spierstofwisselingsondersteunend supplement zou je vitamine E/selenium uit de shop van F&I kunnen geven?

P.S. De schoondochter... is dat Brigit? Birgit?

Caatje schreef op donderdag 27 maart 2008, 18:50:


...En dichterbij! Waar zit jij in de Dordogne, Caatje?