Michiel schreef op donderdag 14 februari 2008, 21:59:

knip...


Ja, ik weet wat je bedoelt Michiel. Ik heb eigenlijk enorm veel schrik dat hij ook hard gaat worden op deze manier van rijden. Nu is alles nieuw, ook voor hem, en eens gaat hij het zo doorkrijgen dat hij terug zijn kracht gaat gebruiken. Voor dat moment ben ik bang. Ik ben bang dat ik het verkeerd ga doen en hem ga leren op zwaardere druk te reageren. Dat heb ik immers ook met het bit gedaan. Ik weet nu wel wat ik verkeerd gedaan heb denk ik, maar toch.. Daarom vind ik het belangrijk hier begeleiding in te krijgen. Ben nu nog 1 week op deze plaats en ik ga proberen zo veel mogelijk lessen te nemen van Allison (ze is echt goed, zonder haar zou ik echt zo ver niet gekomen zijn, eerlijk waar) om geen fouten te maken. Thuis ga ik het rustig aan doen en eens bij Pien en Jack kan ik terug lessen. Ik denk echt dat ik en Boyke dit kunnen, het bitloze en ijzerloze en wil er ook volledig voor gaan.
Soms denk ik dat het achteruit gaan op zo weinig mogelijk druk (ik hoef hem zelfs niet aan te raken) alleen een kunstje is van hem, snap je.. En dat hij het hele concept niet begrijpt. Maar gelijk vandaag geeft hij toch aan het te begrijpen, maar andere dagen met grondwerk, als hij heel afgeleid is, is het alsof hij het niet begrijpt.. Weet het soms niet goed. Voor mij is dit alsof ik een sprong neem, maar niet weet wat erachter ligt.. Het kan water zijn, gewoon grond, eventueel een afdaling.. Voor mij is deze hele ervaring erg boeiend en leerrijk (en ook voor Boyke denk ik), maar toch is het een onzekere duik in het diepe.. En dit roept bij momenten angst op bij mij..
Jullie reacties zijn van grote waarde voor mij, het geeft me kracht en het bevestigd dat ik goed bezig ben momenteel, maar toch is de kans groot dat ik fouten maak.
Ik denk gewoon dat ik op mijn gevoel ga afgaan wat kan en niet via mijn plan en verder doen en dan zien als ik bij Pien ben.
In deze 3 weken hebben Boyke en ik zoveel geleerd van elkaar! Ik heb geleerd zijn gedrag te ontcijferen (alle, een beetje al, kan nog veel beter) en hij heeft ergens geleerd hoe hij het beste dingen duidelijk kan maken aan mij.
Ik rij nu al 9 jaar met hem, en ik heb altijd gemerkt dat ik hem een bepaalde vrijheid moest geven om een relatie op te bouwen. Dwingen helpt niet bij hem, dan gaat hij meer en meer tegenwerken, en daar heb ik een grove fout gemaakt. Ik voel me er met momenten heel erg schuldig om.. Allison zegt dan: 'gedane zaken nemen geen keer, maar nu heb je de kans om het beter te doen.' En ze heeft gelijk. Vandaag en ook andere dagen (maar toen zag ik het niet zo) heeft hij mij laten weten dat hij verder wil gaan met mij, er iets goeds van maken..
Het kan zijn dat in sommige ogen dit sentimenteel en personificerend klinkt, maar zo voel ik het aan. Ik probeer heel zijn reacties en gedrag te relativeren, maar het is zo complex! Ik moet echt nadenken over zijn gedrag en dan pas conclusies trekken, wat ik voorheen niet deed.
Nou, ik stort mijn hart een beetje uit, niemand in mijn omgeving is zo erg met paarden bezig en ergens begrijpen zij mijn passie niet. Ik hoop en denk dat jullie dit wel kunnen begrijpen.

Vriendelijke groeten, Jolijn.

Michiel schreef op donderdag 14 februari 2008, 21:59:


Ik denk het ook...

om hem uit de slaaphouding (zijn


Ik zou iets willen vragen: Wanneer mijn paard tegenwerkt, dan gaat hij ook achteruit, dan moet ik niet te veel been geven. Dan laat ik hem gerust en dan stopt hij. Maar als ik dan druk opvoer, dan gaat hij steigeren. Slaaphouding doet hij nooit. Hij werd dan gewoon heel hard in de mond, ging steigeren. Verhoogde ik de druk nog, dan bleef hij steigeren. Werd ik weer rustig en even wachten ging hij meestal wel door, maar soms ook niet.
Wat doe je met een paard dat steigert, en niet meer doorwil en anders terug gaat steigeren? Toen hij 7 jaar was is hij dat beginnen doen, en het was op een bepaald moment heel erg. Er zijn momenten geweest dat ik 40 minuten aan een wei gestaan heb omdat hij niet doorwou. Eerst steigeren enzo. Ik rustig en niks doen, hij mocht alleen zijn hoofd niet draaien naar de paarden en moest naar de richting waar hij heen moest kijken. En na een tijdje stonden we daar da zo belachelijk, maar besloot toch verder te gaan.
Zo heeft het veel geholpen, wist niets anders.
Ik reed toen met zweep en bit. Ben raad gaan vragen, en toen hebben ze mij sporen gegeven. Het hielp wel, maar of hij er gelukkig mee was?

Wat kan ik nu doen wanneer hij dat allemaal doet? Zo weinig mogelijk druk ok, maar ik kan hem ook niet zomaar laten doen e..

Uurtje schreef op zondag 17 februari 2008, 18:53:


Ik zou niets wetenschappelijk weten, maar ik heb ook een pony gehad van 33 en hij lag ook nooit. (Toch maar heel erg soms gezien) Vorig jaar was hij gaan liggen en is niet meer opgestaan..

Groetjes..

Corinne oet Belsj schreef op zondag 17 februari 2008, 21:44:


Ik veronderstel dat deze vragen eigenlijk gericht zijn aan Uurtje?
Groetjes..

Voor degenen die het interessant vinden:

Hoi, ik heb vrijdag en vandaag dan weer zonder bit gereden.

Nou, zijn eigen belangen zijn al terug naar boven aan het komen :)
Vrijdag ging het weer super goed, was weer zonder zadel. Alles ging goed tot er een ruiter binnenkwam met een hengstige merrie. Ja, hij had dat natuurlijk direct geroken, he. Hij steigerde ene keer omdat ik druk zette om hem in te houden. Dan ben ik afgestapt (vond het toch een beetje gevaarlijk zo zonder zadel, enzo), heb een aantal rondjes gedaan aan de hand en heb de bak verlaten.
Vond het echt erg, stond op het punt om in tranen uit te barsten. Het gaat zo goed, en dan ineens zo slecht. En de leuke opmerkingen dat 'ik mijn paard de baas laat zijn omdat ik afstap' en 'hij het op die manier nooit zal afleren' en 'dat ik dan maar eens met harde hand moet laten zien wie de baas is' e.d. waren natuurlijk ook van de partij.. Gelukkig ook mensen die me een hart onder de riem staken en me aanmoedigden om vol te houden (ook een bitloze ruiter).
Zo kon ik de training niet eindigen, dus ben ik in de kleine bak gaan rijden (die juist langs de grote licht en gescheiden is met een muurtje). En dan gaat ineens alles pico bello. Hij stond met zijn kop over het muurtje, een 2 meter van die merrie af die dan begon te piesen, maar omdat dat muurtje er staat luistert hij ineens wel!! Echt om kolerig te worden. Maar ja, hij heeft dan heel goed zijn best gedaan en toen ben ik gestopt toen het nog goed ging.

Wel een werkpunt: stilstaan bij het opstappen en achteruit gaan.

Vandaag heb ik dan met zadel gereden. Hij reageerde weer heel goed op de hulpen. Ik probeer zo veel mogelijk met losse teugel te rijden (weet niet of dat zo moet, maar kwestie van niet te veel druk KUNNEN geven). Hij was super. Eerst grondwerk, achteruit door de L, 2e keer volledig erdoor. Was mr 2 minuten ofzo. Ne keer achteruit, stoppen, kijken hoe hij het doet en erop, om zeker niet saai te maken. En hij is stil blijven staan tijdens het opstappen na enige pogingen.
Kegeltjes gezet, balkjes verspreidt gelegd, hij was gedwongen te kijken waar hij zijn voeten neerzette. Ging heel goed, zelfs in draf met licht contact slalommen tussen de kegeltjes. In galop 2 kegeltjes per keer gepakt. (Kegeltjes 5 stappen uit elkaar).
Ik sta er nog altijd van versteld dat hij zo gevoelig reageerd op mijn hulpen zonder bit.
En hij heeft 2 stapjes achteruit gedaan, super!

Hij was super, dus heb ik ook buiten een rondje rond de manege gedaan, en een weg afgewandelt van ongeveer 200 meter. Niet veel, maar een begin. Ook buiten luisterde hij goed, hoewel hij levendiger was. Heb alleen maar gedraafd en gestapt. Galop zal nog even moeten wachten.

Wat mij ook opvalt: vroeger als ik in een piste reed was hij zeer snel verveeld. Na 10 minuten begon hij al ampetant te doen, en nu kan ik een half uur trainen, en hij vindt het zelfs leuk denk ik, anders deed hij niet zo goed zijn best. Ben zo blij dat ik hiermee begonnen ben!!

Groetjes, Jolijn.

P.S.: zeg het aub als ik iets verkeerd doe!

Geertje schreef op dinsdag 19 februari 2008, 9:48:


@Christel: het ligt niet aan het zonder zadel rijden, dat deed ik ervoor ook al vaker. (zeker 1x in de week)

@ Geertje: Ik denk dat jij groot gelijk hebt. Ook als ik aan de hand langs merries ga, kom ik in 'hengst-mogelijk-nerveus-modus'. Hier probeer ik erg aan te werken, mij schouders ontspannen laten (ook erop), proberen de andere paarden te negeren, ... Maar dat vind ik erg moeilijk van de ene moment op de andere, want ik weet (en verwacht) ook dat hij gaat steigeren. Da's iets waar ik erg aan moet werken. De laatste weken heb ik dit ook erg gemerkt en hebben mensen mij erop gewezen. IK doe alsof er iets is, hij dus ook.

Groetjes..

Eva Saegerman schreef op dinsdag 19 februari 2008, 11:15:

@ Eddy: das het rare, over het algemeen is hij heel goed in groep, maar in de piste juist zo 'stout'. Ben al tochten gaan doen met meer dan 10 paarden, er waren toen zelfs 2 hengstige merries mee. In het begin is dat een beetje zich dik maken en zijn plaatsje zoeken en iedereen laten zien dat hij er is, maar na een tijdje gaat dat echt goed! Heb toen ook in stap, lange teugel langs één van die merries kunnen gaan rijden. En in een piste heeft hij veel meer de neiging om te steigeren, te draaien e.d. Ik ga gewoon de volgende 2 weken verder trainen en eens bij Pien zullen we zien he.

Ik gaf teugeldruk omdat hij gewoon vooruit probeert te schieten, hij maakt zich dan heel sterk. Da's dan de eerste reactie vervolgens hem proberen weg te keren wat hij natuurlijk niet ziet zitten he.. En dan steigert ie.
En een grotere behoefte? Hij laat zijn eten staan voor een merrie hoor, en dan hoeft ze niet eens echt hengstig te zijn.. Soms denk ik dat ik hem terug moet laten dekken, maar anderen zeggen dan dat hij nog erger gaat worden. Eddy weet hier misschien iets over?


Dit is wel heel erg moeilijk hoor.. Meestal heeft hij de merrie al eerder gehoord of geroken dan ik. En dan zie ik het meteen. Die oortjes, dat hoofdje, die kracht die ineens de kop opsteekt... En dan kom ook ik in hengst-modus, i.p.v. te doen alsof er niks is.


Zeker bij Boy vind ik. Als je hem echt probeert te dwingen, en echt zo "IK BEN DE BAAS EN JIJ HEBT NIETS TE ZEGGEN" dan is er echt niks mee aan te vangen. Nu ongeveer 2,5 jaar terug, heeft een keer een vrouw op hem gereden. Hij was aan het trippelen bij een buitenrit en hij wou maar niet normaal stappen en zij zei: en dit moet je doen en dat en geef hem maar een tik en hij moet weten wie de baas is! En ik echt over men toeren: "Ahja? Probeert gij maar eens!" Ok, zij erop en ik op haar ruin, ze geeft hem 1 (harde) tik en hij begint daar te steigeren man!! Hij viel bena om, was echt wild aan het doen, heel hard aant maaien enzo! Zag er echt niet leuk uit. Ze is eraf gesprongen, heeft hem mij teruggegeven met de commentaar: castreren, dat beest is levensgevaarlijk.


Ben idd wel snel uit men lood geslagen, maar ja, dat kan ik dan ook wel relativeren als ik de tijd neem voor mezelf om het geheel rustig te bekijken.

Ik moet echt zeggen dat jij een heel leuke manier van schrijven heb, heb erg hartelijk gelachen :)

En vandaag ging het rijden dus weer goed! Blij blij blij. Maar het is nog altijd moeilijk voor hem om stil te staan tijdens het opstappen. Geduld oefenen zeker? Vandaag ook stap galop, galop stap gedaan, ging ook goed. Dan buiten gewandelt en toch maar een galopje getrokken, en hij kwam fijntjes terug.. Hele rustig, geen getrek, hoofd naar omlaag o.i.d. Gewoon hup, en nu gaan we trager gaan. 5 weken geleden heb ik daar ook gegalloppeerd, ik heb hem toen met een pelham bijna niet stil gekregen..
Echt fel..

Heb me ook iets gerealiseerd vandaag: ik reed met het bit en niet met mijn lichaam. Het is zo ongemerkt gebeurd, je hebt het niet door, maar je vertrouwt zo op dat verdomde bit dat het rijden vanuit dat punt gebeurd. Nu vertrouw ik op de goede wil van mijn paard, i.p.v. op de kracht van het bit. Ik merk ook dat ik veel bewuster rij, dat ik mijn lichaam veel bewuster gebruik en controleer, gewoon omdat ik de zekerheid van het bit niet meer heb. Maar nu blijkt dat het toch veel fijner rijden is hoor!

Jonge jonge, wat een veranderingen de laatste weken! Ni te doen..

Groetjes..

eddy DRUPPEL schreef op dinsdag 19 februari 2008, 17:16:


Boy heeft ook altijd enkele weken bij de merrie in de wei gestaan als hij moest dekken. Nooit merrie gekluisterd ofzo, dat lijkt wel verkrachten hoor!!
Daarna ging hij terug met een andere hengst en een ruin. Toen ik hem had heeft hij lang met de ruin van een vriendin gestaan, en die is nu weg. Om de 2 maand ongeveer komt die dan een week of 2 en das toch zo erg voor Boyke.. Zo zielig zo alleen.
Hinniken en zich laten zien mag hij van mij, das ook normaal gedrag, maar dat steigeren en weigeren.. Maar ja, zullen zien.
Bij de vorige eigenaar stond Boy ook een tijdje bij drachtige merries. Dat heeft hem toch wel manieren geleerd denk ik.. Hihi, daar was het van oppassen tussen die vrouwen hoor!

Groetjes..