Arabesk schreef op donderdag, 16 september 2004, 23:55:


Het is zo leuk als je eenmaal dat vertrouwen gewonnen hebt. De eigenaresse van Angel zei ook dat Angel heel erg moeilijk deed met voetjes geven. En na wat volhouden en overtuigen dat ik niet eng was, en dat dat been best wel van de grond kon gaat het nu perfect. Ik hoef nu maar voetje te zeggen of ze gaat al helemaal klaar te staan.... als ze zin heeft dan

Ik ben nu net terug, van een strijd met mijn Engeltje. Ik kom vanmiddag bij het weiland aan, roep mevrouw, ze kijkt me aan en denkt waarschijnlijk: "Owje, niet weer" en gaat fijn verder met eten. Erg apart, want normaal kom ik aanfietsen, roep ik haar, en dan hinnikt ze terug, hardstikke lief enzo. Vandaag dus niet. Ik met mijn vandaag gekregen halster met halstertouw naar haar toe, maar daar was ze het niet zo mee eens. Omdat de eigenaresse haar altijd met een stukje brood komt halen heb ik me nu ook maar hierin gestort, omdat ze anders boos op mij wordt (zo heb ik het gevoel, beledigd meer.. van "krijg ik geen brood??"). Nou goed, en ik wil haar meenemen, vol op de rem. Het Tinkertje dat bij haar in het weiland staat gaat zelfs voor mij staan, richting uit-het-weiland. Erg apart allemaal, dus ik loop om de Tinker heen, na veel overtuigen naar Angel's kant en toen sjokte ze ook mooi achter mij aan, halstertouw in een boogje. Het enge hekje door, ook geen probleem, maar toen gingen we richting het hek, waar ik haar altijd aan vast zet (normaal dan met een longeertouw, omdat er geen halstertouw is, maar ze staat anders dus ook vast) en dat was een slecht plan, geen idee waarom. Maar ze wou niet meer vooruit, er stonden ook voerbakken voor schapen naast, maar dat leek haar niet zo te boeien, ze wou gewoon niet meer vooruit. Dus na veel overtuigen en een rondje gedraaid te hebben wou ze toch naar het hek toe. Toen ik daar kwam zag ik dat ik de borstels nog binnen had liggen, dus ik zet haar vast en loop weg. Doe ik anders zo vaak, geen probleem, blijft ze lief staan en om zich heen kijken. Nu blijkbaar wel. Toen ik terug kwam lag mijn halster + halstertouw met paniek haak op de grond. Zover voor die paniekhaak dus, werkte niet, want het halster was gewoon helemaal los gegaan (nog wel heel trouwens, beetje apart dus). En mevrouw stond een eindje verderop gewoon te eten. Maar toen ze mij aan zag komen galoppeerde ze een stuk verder. Erg apart, want anders komt ze gewoon naar mij toe. Maar goed, ik halster losmaken en loop op haar af, roep haar nog, maar ze kwam weer niet. Dus ik zal naar haar hoofd lopen, draait ze om, en schopt ze naar mij. NAH, ik lag bijna onderste boven. Dat had ik nog nooit meegemaakt. Ik heb een half uur staan klooien, ze is ook een paar keer langs mij gelopen zonder iets te doen, dan mocht ik haar ook even aaien, maar daarna ging ze snel weer ergens eten. Het ging van kwaad tot erger, en ik heb haar, zo goed en zo kwaad als dat ging, terug het weiland in gedreven.
Het zal ongetwijfeld aan mij gelegen hebben, maar wat deed ik dan verkeerd? Of had ze gewoon een slecht humeur? Ik snapte het echt niet, en ik baal er ook behoorlijk van, want we hadden eigenlijk een beetje een band opgebouwd.

Groetjes,
een wat verdrietige Sanet

Ik heb de eigenaresse dus gebeld, sowieso omdat ik in eerste instantie van plan was om te gaan rijden, en het hoofdstel was er niet, maar die had zij thuis. En ik ben nog niet zover dat ik zonder (hoofdstel dan) durf te gaan rijden, omdat ze nog wel eens weg wil rennen voor trekkers ed.
Ik weet niet precies waar het nu allemaal aan lag, maar erg raar was het wel. Baal er ook behoorlijk van. Maar goed, morgen dus een nieuwe poging. Zien hoe het dan gaat. Ik geef normaal nooit zo snel op, maar ik vond dit echt een wanhopige situatie, en behoorlijk lullig ook nog, omdat de boer nog gezellig mee stond te kijken. Nou goed, we zullen zien wat de dag van morgen brengt. Ik geloof niet dat haar rare humeur iets met mij te maken heeft. Het was opzich wel slecht weer, maar ik heb een tijd terug ook haar geborsteld en alles terwijl het onweerde, en toen was ze zo lief als wat. Erg apart allemaal.
De vorige keer dat ik daar geweest was ging alles ook goed, beter dan de keren daarvoor.

btw. Sanet is mijn nickname, en in het eggies (echt dus) heet ik Janet

Sanet

Piet schreef op vrijdag, 24 september 2004, 7:13:

knip

Hahaha, zo kan het natuurlijk ook. Wel slim, maar niet helemaal de bedoeling. Toch altijd jammer als ze dit soort dingen doen, je wilt wel graag blij zijn enzo, want ze zijn toch slim. Maar doen niet wat je wil...

Vandaag ging het dus al een stuk beter. Toen ik aan kwam lopen keek ze me al aan, en liep al rustig richting het draadje waar ze doorheen moest. Ik heb haar eerst even goed gekroelt en geaaid. En daarna halstr om gedaan. Maar dat blijft eng. Het ruikt niet naar haar ofzo. Dus ik heb vooral het halstertouw over haar gewreven, zodat het naar haar ging ruiken. Ze draaide haar hoofd steeds zo dat het halstertouw over haar neus hing, zodat ze kon ruiken (raar paard..). En toen mee.. en weer in de remmen dus, maar goed, toen ik er naast ben gaan staan en het halster vast hield liep ze wel mee (zonder dwang). Daarna liep ze weer te klooien met stilstaan enzo. En ze wou weer niet naar het hek lopen. Toen ik haar eindelijk zo ver had, toen kwam de eigenaresse eraan, en toen wou ze dus wel naar het hek. Daar kreeg ze ook worteltjes enzo. Maar goed, nu moet het dus niet zo zijn dat ik haar alleen naar het hek kan krijgen door er wortels neer te leggen.
Verder heb ik niets gedaan, heb haar daarna weer terug gezet in het weiland. En daar eens gekeken hoe ze eigenlijk op mij reageerde. Zonder halster volgt ze mij alleen als ze er zin in heeft. Maar goed, ik heb haar nog even gekroeld, en ze heeft mij ook gekriebelt, haha, en de bolletjes van mijn regenjas eraf te kauwen..
Hopen dat het snel beter weer wordt, want ik vind al deze regen maar niets!!!!

Ingrid den Ouden schreef op zaterdag, 25 september 2004, 13:49:


Ik geloof niet dat noten tot het natuurlijke voedsel van paarden behoort. Maar goed, een pony van een vriendin van mij at altijd bananenschillen.. ook niet echt natuurlijk. Het lijkt me niet dat ie er ziek van wordt... what goes in, must come out

Ik ben het wel met iedereen eens, is voor mij ook niet zo lang geleden dat ik nog 11 was.. ik wou ook niets liever dan een eigen paard. En jij bent zo gelukkig dat je er al 1 hebt, en dan wil je eigenlijk nog een andere. Ik ben er nu achter dat het hebben en onderhouden van een paard lang zo makkelijk niet is.
Aan een paard moet je wel veel tijd besteden. Bovendien moeten je ouders er ook heel veel geld aan besteden. Maar goed... dromen mag altijd.

Piet schreef op maandag, 27 september 2004, 8:24:


Jeetje, anders gaan die punten even ver de hoef in ofzo. Niet normaal. Ik kan me niet voorstellen dat dit beter voor een paard is, in vergelijking met gewone hoefijzers, waar voor mijn gevoel vele kortere nagels bij zitten...

ebby schreef op dinsdag, 28 september 2004, 14:40:


2 Dwerghamsters kun je inderdaad niet bij elkaar zetten, gewone (goud)hamsters vaak wel, maar dan moeten het wel 2 zusjes of 2 broertjes zijn, van een ander nest accepteren ze niet. Geloof ik..
In ieder geval, uit eigen ervaring, dat mijn 2 dwerghamsters elkaar aanvlogen tot het bloed ervanaf spatte (en de dierenwinkel maar zeggen dat ze dat niet zouden doen). Dus maar gauw 1 terug gebracht. Terwijl 2 goudhamsters met hun 2 dikke konten tegelijk in het molentje wouden (zo'n mooi piepend renmolentje).

Isabel van der Made schreef op dinsdag, 28 september 2004, 16:48:


Ik snap niet helemaal wat het probleem is. Ik heb liever dat mijn hamster, nou ja, inmiddels heb ik er geen meer, fijn aan het rennen is in zijn molentje, dan dat ie alleen maar een en slaapt. Als ie het niet leuk zou vinden zou ie het niet doen toch? Het is natuurlijk niet zijn natuurlijke omgeving. Maar dat hebben alle huisdieren toch niet. En ze kregen heus ook genoeg beweging buiten hun kooi.. dussuh.. niet zo neerbuigend over mijn hamsters..

richard schreef op dinsdag, 28 september 2004, 22:50:

(knip)

Klinkt wel heel erg leuk en spannend. Maar je hoort vaak dat dit soort dingen verkeerd gaan, doordat de mensen die het paard gekregen hebben zich niet aan de regels houden (zie genoeg advertenties op Marktplaats: "Help, ik heb mijjn paard weggegeven en nu is hij/zij verkocht"). Maar goed.. jij bent nu de persoon die het paard krijgt. Het nadeel is alleen, dat op die manier het nooit echt "jouw" paard is.. en dan zij hem, bij wijze van spreke, weg kunnen halen wanneer ze dat willen.. enge gedachte.
Maar met goede duidelijke afspraken, is dat een kleiner risico...

Gauw gaan kijken...

Vandaag zag ik hier in een weilandje vlakbij mijn huisje 2 meisjes rijden op (waarschijnlijk) hun shetlanders, hardstikke leuk, beide zonder zadel en alleen met halstertje. Niets mis dus. Maar ik meende me te herinneren dat 1 van die shetlandertjes pas vorig jaar zomer geboren is, en dus nu nog maar 1 is, moeder en dochter geloof ik.
Dit lijkt me nog veel slechter... of valt het bij shetlanders wel mee?
De shetlander zelf leek er niet zoveel problemen mee te hebben... maar ja

Piet schreef op donderdag, 30 september 2004, 0:24:


Jah fijn, en die bui kreeg ik dus over me heen, terwijl ik gewoon antwoord gaf, en mensen gelijk daarover vielen. Beetje jammer allemaal.

jo schreef op vrijdag, 1 oktober 2004, 11:11:


Hey Joke... meeste mensen mogen wel los in de weilopen

Maar Richard, wat vervelend voor je. Lijkt me echt heel erg. 21 is nog niet zo heel oud... maar wel om een veulen te hebben trouwens. Maar heel veel sterkte in ieder geval...