Fred schreef op maandag 28 januari 2008, 1:19:


Wat dacht je van: 'ijzers zijn een gemakkelijke oplossing als we niet kunnen ontdekken wat er mis is met een paard'. Afgelopen zaterdag daar weer een knap staaltje van gezien. Bij ons op de boerderij staat een leuk paardje dat al een jaar kwakkelt met zijn rug. Foto's, scans etc. gemaakt. Eerst een spierprobleem geconstateerd. Paardje bokte veel en was niet te rijden. Spierprobleem is inmiddels opgelost (weet niet precies hoe, maar de bult en de gevoeligheid op die plek zijn weg). Maar paardje bokt nog steeds. Opnieuw foto's, scans etc gemaakt, maar niets te vinden. Toch is ie gevoelig op de rug. Beestje staat sinds die problemen begonnen zonder ijzers, dus: aha! Het probleem zal wel uit de voorbenen komen. Niet dat er op foto's of scans iets te zien is aan de voorbenen, maar de pijn zal wel uit de weke delen komen. Dus vierkant op correctieijzers gezet en na twee maanden nog eens kijken. Als het allemaal niet helpt, concluderen ze waarschijnlijk dat het een gedragsprobleem is... Dit is hoe de eigenaresse me het verhaal heeft verteld. Ze vond het zelf ook jammer van de ijzers, maar ja, misschien zou het wel helpen.... Ik wist echt niet wat ik hierop moest zeggen, behalve dat ik het (zacht uitgedrukt) een nogal vreemd verhaal vond. 'Geen idee wat het paard heeft, laten we er maar correctieijzers onder slaan.... ' De eigenaresse verlangt helemaal niets, behalve weer kunnen rijden op haar paard. Het zijn de veearts en de smid die maar weer ijzers adviseren, omdat ze niet kunnen ontdekken wat er mis is. En de eigenaars accepteren dit, want ja, die hebben er verstand van he?

Groeten, Liesbet.

Fred schreef op maandag 28 januari 2008, 14:20:


Aangezien dit paard niet is gekocht om als grote grasmaaier te dienen, vind ik dit geen groot verlangen. Daarvoor heeft ze hem gekocht, zoals de meeste mensen een paard kopen om er op te rijden. Geen heel groot ethisch probleem, vind ik zelf - maar dat is een heel andere discussie. Een in principe gezond, jong (volgroeid), getraind paard moet toch wel in staat zijn om een tengere vrouw een uurtje per dag door het bos te dragen. Je hebt gelijk dat een MRI-scan uitkomst kan bieden, dat heeft de veearts ook gemeld, maar meteen met de mededeling erbij dat de verzekering dat niet dekt. Om dan maar te adviseren er voor de zekerheid vier correctieijzers onder te slaan, lijkt niet eens op een oplossing. Het is niet zo dat de ijzers eronder zijn geslagen op verzoek van de eigenaar zodat ze er iets mee kan doen waarvoor het paard of zijn hoeven niet geschikt zijn. Nee, die ijzers zijn bedoeld om een onvindbare blessure in de rug te 'genezen'. Ondertussen mag er niet op het paard worden gereden. Vind jij dit logisch?

Groeten, Liesbet.

Liesbet schreef op maandag 28 januari 2008, 16:06:


Even nog een toevoeging, voordat het verkeerd gelezen wordt: vind jij het logisch om er correctieijzers onder te slaan om een onvindbare blessure in de rug op te sporen? Dat er ondertussen niet op gereden mag worden, is alleen extra informatie en is op zich natuurlijk niet onlogisch, aangezien het paard pijn heeft en mogelijk dus een blessure, waar dan ook.

Aafke schreef op maandag 28 januari 2008, 15:19:


Ik weet dat het eng is en zeker als iedereen in je omgeving je voor gek verklaard. Mensen die alleen maar bezig zijn met meer ijzer in de paardenmond hangen, naarmate ze 'beter' gaan rijden. Mensen die niet naar buiten gaan zonder een heftig inwerkend pessoabit in te hangen, omdat ze hem anders 'niet kunnen houden'. Toch heb ik bijna een jaar geleden die stap wel gezet, omdat ik ervan overtuigd was dat het beter/prettiger is voor mijn paard en omdat ik dacht: er zijn zoveel mensen die het wel kunnen. Waarom ik dan niet? Mijn paard is wel pittig, maar niet oncontroleerbaar. Ik ben geleidelijk aan overgestapt, met een hoofdstel waarmee je zowel met als zonder bit kunt rijden. Ik reed hem op de neusriem, maar de bitteugel kon ik altijd pakken als ik dacht dat het nodig was. En toen ik genoeg vertrouwen had (want daar gaat het natuurlijk om) ging ik het bit onderweg eruit halen. Eerst heel dicht bij huis, toen steeds iets verder weg en uiteindelijk ben ik zonder bit vertrokken. Echt, heel veel mensen hebben mij voor gek verklaard, of dachten dat ik dan toch in de winter wel weer met bit zou gaan rijden (Huh?), maar nu zie ik toch om me heen dat sommigen het interessant gaan vinden. Misschien vind je dit een omslachtige manier, maar mijn paard is niet gewend om in de bak te rijden. De eerste keer dat ik bitloos wilde rijden, ging ik met hem de bak in en dat vond hij zo spannend dat hij me alle hoeken liet zien. Niet zo'n succes. Daarom maar naar buiten gegaan, op de manier zoals ik hierboven schreef. En nu heb ik mezelf beloond met een mooie leren sidepull en rijden we officieel bitloos! Heerlijk! En echt, mijn paardje is net zo fijn te rijden als vroeger, misschien nog wel fijner (al moest ook hij even wennen aan het gevoel dat ik niet meer alles via de teugels voor hem bepaalde: hij moet nu zelf kijken waar hij zijn voeten zet). Sterkte met je twijfels.

Groeten, Liesbet.

Fred schreef op maandag 28 januari 2008, 18:07:


Fred, je moet wel goed lezen. Het paard heeft een verondersteld RUGprobleem, waardoor hij BOKT bij het berijden. Hij is NIET kreupel! En omdat ze in de rug niets (meer) kunnen vinden, en in de benen ook niet overigens, worden er toch correctieijzers onder geslagen, want het zal wel uit de benen komen! En hij is pas van de ijzers afgehaald, NADAT de rugproblemen begonnen. Natuurlijk moet de eigenaar sterker in zijn/haar schoenen staan en nee zeggen als ze geen ijzers onder haar paard wil. Maar het punt is nou net dat de meeste paardeneigenaars minder kennis hebben dan de veearts/smid en dus maar toegeven, omdat de veearts het wel beter zal weten. Terwijl dit natuurlijk een heel vreemde 'oplossing' is als je er even over nadenkt.

Groeten, Liesbet.

Fred schreef op maandag 28 januari 2008, 19:20:


Ik snap niet wat er verkeerd was aan wat ik schreef: sinds de problemen begonnen, staat hij zonder ijzers. Niet dat de problemen begonnen op het moment dat de ijzers verwijderd zijn. Misschien is dat een Vlaams-Nederlandse spraakverwarring? In elk geval is het paard van de ijzers gehaald toen ze er niet meer op kon rijden, vanwege die rugproblemen. Een mooi moment om de overgang te maken, dacht ze. En natuurlijk is het vreemd dat de eigenaar ermee ingestemd heeft, dat heb ik ook al geschreven. Maar als een aantal 'deskundigen' zegt: we zien niets, maar het komt vast uit de voorbenen, dus laten we er maar ijzers onder slaan, kan ik me voorstellen dat iemand die wat minder opgeleid is dan die dokters (altijd op dat vlak) dan toegeeft. Ze is naar Moerbeke toegegaan, in de veronderstelling dat daar de specialisten zaten. Maar goed, volgens mij is mijn punt wel duidelijk. Ik blijf het niet herhalen.

Groeten, Liesbet

Sieta schreef op dinsdag 29 januari 2008, 10:42:


Dat doet mij denken aan een van onze poezen. Die kon ook heel tevreden bij je liggen en dan aan je bloes of trui gaan sabbelen. Oogjes halfdicht en heel hard spinnen. Geen idee waarom ze dat deed, maar ze leek er erg gelukkig bij. Je kon haar dan bijna niet van je afkrijgen. Ze was ook de enige van de vier poezen/katers uit hetzelfde nestje die dat deed. Nou vond ik haar ook wel altijd de minst intelligente van het stel (erg lief, maar een beetje simpel), maar of dat er wat mee te maken had?

groeten, liesbet.

Gwenda schreef op maandag 4 februari 2008, 15:44:


Zo, hallo, beetje gevoelig? Pien geeft gewoon haar mening als 'ervaringsdeskundige'. Daar vroeg je toch om? Dat het antwoord niet in jouw straatje past... Maar ze heeft natuurlijk wel gelijk. Het is heel vreemd om te denken dat een paard dat gewend is het hele jaar buiten te lopen opeens koliek zou krijgen van bevroren gras, alleen omdat ze nu drachtig is. Bovendien: toen ze gedekt werd, stond ze toen al bij deze zelfde meneer? Dan wist je toch van tevoren dat ze in de winter 's nachts op stal moest?
En zo niet, dan had je dat misschien vooraf moeten regelen? Of anders je veulen later laten komen. In april of mei heb je meer kans op mooi weer....

Groeten, Liesbet.

Gwenda schreef op maandag 4 februari 2008, 15:44:


Overigens heeft Pien volgens mij helemaal niets uit je tekst geknipt...

Sieta schreef op maandag 4 februari 2008, 15:44:


Ik zit ook met die vraag, nu mijn dochter van 6 steeds meer interesse in mijn paardje krijgt en om paardrijles begint te zeuren. Ik vind daarbij niet alleen de lichamelijke kant belangrijk, maar ook de verstandelijke. Ik heb al genoeg kinderen aan een pony zien rukken en trekken en schoppen. Ik denk dat een kind pas moet gaan rijden als het begrijpt dat alles wat ze doet effect heeft op de pony. Dat het geen fiets is, dus, maar een levend wezen, waar je respectvol mee moet omgaan. Nou heb ik daar bij mijn dochter geen bedenkingen bij, maar die wordt dan ook opgevoed met 'paardengevoel'. Dat geldt helaas niet voor alle kinderen. En natuurlijk ligt het ook aan waar ze leert rijden. In elk geval niet op de manege naast ons, waar vanaf 5 jaar kinderen welkom zijn (en een zweepje krijgen als 'hij niet luistert').

Groeten, Liesbet.

Diana Gerritsen schreef op dinsdag 5 februari 2008, 6:27:


Het probleem met mok is inderdaad dat er verschillende varianten zijn en dat elk paard anders reageert op elke behandeling. Droog houden is inderdaad belangrijk (bij de natte vorm van mok), maar dat is lastig in de wei. Wat bij mijn paard uiteindelijk heeft geholpen is een keer wassen met betadine shampoo, goed (laten) drogen, niet al te woest droogwrijven, want dat veroorzaakt weer nieuwe wondjes. Vervolgens hem ik hem enige tijd Mud Gard poeder (van de Paardendrogist) door het voer gegeven, dat werkt weerstandverhogend. Ik denk zelf namelijk dat mok vooral een uiting is van verlaagde weerstand. Daarnaast ik deed Silkoot (ook Paardendrogist) op de kootholtes. Dat is een soort olie. Zo blijft het wel vettig, dus waterafstotend, maar het sluit niet af en wordt geen vieze boel, zoals bij veel anti-mok zalfjes. Bij mijn paard heeft dit uiteindelijk geholpen, nadat ik al andere dingen had geprobeerd. De mok is dit jaar niet teruggekomen. Een ander paard bij ons op de boerderij schijnt echter alleen baat te hebben bij heftige cortisonenzalf van de dierenarts. Dus ja, een beetje uitproberen denk ik en zeker niet te ver laten verergeren. Succes ermee!

Groeten, Liesbet.

marianne laenen schreef op maandag 11 februari 2008, 20:07:


Misschien kun je je een hoop kosten en tijd besparen door er een soort elektronische nieuwsbrief van te maken die je per email verstuurd aan je abonnees. Zit je ook niet vast aan een bepaald aantal pagina's. En die kun je ook heel mooi opmaken met foto's enzo.

Groeten, Liesbet.