Moniek schreef op woensdag 12 maart 2008, 16:37:


Nog even terugkomend op jouw vraag Moniek, zie ik het iets anders.
Mooi is iets waar je over kan discussieren, kwaliteit niet. Veel exterieur "fouten" zoals lange weke rug of bodemnauw etc. kunnen lijden tot gezondheids-problemen. Vroegtijdige slijtage of vergrote kans op b.v. zich zelf vangen/strijken etc. Vandaar dat je kijkt of als eerste per onderdeel er geen echte exterieur fouten zijn en daarna naar het geheel (hoe staat alles tot verhouding tot elkaar). Het is dus een vrij technisch verhaal. Het ras of gebruiksdoel bepaalt daarnaast wat wenselijk is b.v. een sprongewricht van een springpaard dat het paard moet oprichten om over de sprong te komen zal anders gevormd zijn dan het achterbeen van een tuigpaard dat veel verder voor zich uit grijpt onder het lichaam. Maar een exterieurfout is een fout ongeacht welk ras.

In mijn geval is ligt mijn fokdoel iets anders dan anders ik wil het ras niet verbeteren maar zo dicht mogelijk bij het orgineel blijven en aangezien de "natuur" altijd geselecteerd heeft is dit best een moeilijke taak zo goed als "zij" kan ik het nooit. Ik heb hier ook niet de ideale omgeving que bodem, klimaat en oppervlakte om het ideaal te bereiken. Ik concentreer me dus op informatie en foto en filmbeelden die ik uit iran krijg. Ik wil niet verbeteren maar conserveren.

Ik kan dus een paard fantastisch goed vinden terwijl het ras me totaal niet aanspreekt. In principe kunnen in mijn ogen zowel het oude type ijslander als het nieuwe type goede of slechte paarden zijn. Enkel zal het ene type me meer aanspreken dat het andere en dan praten we weer over fokdoel en smaak. Daarnaast kan een paard en geweldige x-factor hebben waardoor je mond openvalt en toch een niet zo goed paard zijn als je nog een keer goed kijkt.
Nu lijkt het eigenlijk of ik altijd op zoek ben naar fouten zo is het niet ik vind ieder paard fantastisch en mooi als wezen enkel niet ieder paard geschikt om mee te fokken.

Jij ook bedankt, ik vond het leuk om jullie beide te leren kennen.

Als er me iets te binnen schiet waar ik je weer mee kan helpen laat ik het wel weten.
Gewoon af en toe zeggen dat ik mooie ponies heb en je wil niet weten wat ik weer weet bij elkaar te scharrelen. Mijn positive reinforcement is zo simpel, zo kreeg peter D. er ook weer een stem erbij.

Zover ik het weet totaal geen problemen met volwassen merries. 11 tot 15 jaar is natuurlijk nog niet oud. Oudste merrie waarvan ik ooit en inschrijfbewijs voor haar veulen ontvangen heb was een haflingermerrie van 23 jaar oud. Wel worden oudere merries moeilijker drachtig en met name als ze nooit eerder een veulen hebben gehad. Ik heb hier een merrie die op 11 jarige leeftijd voor het eerst gedekt is en ik heb een merrie waarvan we nog geen nakomeling heb die is van 1992 maar heeft ooit weleens een dochter gehad die helaas is verongelukt (dit was voordat zij van ons was).

Vanuit Drenthe heel veel sterkte gewenst met je man, niet meer dan normaal dat je niet kan slapen.

Wil,

Gefeliciteeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeerd

Ongezellig hoor in dat zonnetje, uit het zicht maar niet uit het hart:

Vanuit een nog beetje wit Drenthe een hele mooie dag gewenst.

Muriel en Diederik

Is een algemeen bekend verhaal. Volgens mij is het altijd mogelijk om je paard terug te kopen tegen "restwaarde" (slachtwaarde) en dan kan je zelf weer een dierenarts laten komen om je paard te laten inslapen, helaas daar zijn weer kosten aan verbonden dus kiezen mensen voor het geld. Je verkoopt je paard dan ook aan de verzekering niet aan de slager. Ik geloof ook niet dat de verzekering zegt dat hij naar de slacht gaat enkel dat zij het paard overnemen en de verzekerde waarde overmaken naar je rekening.

Ik heb al wel eens meegemaakt dat de champagne los ging omdat de verzekering een sportpaard uitkeerde. Dolgelukkig waren de mensen met de verklaring van de dierenarts dat het paard nooit meer goed kwam want stel nu dat de verzekering hem niet afkeurde en toch was hij regelmatig kreupel en dus niet beschikbaar voor de hogere dressuursport.

Net zoveel verhalen als er zijn over paarden doorverkocht met pijn zijn even zoveel verhalen paarden die afgekeurd zijn voor de sport maar recreatief nog goed uit de voeten kunnen of door b.v. rechtrichten weer goed lopen. Ik kende vroeger een arabier die ruim 25 jaar oud is geworden 80 en 100 km ritten heeft gelopen en later bleek dat het paardje zeer jong was afgekeurd op alle 4 de benen en via de verzekering bij een handelaar was terechtgekomen. Oude eigenaresse zag heel toevallig het paardje tijdens een rustplaats van een lange rit staan en kon haar ogen niet geloven. Voor haar een triest verhaal zij had jaren lang zoveel verdriet gehad om de merrie voor het paardje een geluk.

Ik verzeker mijn paarden niet omdat ik zelf wil bepalen door wie, wat en wanneer er iets met mijn paarden gebeurd en niet afhankelijk wil zijn van een verzekeringsmaatschappij die in de kleine lettertjes verteld hoe de spelregels zijn. Als ik de premie iedere maand van alle paarden op een rekening zet wordt dit een aardig potje. Daarnaast krijg ik hoge premies omdat wij vaak nog hengsten hebben die geschikt zijn voor de dekdienst en dus een economische waarde vertegenwoordigen. Dat je ze niet actief voor de dekdienst gebruikt is geen issue. Daarnaast slijten de paarden hier weinig en worden zo natuurlijk mogelijk gehouden en wat ik denk dat mee speelt is dat ik de paarden de gehele dag kan zien, we zijn er meestal vroeg bij als er iets speelt.

Beste Eva,

Niemand leest chips uit bij het slachthuis, veel chips zijn niet meer te lezen, niet alle chips zijn identiek dus hebben ze verschillende leesapparaten voor nodig en niemand intereseerd het een biet. Het hele chipverhaal is een grote bullshit als je denkt dat het in het belang van het paard is.

In Nederland is chippen nu al weer heel wat jaartjes verplicht en nog niet de helft van de plusminus 400.000 paarden is gechipt. Hele vrachtwagens met shetlanders gaan ongechipt naar de slacht. Geen dierenarts heeft ooit in het paspoort opgeschreven wat voor een medicijnen hij heeft toegediend aan het paard en de paspoorten worden vooral gebruikt om wedstrijdfraude te bestrijden (geschat wordt dat deze op 10% staat). Ik ontving in 1997 al bij het stamboek lijsten van het ministerie of ik wou invullen hoeveel paarden er van de rassen die wij vertegenwoordigde waren. Nu kon ik wel zeggen hoeveel er ingeschreven stonden maar niet hoeveel er nog leefde dus daar konden ze niet veel mee. Toen hebben ze geschat dmv het afgenomen krachtvoer, helaas dat was ook een zeer grove inschatting. Een grote frustatie jarenlang, nu dachten ze met de chip de populatie te kunnen inschatten blijkt het ook niet zo eenvoudig te gaan.

Ik heb mijn paarden allen dna getest en dit vast laten leggen in het paspoort (ook de enkele die toch gechipt) dat is volgens mij de enige waterdichte methode om aan te geven als je paard gestolen is dat dit jouw paard is.

!!!!!Trouwens iedereen !!!!!als je naar de dierenbescherming.nl gaat kan je een internationale petitie tekenen voor slachttransporten. Is een petitie van alle grote dierenrechtenorganisaties tezamen. Effe doen dus.

Beste Peter,

Gezien het aantal reacties op berichten de afgelopen twee dagen krijg ik de indruk dat de drukte door werk, familie en hobby's een beetje verminderd is in je agenda.

Zou je ons dan een keertje weer willen gaan bijlessen over de kleurtjes (we waren gebleven bij de verdunninkjes) anders zit het risico er in dat je op een gegeven moment weer van voren af aan kan beginnen. Ik denk dat ik niet enkel namens mij zelf spreek als ik zeg dat ik weer uitkijk naar de lessen.

Beste Marianne,

Ik houd op het moment de merrie van de buren in de gaten en heb overdag zicht op haar maar s'nachts is dat lastiger, dus voor de rust en zeker te zijn heeft mijn buurvrouw predictor foal aangeschaft.

Veel signalen waren er hars op de tepels (biest die opdroogt zodra deze in aanraking komt met de lucht), slappe vulva, banden hangen slap, geen kracht in staart, veel liggen etc. dus gisteren 8x naar haar toegegaan. Gisteravond test gedaan en hoef voorlopig niets te verwachten (advies was over 48 uur weer testen). Morgenavond moet ik haar weer een klein beetje melken en testen. Natuurlijk houd ik haar wel extra in de gaten maar de test is redelijk betrouwbaar. Weten we in ieder geval dat we nu nog geen hele nachten hoeven te waken. Blijf ik een stuk gezelliger van voor mijn omgeving.

Dan kan mischien zo een predictor foal je juist wat rust geven. Kost wel weer wat maar scheelt een hoop stress.

Van harte gefeliciteerd en omdat het baasje jarig is een grote worteltjes/appel taart voor de paardjes. Hele fijne dag gewenst