Piet schreef op zondag, 19 september 2004, 11:28:


Esther: ja precies Piet, wij zijn geen soortgenoten van een paard, en we hoeven de paardentaal niet zo te spreken als een paard, we leren hoogstens wat dialect. Ook onze paarden leren ons dialect een beetje, ik vind Falka daar wel een sprekend voorbeeld van. Falka kijkt voor mij, en neemt soms de beslisingen, zonder er misbruik van te maken, en zonder dat er hier iemand dominant is. Onze Bjork kijkt af bij Falka, en voelt zich daardoor veilig. In een andere groep, wordt ze dominant genoemd, dan wordt ze bijvoorbeeld onmiddelijk hengstig, maar is dat nu niet juist een methode om geaccepteerd te worden?? In het wild bijvoorbeeld zegt de hengst daar echt geen nee tegen. Ik vind dat dat bange onzekere gedrag, wat ook vaak gepaard gaat met gillen en meppen, ten onrechte wordt aangezien voor dominantie. Misschien lijkt het dominant, maar het is gewoon onzekerheid.

Groeten Esther