Herman schreef op woensdag 23 januari 2008, 9:04:
> Wil schreef op woensdag 23 januari 2008, 1:13:
>
>> Piet schreef op woensdag 23 januari 2008, 0:16:
>
> Herman,
> "Enkel zij die het onzichtbare zien, kunnen het onmogelijke
> doen."
Hetzelfde!! Chaser zat nog maar in het beginstadium van spat.... toevallig hingen er foto's van een ander paard naast, die echt al flink spat had.
Zelf ik, als volslagen leek op het gebied van spatfoto's kon duidelijk het verschil zien.
Eerlijk gezegd hebben ze mij gewoon bang gemaakt op die kliniek, waar de DA's en hoefsmeden aanwezig waren. Het ging een beetje op de wijze van: als je nu kiest voor dit en dat 'speciale' beslag, dan hou je je paard langer goed.
Ook ik kreeg pijnstillers mee, omdat volgens hun de korrektie toch wel groot was...
Nou, hij liep daarna nog veel beroerder.
Bij mijn weten was er toen verder niets aan de hand met Chaser.
Dit spatbeslag is naderhand verwijderd, daarna is hij weer normaal vierkant op ijzers gekomen. Maar het beroerde lopen bleef. Het ging gewoon rap de verkeerde kant op.
Hij liep niet regelmatig, taktzuiver. En de hoefsmid maar beweren dat ik me teveel op zijn lopen concentreerde! Hij is nl. een gangenpaard.
Maar dat heeft er gewoon nooit iets mee te maken gehad!
Een gangenpaard kan heus weleens klutsen of 1 pas niet zuiver zetten, net zoals ieder ander paard.
Maar dat was gewoon niet wat ik bedoelde. Hij liep houterig, stokkerig, donderde op de voorhand.... en ook nog onregelmatig.
1 (voor)zool stond gewoon BOL, dat was een knolvoet aan het worden.
Waarschijnlijk ook
hoefbevangenheid geweest...
Anyhow: we hebben ze ijzers er uiteindelijk afgehaald. En dat is echt niet zonder slag of stoot gegaan. Hij heeft echt pijn gehad en wilde nauwelijks lopen. Ik heb heel wat met hem gewandeld over een vlak betonnen fietspad, onderwijl Jacobs Kruiskruidjes uitrukkend. Hij heeft dagen gehad dat z'n oren plat naar achteren lagen en z'n neus zowat over de grond schoof... Zo baalde hij.
Ook een flinke poos met hoefschoenen aangereden... totdat hij daar ook goed op liep.
Toen ook de schoenen weggelaten, die heeft hij niet meer nodig gehad.
Er zijn periode's geweest dat hij vrolijk over het asfalt galoppeerde...
Nu zitten we hier, op een redelijk stenige ondergrond.
Vlakken vol met keien loopt ie nog steeds niet lekker overheen. En ik denk eerlijk gezegd dat hij dat ook nooit meer zal kunnen.
Eventueel zal ik hem dus de hoefschoenen weer aandoen, als het nodig is.
Komen we op wat betere ondergronden, zoals zandpaden van de duinen hier, doe ik ze weer uit.
Ik heb daar vrede mee hoor, dat hij waarschijnlijk nooit perfect over stenen zal lopen.
Hij zal altijd wel gevoelig blijven, het zij zo.
Ik ben blij dat hij er nog steeds is, lekker kan rennen hier over heuvels met zijn maatje en het duidelijk naar z'n zin heeft.
En dat maatje van hem is knettergek, kan lekker razen en houdt hem in beweging.
Groetjes,
Wil.
Warboel
