Caatje schreef op dinsdag 19 februari 2008, 19:42:


Caatje, ik kan het echt niet laten, wat heb je weer een mooie foto van je witje....
Wat een wijs paard...!

Marianne

Jolijn schreef op dinsdag 19 februari 2008, 19:55:


Hier een beetje verder is een weide met een kudde tinkers mét hengst. Die hengst krijgt ook regelmatig wat sjotten van zijn madammen. Die mag ook alleen maar afkomen wanneer het van pas komt. Voor de rest loopt hij wat te showen voor de paarden die voorbijkomen. Op zijn eigen wei heeft hij echt niet het hoogste woord.

Maar er loopt daar één merrie tussen, wanneer die komt aangesloft, wijkt al de rest opzij.
Twee jaar terug stonden onze paarden daar ook en Apache wilde eens aan haar gaan snuffelen.... amai... wat een mokerslagen waren dat.

Marianne

Wil schreef op woensdag 20 februari 2008, 0:51:


Mazout is diesel! Die man mengt het met sla-olie en doet dit mengsel op de manen en de staart. De vliegjes komen niet meer naar het paard.

Het paard is eigenlijk niet genezen maar heeft wel geen last meer. 't Zal lekker stinken!

Marianne

Spirithorses schreef op woensdag 20 februari 2008, 9:22:


Vorige zomer heb ik bijenzalf op Apache zijn manenkam gesmeerd.... En dat heeft wéééken geduurd voor ik het eruit heb gekregen. Hij zag er ook heel goed uit!
NOOOIT doe ik dat nog!

Dat veranderde al spoedig in een zwarte smurrie die bij warm weer smolt en naar beneden zakte! Shampoo had er geen vat op.

Marianne

Nathalie Lagasse schreef op woensdag 20 februari 2008, 12:24:


Apache stond dus overdag in de paddock en 's nacht op de wei... Wij hebben hem dus nooit echt "opgestald". Hier zitten wel héél véél van die vieze mugjes.

Marianne

eddy DRUPPEL schreef op donderdag 21 februari 2008, 17:40:


Dit doet me aan iets denken....
Toen onze hond, Basan, nog héél jong was, hij is nu 4, leerde hij van de honden van onze buren, 3 herdershonden, huilen...

Die drie herdershonden huilden wanneer het ijskarretje kwam en wanneer er ergens in de verte een ambulance was. En Basan deed zo zijn best om te leren huilen...
En Basan kon het in 't begin helemaal niet, wij lagen plat, wat hij allemaal probeerde om hen te imiteren. Wat voor geluidjes daar uit kwamen, ocharme toch. Maar uiteindelijk is het hem gelukt. Hij is een volleerde huiler geworden.

Marianne

Gudrun schreef op donderdag 21 februari 2008, 21:36:


Wij hebben ook een paardje dat overal de weg terug weet naar de trailer, eender waar we zijn. Vorig jaar waren we in de Eiffel met dikke mist, wij wisten écht niet meer waar we terechtgekomen waren. We lieten Indy dan maar kiezen en die bracht ons gewoon terug naar de auto.... Die heeft een ingebouwde GPS. Ook wanneer we hier in de streek rijden, ergens waar we nog nooit geweest zijn, dan duikt Indy, elke weg, elke oprit in die richting "thuis" is. Waarschijnlijk vindt zij ons ongelofelijk dom...

Couscous heeft dat helemaal niet, die stapt gewoon rechtdoor wanneer de trailer 20 m verderop staat. Maar misschien is die met andere dingen bezig.

Apache die wil gewoon bij zijn merries blijven, hen begeleiden bij hun gewichtige taken... en de concurrentie in de gaten houden..

Marianne