jose schreef op woensdag 20 februari 2008, 9:51:


Nou, daarom heb ik het linkje geplaatst he?
Mooie fotootjes! En zat te lezen!

marjolijn schreef op woensdag 20 februari 2008, 11:36:


of eigenlijk
Ik heb vroeger tientallen kippen van kalkpoten afgeholpen, door de mijt, want dat is 't, te doden met peterolie en daar is er nooit eentje van ziek geworden.
Mogelijk dus een akelige samenloop van omstandigheden.
Er zijn tegenwoordig andere middelen om kalkpoten te verhelpen.
Ik blijf ook ver van dieren met benzine en zulk spul.

Conrad van Pruijssen schreef op woensdag 20 februari 2008, 12:51:


Het is frappant dat terwijl iemand op zijn rug probeert hern iets te laten doen, hij met een schuin oog naar mij, die 10 meter verder staat, kijkt of ik ook wil dat hij doet wat hem gevraagd wordt en hij de bak doordraaft als ik vanaf die afstand een cue geef. Helemaal leuk natuurlijk
Beetje het zelfde contact, denk ik, wat Pien wel eens verteld heeft als ze aan het lessen is.: Wat moet ik nou met die knakker op mijn rug, gaat dat nog lang duren? ( of zoiets)
Het is allemaal een kwestie van tijd en zoals je zegt de aandacht naar Angela verplaatsen op precies dezelfde manier waarop hij alle cues aangeleerd heeft.
Dat gaat ongetwijfeld lukken.
Wat me ook heel erg opvalt is dat hij zo ontspannen is, ze kan doen op zijn rug wat ze wil, eigenlijk is hij kalmer zodra hij begint te lopen dan dat hij stilstaat.
Volgende week ga ik koe spelen. Mischien ter afwisseling een leuke speelse manier om Angela tegelijkertijd hulpen te laten geven.

Piet
Training is finding the Clickable Moments

Nick Altena schreef op donderdag 21 februari 2008, 1:49:




Piet
Training is finding the Clickable Moments

Myriam schreef op woensdag 20 februari 2008, 22:53:


Bedoel je Joya, Myriam?
Zou het niet van het verharen zijn, want die heeft nooit geschuurd hier.
Mina staat nu overal aan te schuren wat maar enigszins uitsteekt .
Vooral de handvaten van de kruiwagen waarmee ik stront ruim vind ze buitengewoon uitnodigend, precies hoog genoeg

Piet
Training is finding the Clickable Moments

Frans Veldman schreef op donderdag 21 februari 2008, 16:47:




Piet
Training is finding the Clickable Moments

Aafke schreef op donderdag 21 februari 2008, 21:07:


oow was per ongeluk in de vullis geraakt.
Hij komt eraan.

Piet
Training is finding the Clickable Moments

Piet schreef op donderdag 21 februari 2008, 21:24:


Shiny vindt mij opjagen veruit het leukste spelletje wat er bestaat.
Links, rechts, achteruit , vooruit, dan staat ie bijna als een hond te kwispelen van: nog ! Nog, NOOOOG!
Misschien als Angela hem dan net voor is met een hulp dat het een leuke manier is om de hulpen spelenderwijs vanaf zijn rug te bevestigen.
Niet echt trainen, maar gewoon geinig een klein beetje verder komen misschien. In ieder geval zal ze flink heftige bewegingen op zijn rug maken. Goed voor zijn balans. 'T zal best nooit eerder zo gedaan zijn en ach, als het niet werkte, was het toch zeker leuk.

Piet
Training is finding the Clickable Moments

Nick Altena schreef op donderdag 21 februari 2008, 22:03:


ahahaha, dan moet je dus wel 'mans' genoeg zijn om dat ding aan de praat te krijgen.
Heb de halve avond met dat kreng aan het vogelen geweest omdat et zo makkelijk zou zijn als ik morgen naar Arnhem ga. (Naar stal Mansour trouwens, krijg nu mooi de kans om eens te zien hoe ze daar werken) Maar forget it. Eg nie. Ik zal hem wel meenemen , misschien is er een vrouw vrijdag of zaterdag die zegt : je moet ff dit knopje indrukken
Intussen ben ik route beschrijvingen aan het uitprinten.
Prettige vakantie Nick.

Piet
Training is finding the Clickable Moments

Herman schreef op vrijdag 22 februari 2008, 15:50:


Hier en daar ben ik wat groenig, soms wat blauwig, nu en dan van licht rooig tot paarsig, zwart- wittig , gelukkig ook wat grijzig maar gelig?
Dat geloof ik niet direct.

Piet
die tegenwoordig het onzichtbare ziet, maar nog steeds het onmogelijke niet kan doen.

eddy DRUPPEL schreef op zondag 24 februari 2008, 9:23:


Ik vind het knap. Een voorbeeld voor vele mensen die met paarden om gaan. Nu bedoel ik niet dat we paarden, hoewel het hartdstikke leuk is, perse kunstjes moeten aanleren, maar ik bedoel je manier van trainen.
Ik heb een redelijk idee over hoeveel trainingsuren hierin zitten.
Het staat voor gericht trainen. Think, Plan, Do in optima forma. Hier kom je nergens als je niet eerst denkt over wat je wit gaan doen, dan over hoe je dat het best gaat doen en dan om je daaraan te houden , door het zo dan ook te doen.
Jouw hondje heeft een fantastisch leven.
Volop tijd en aandacht van zijn baas en kunnen werken voor een beloning. Heel wat anders dan beestjes die plichtmatig 3 keer uitgelaten worden per dag tot de hoek van de straat en terug.
Ik heb het idee dat mensen spelen met een paard onnuttig en een beetje beschamend beneden hun waardigheid vinden. Veelal ook gewoon uit onwetendheid , we hebben het zo niet geleerd en waarom zouwen we "ik heb een paard om om te rijden, niet voor andere flauwekul......"

Gister was ik op bezoek bij oa. Anita. Een heel erg leuk, enthousiast mens
Ze doet het heel goed, heeft Conrad als instructeur en doet daar ook grondwerk mee.
Daar kwam naar voren dat ze rijdt vanaf 8 jaar. En dat allemaal heel traditioneel. Ze wilde best wel eens grondwerk doen maar had geen idee, wat je dan met een paard kunt doen, behalve longeren natuurlijk.
Dat je lichaamstaal kunt spiegelen met je paard.... Dat een paard niet dommer is als een hond, dat je heel snel gewoon samen leuke (on)nuttige dingen kunt doen, die voor niets anders goed zijn dan de onderlinge band te versterken, dringt door en wat dat betreft is de hondenwereld een heel mooi voorbeeld Doggy dance ...... Voor de toeschouwer een hond die leuke kunstjes doet, voor hen die wat dieper kijken: fantastisch diervriendellijk trainingswerk.

Anita, je doet het heel goed, als je ziet wat er in een paar maanden veranderd is, hoe goed je paard reageert op bitloos rijden, dat er een schuilstal komt. Niet meer bandageren, enz.enz. Je kunt dan wel alle credits bij PaardNatuurlijk leggen, maar als je het zelf niet aanpakt verandert er niks.

Piet
Training is finding the Clickable Moments

Esther schreef op zondag 24 februari 2008, 10:20:


aaaah KOM OP Esther?
Je gaat me toch niet vertellen...... Was dat iemand met verstand van planten? Alsof het zo moeilijk is die 2 soorten uit elkaar te houden?
Komen zulke grappen vaak voor?


Piet
Training is finding the Clickable Moments

Nathalie Lagasse schreef op zondag 24 februari 2008, 19:41:


Ik denk dat je goed gemeten hebt. Van belang is het diepste punt van de groef.
Wat ik nav je beschrijving van Lolita graag zou weten of je verschil ziet in de de lengte van de toonhoefwand , dus van de kroonrand over de toon naar beneden, toen en nu. Het kan zo zijn dat de meedragende zool in het begin heel dun was, Terwijl de hoefwand nu korter is dan toen.
Heb je een foto van toen en nu?

Piet
Training is finding the Clickable Moments

Ik was er nog nooit geweest.
55 manegepaarden die gezamenlijk buiten lopen en die minimaal , zoals is berekend, bijna 10 km per dag af leggen.
Ze moeten aan de wandel om bij hun hooi te komen, bij hun water en bij hun 1,5 kilo brok. Ik meen dat ze 9 kilo hooi per dag kunnen eten.
Ik vond het mooie slanke natuurlijke paarden.
Mijn traditioneler ingestelde metgezel vond ze stuk voor stuk aan de magere kant, maar ze wees me later een paard aan wat zij graag zag en die vond ik vet

Natuurlijk kun je zeggen het kan nog veel beter. Ze hebben geen wei! Ja, absoluut, maar die manege ligt midden in het bos, wordt overheerst door "het Gelders Landschap" met nergens een wei te bekennen.
Het sterft daar van de maneges, allemaal zo traditioneel als wat. Dan vind ik dat je eruit springt als je paarden 24 uur buiten staan en dat zomer en winter.
Tja, brok krijgen ze nog omdat de eigenaar Rik Stijn in zijn hoofd wel al het hele vachtverhaal, dekenloos en na het werk gewoon weer naar buiten geaccepteerd heeft , maar toch nog vindt dat het brokverhaal een vitaminen en mineralen kwestie is.
In tegenselling tot vroeger is de 'uitval ' van paarden door verkoudheid , snotteren er eigenlijk niet meer en de algemene conditie door de frisse lucht en de beweging veel beter geworden.
Ik zag nog wel wat paarden op ijzers, maar het grootste deel loopt blootsvoets.
Het lijkt dat er binnen die ruimte met al die paarden helemaal niks gebeurd, maar af en toe zie je een paard gaan proberen of ie alweer iets kan gaan eten, een paar paarden weglopen een paar komen. De rust vond ik overweldigend.
Een vraagje aan hem heb ik gemist.
Weet het paard wanneer het aan de beurt is in een dispenser?
Of blijven ze oeverloos proberen. M.a.w. Hoe snel leert een paard.
Het lijkt me daar een walhalla voor onderzoekers naar paardengedrag..

Piet
Training is finding the Clickable Moments

clarissa ruijgrok schreef op maandag 25 februari 2008, 13:34:


Het is maar waar je het tegenaf zet.
Ik kan me voor een professionele organisatie de kostenbesparingen indenken en vraag me af hoeveel oorlog er met 55 paarden in een hooistraatje elke dag weer ontstaat. en hoeveel paarden niet eens zullen durven eten.
Maar ideaal is het niet. Dat is 2, 3 paarden op een hectare wei met een schuilstal en als bijvoer goed hooi en desnoods wat lucerne, voederbiet of bietenpulp.
Dus daartegen afgezet zeg ik "nee"
Maar ik wil ook deel uitblijven maken van de wereld waarin we leven en dan zie ik dat een bedrijf als stal Mansour compromissen sluit en een ontwikkeling ingezet heeft naar natuurlijker paardhouden, na gedacht heeft over wintervachten, over veel natuurlijke voeding, ik hoop sinds mijn bezoek nog meer nadenkt over blootvoetse paarden en dan afgezet tegen traditionele maneges zeg ik van harte "ja"
Ik denk dat positief belonen beter werkt dan negatief straffen.om bij het operant conditioneren te blijven.
Welke rare Chinees zei ook alweer : "zelfs de langste weg begint met de eerste stap"

Piet
Training is finding the Clickable Moments