Esther schreef :


Lief van je, Es.
Weet je, Eining was aan het wegkwijnen, ik zag haar steeds meer afglijden en oud worden. Elke keer als ik met Chantal mailde gaf zij aan dat zij Eining zo niet kent dus we waren erg bezorgd. Ik heb echt lange tijd zitten te zoeken in 'pijn aan haar hoeven of haar rug', maar daar is niks mee aan de hand, ik heb het zelf gezien.

Ja, Okke is best verdrietig, gisteren heeft hij op zijn manier afscheid van het rijden genomen', 'voor het laatst in tölt, voor het laatst door de waterplassen' en hij wil echt geen ander paardje (hoewel we er genoeg hebben hier). Maar hij begrijpt het helemaal en geeft zelf aan dat hij niet op een paard wil rijden wiens hart eigenlijk een ander toebehoort (lief he) en die ongelukkig is zoals het nu gaat.
Eining heeft hier alles wat haar hartje begeert, haar vriendjes, Stef, ruimte, dag en nacht lekker buiten in haar bontjas, veel eten, maar toch was het niet voldoende voor haar want Chantal was er niet bij.
Bij Chantal kreeg ze een heel ander soort aandacht, lekker tuttelend.
Maar ze heeft zich niet voor ons willen openen, al vanaf het begin vonden wij haar heel gesloten en timide, soms zelf wat afwijzend en ongeïnteresseerd.

Toen Chantal weg ging liep Eining haar helemaal na en blééf ze kijken. Dat mij maar nooit meer iemand zegt dat een paard zijn mens niet missen kan, ik weet nu beter.

En ja, we zijn dankbaar dat wij dit hebben opgemerkt.
Ik hoop dat er voor Okke een ander paardje komt, maar die zoek je niet, die komt gewoon op je weg, ben ik van overtuigd.
Heel lief als je meedenkt, wie weet.... ooit....

groetjes, Pien

Piet schreef :


Vanaf 10 september. Hoezo?

Piet schreef op donderdag 7 februari 2008, 23:20:


Het kan een jaar duren eer een paard gewend kan zijn ja.

Maar ik zou een paard niet een jaar zijn baasje laten missen, tenzij dat echt niet anders kan als baasje overleden is ofzo of er geen kans op terugkeer is.

Stef bijvoorbeeld was gelijk lang-leve-de-lol, een blije kerel, Oakley ook, Winner, Izzy en al die anderen ook.
Eining absoluut niet.
Bombita heeft ook veel tijd nodig gehad, Casper ook, Amie loopt nog steeds te treuren om haar baasje dat nooit meer komt, gelukkig lijkt er nu een vorm van acceptatie te komen, maar voor haar zijn we op zoek naar een vaste verzorger die haar ook komt rijden, met haar wandelt, haar extra aandacht geeft etc.
Ik denk dat als ik BD ergens anders heen zou brengen waar ik niet was, zij ook ging treuren.

Met Eining wordt het uiteindelijk toch nog goed opgelost.
We wisten dat Chantal haar waarschijnlijk toch een keer zou komen halen, ze was immers tijdelijk (in bruikleen) bij ons.

Groet, Pien

Esther schreef op donderdag 7 februari 2008, 23:33:


Ja, ik wist het niet meer zeker, maar nu weet ik weer het verschil tussen het geluid van de tölt en zwijnen. Heel soms neigt Eining naar een paar pasjes schweinepas maar haar terugnemen en opnieuw de tölt insturen helpen wel. Okke kreeg het ook goed geregeld, hij voelt het verschil.

Het komt heel goed uit dat Chantal nu financieel zelf weer in staat is om voor Eining te zorgen. We hadden dit samen al na 5 minuten besloten toen ik zag hoezeer Eining opfleurde. Ben blij dat ik het vermogen heb dat tenminste te zien, nu weet ik dat mijn gevoel me niet bedriegt als er iets niet in orde is.

Greetz!

eddy DRUPPEL schreef op donderdag 7 februari 2008, 23:41:


Eddy, meestal ben ik het wel met je eens, maar nu moet ik echt toegeven dat er hier iets aan de hand was dat ikzelf ook nooit eerder zo meemaakte. Tuurlijk heb je met emoties te maken, zeker weten, en menselijke invullingen. En ik ben het ookhelemaal met je eens dat 99 % gewoon gaat lol maken zodra die eigenaar zich omdraait.

Maar er was hier een paardje dat langzaam aan het wegkwijnen was waarvan de wereld weer open gegaan is sinds haar mens hier geweest is. Hoe verklaar jij dan die blijdschap? Okke heeft haar gisteren gereden en het was een dag en nacht verschil.

Greetz!