Met het aankomende goede weer dit weekend, begint het bij mij te kriebelen om terug buiten te gaan wandelen.

Vorig jaar ben ik opnieuw met Jeanneke gaan trainen op straat. Ze is een heel bang paardje uit haar vertrouwde omgeving en eerst was ik met haar kleine toertjes gaan wandelen aan de hand (met halster). Wanneer ze stressy was ging ik stilstaan, moest ze enkele passen achteruit en dan blijven staan tot ze meer ontspannen was en dan terug vooruit, na enkele passen was ze weer angstig dus herhaalde ik het proces. Na een aantal weken ging ze redelijk ontspannen mee dus ging ik wandelen terwijl ik op haar zat (wel met bit toen nog). We hebben enkel gestapt omdat ik haar niet ontspannen genoeg vond om het tempo op te drijven en omdat ik weet dat als ze ergens bang van wordt ze een knop in haar hoofd omdraaid en op een loop gaat zonder aandacht aan mij te schenken. De laatste keer ging het vrij goed, ze was nog wel niet 100% ontspannen maar ze was braaf en ze luisterde naar mij dus ik was heel content. Dit was ergens in november. Sindsdien ben ik met haar niet meer buiten geweest wegens tijdgebrek (combinatie werken en naar school gaan is vrij tijdrovend).

Nu rijd ik met Jeanneke sinds enkele weken bitloos aan een touwhalster en het gaat beter en beter. Ik zou graag zondag met haar terug naar buiten gaan. Maar wat kan ik het beste doen? Terug eerst enkele keren aan de hand of ineens wanneer ik erop zit? Mijn vriend kan zondag te voet meewandelen voor het geval er iets zou gebeuren (dat geeft me toch een veiliger gevoel ).
Voor zover ik haar ken en wat ik kan voorspellen (ik hoop echt dat ik fout ben) denk ik dat ze terug heel angstig gaat zijn. Ze schrikt dan echt van alles wat je maar kunt inbeelden.
Toch is het mijn droom dat ik lange wandelingen met haar kan maken, zelfs enkel met ons tweetjes, en ik ben bereid hier hard aan te werken. De eerstvolgende weken heb ik het nog heel druk dus zal het maar sporadisch zijn, maar daarna kan ik enkele keren per week met haar trainen en tijdens de grote vakantie (ik wou dat het al zover was) elke dag.

Tips zijn welkom!!

Groetjes

Ja, dat zei mijn buikgevoel ook. Maar misschien heeft iemand een andere mening met een reden, daarom de vraag.
Het meisje dat op de wei staat naast de mijne heeft een paard dat goed verkeersmak is, met haar heb ik afgesproken om samen te gaan wandelen binnen enkele weken. Als Jeanneke er klaar voor is natuurlijk.
Nu wil ik terug eerst die kleine toertjes gaan doen zodat ze terug vertrouwen krijgt.

Ze is ondertussen 9 jaar. In het begin dat ik haar reed (toen had ik ze nog niet gekocht, ze was aangekocht door de manege om te dienen als lespaard), had ze bang van elk hoekje en spleetje van de piste. Elke dag dat ik naar de buitenpiste ging moest ik een kwartier erbij rekenen omdat ze niet langs de stilstaande tractor durfde, dit is pas weggegaan na een paar weken dagelijks oefenen.
Toen ik ze naar de wei verhuisde moest ik terug van nul beginnen. Voor alles sprong ze opzij en stormde ze weg: een blaadje, takje, vogeltje, ... Nu is ze volledig ontspannen in de piste en als ze nog van iets schrikt staat ze ofwel stil ofwel gaat ze 1 of 2 passen opzij en staat dan stil. Het wegstormen doet ze niet meer. Ze mag van mij dan kijken naar het verschrikkelijke iets, ik stel haar gerust en dan loopt ze weer ontspannen verder. Dit is al een hele vordering tegenover in het begin.
Wanneer ik op de wei kom gelopen met een raar ding (paraplu, ballon ofzo) dan is ze de eerste die wegstormt maar ze komt als eerste even snel terug om dat ding te bestuderen. Ze vertrouwd mij genoeg om dat ding dan te onderzoeken en ze is nieuwschierig. Dat is dan toch al wel een goed teken.

Groetjes

Vorig jaar nam ik in het begin mijn pony mee, hij is heel braaf buiten, dit hielp erg goed want Jeanneke was meteen een pak rustiger. Het probleem is dat ik dan altijd een slachtoffer moet vinden om mijn pony mee te nemen en dit is niet zo gemakkelijk. Zelf ze beiden meenemen vind ik een beetje te gevaarlijk want Jeanneke wilt dan tegen Black gaan plakken, maar ik sta er wel tussen hè en als ze bang is kijkt ze naar niets en ze zou mij gewoon omver lopen. Wanneer ze achter Black kan lopen gaat het veel beter.
Een vertrouwd terrein buiten de wei heeft ze nog niet echt. Het kleine toertje dat ik vorig jaar deed viel al wel mee, dus ik ga dat toertje terug doen tot ze daar helemaal ontspannen is.
Het allergrootste probleem is juist van mijn terrein op straat te komen. Ik moet daar ongeveer 30m over een straat waar het wel druk kan zijn en waar de auto's goed doorrijden en mijn ingang is in een bocht. Dus die snelrijdende chauffeurs zien mij maar op het laatste moment. Ik moet eerlijk bekennen dat ik hier zelf niet gerust ben, dit zal ook wel op Jeanneke overgaan. Straks ga ik met haar al heel even naar buiten aan de hand en ik zal eerst zelf wat ademhalingsoefeningen doen .
Na die 30m kunnen we een rustig weggetje in en gaat het al wat beter.
Spannend!!
Groetjes

Dream schreef op zaterdag 23 februari 2008, 9:39:

Die snoepjes zijn een goed idee, maar is het niet beter dat je dan al meer ervaring hebt met deze methode van belonen?
Jeanneke krijgt van mij een worteltje na het rijden wanneer ze echt heel braaf is geweest. Als ik dit te veel doe, wordt ze nogal hebberig en zou ze haar neus in mijn zak steken.
Als ik met haar aan de hand wandel moet ze van mij een beetje schuinachter mij lopen. Wanneer ze door zou hebben dat ik snoepjes bij heb, denk ik dat ze eerder opdringerig tegen mij gaat lopen en dat is niet de bedoeling.
Eerst wat clickertraining zou dan beter zijn denk ik, maar daarin ben ik niet echt thuis. Ik ben het boek van Inge Teblick aan het lezen dus die methode kan ik misschien binnenkort gaan toepassen.
Maar op dit moment lijkt me het voor mij geen oplossing, hoewel ik dat spelletje op zich wel een leuk idee vind.
Groetjes

Diegene die hier onlangs op het forum verschenen of nog andere?
Wat hier even geleden te lezen was vond ik alvast knap.
Groetjes