durf ik met zekerheid te zeggen dat Queenie
mij als leider gekozen heeft
Voor wie Q niet kent, effe achtergrond. Ze is een 13 jarige, ontzettend dominant in de kudde en in de volks traditionele mond zou ze de naam krijgen van een onbetrouwbaar paard. Ze is heel zintuigelijk en emotioneel-sociaal gevoelig. Ze neemt àlles waar en reageert ongelooflijk snel en direct op alles.
Dat heeft voor en nadelen. Nadeel is dat je maar "dàt" verkeerd moet doen en je bent haar als het ware kwijt, haar aandacht, haar plezier in iets, haar medewerking, enz
Je moet als eigenaar van haar dus zeer op je hoede zijn voor wat je doet, hoe je haar benadert, hulpen geeft enz. Blijde zegt altijd dat ze Q net zo een moeilijk paard vindt omdat ze zo ontzettend gevoelig is. Klein beetje te veel druk op het leidtouw en ze zet al haar middelen in bijvoorbeeld.
Ik heb Q drie jaar en ik kan een boek schrijven over haar.
Nu mijn verhaal van nu ...
Vanmorgen ging ik met Jolien kijken hoe het met de paarden is op hun nieuwe wei en hadden net wat gecklickerd met gymnastice oefeningen.
Omdat het wel es interessant kon zijn om hier te plaatsen (twas eens geen spelletje maar een ware belangrijke oefening
) zouden we het opnemen op film. Toen ik naar de auto liep, konden we bij wijze van spreken de paarden niet van ons afhouden, ze bleven kleven als colle tout! Queenie, Beereke, ze liepen steeds achter ons aan en toen we het hekken openden om naar de auto te stappen, wouden ze zoooo graag mee. Maia stond aan de voordroog toren te vreten en was niet met haar aandacht bij ons....
Jullie moeten weten dat de paarden al 3 jaar samen staan op 1 wei en nog nooit gescheiden werden. Zelfs Queenie van de wei halen, met één draadje er tussen, is een fiasco. Dan wordt Maia helemaal zot en soms loopt ze der gewoon door, of gaat ze onderuit of komt met de benen tussen hekken, enz.
Queenie daarentegen kijkt zelfs niet om naar Maia, wat ooit wel anders was!
Omdat ik met Queenie en Beer binnenkort enkele keren een dagje zou weg willen had ik al gedacht dat de eigenaar van Maia nu echt wel es moest gaan starten met trainen om Maia alleen achter te laten. Ze is hiermee akkoord en vanaf nu zouden wij Q en B wekelijks uit de wei halen voor een korte scheiding. Dit weekend zouden we starten!
Maar ... Omdat de paarden zou plakatief waren dacht ik "tis nu t moment"
We hadden gelukkig twee halsters in de auto liggen maar geen leidtouw. Ach ja, twee strotouwtjes dan maar
Auto aan de kant gezet en weg waren wij.
Queenie keek geen seconde naar de achtergebleven, hinnikende, galopperende Maia, en liep netjes heel de baan met haar hoofdje laag bij de grond, onstpannen, naast mijn schouder. Ik testte haar aandacht naar mij door mijn tred te versnellen en vertragen en ja hoor, zonder te moeten ingrijpen met leidtouw, pastte Queenie haar stap aan. Test 2: ikke stilstaan, yep, Queenie prompt op de rem en ze stond ook stil! We hebben een heerlijke wandeling gemaakt, langs fruitbomen, langs steile bospaden van 21%!
, het bos in, even door een speelplein, met schommels, glijbanen, , langs voetbalveld, met uitzicht op Oudenaarde, een gemeente 20km verder!, in een vallei met een prachtige stroom, geasfalteerd, modderpaden, keien, enz ... en het geluid van de baggerwerken van de Schelde iets verderop
Héél prachtig en de volgende keer moéten we foto's trekken! We waanden ons in de Ardennen, is makkelijk aan de voet van de Vlaamse Ardennen
Op de terugweg was Queenie nog steeds zo erg met haar aandacht bij mij: hoofd altijd naast mij schouder, zij pastte haar tred aan aan de mijne, als ik rechts van haar liep en wou naar links een paadje of het bos in slaan, dan hoefde ik maar mijn schouder te draaien en ze draaide mee (wijken voor mijn schouder als het ware
)
het voelde zo goed dat ik haar de vrijheid gaf die ze mij bewezen had dat ze verdiende: alles! Ik had heel de wandeling het leidtouw op mijn schouder gelegd en men beide handen in men zakken gestoken. Geen enkele keer heb ik een van men handen moeten uithalen!
Ik legde het touwtje op haar rug en ze liep vrij met me mee. Ze bleef gewoon zo netjes schuin achter me lopen en als ik versnelde (in vlotte jog de steile helling op) draafde ze mee, en als ik plots bleef stilstaan, stond ze net zo snel stil. Grazen of aanleiding geven om de leiding over te nemen was er niet.
Toen we de wei en Maia (die stond te rusten in de inloopstal!!!!
) in de verte zagen liggen, begon Queenie promt te hinniken en Maia antwoordde. Ik was benieuwd of Q nog wel bij me zou blijven en yep! Ik stond stil om men veters dicht te doen en madamme bleef ook staan tot ik weer vertrok.
Zelfs 100m voor de wei het zelfde fenomeen! Toen we voorbij het hek kwamen van de wei wou ik haar nou echt wel es testen en ik liep VOORBIJ het hekken en zette de wandeling verder, weer van de wei weg en ja:
"waar de leider gaat, volg ik"
Maia riep ons nog na maar ik genoot...
En Beereke, tja, die is altijd tevreden, als hij en Queenie maar samen zijn, en genoot net als Jolien, van alles ....
Voor jullie wellicht zo normaal, zo gewoon en niets om zo happy om te zijn
maar wie Queenie ként begrijpt me wel
Warboel
