Moniek schreef op donderdag 10 januari 2008, 21:21:


Mijn veulen kent gelukkig wel meer dan haar mama: ze heeft ook van bij haar geboorte nonkel Cesar, ruin van 18 jaar oud erbij.

Maar Cesar staat nu in de kliniek... Dus hebben we vanmorgen Des van de buren opgehaald en erbij gezet! Spannend hoor. Huppel heeft ineens al haar veulensmekken bovengehaald, Lolita al haar boze merriemanieren, en Des zit denk ik stiekem te wachten tot Lolita hengstig wordt. Er wordt alleszins veel meer gelopen nu, gespeeld nog niet natuurlijk. Ze eten soms al eens van dezelfde hooiruif met drie, maar komen drinken in de stal ging nog niet, te krap, te eng. Dus ze zijn met z'n drieen de plassen in de wei gaan leegdrinken. Ik zal die handschoentest op zand in de mest ook maar eens doen zeker?

Nathalie

Christel Provaas schreef op donderdag 10 januari 2008, 19:38:


Goeie vraag, geen idee. Vandaag is het oedeem uitgebreider, en inderdaad op het laagste punt van zijn buik meest uitgesproken, en de wondnaad zelf is schoon hoorde ik.

Ik was nog vergeten melden dat het infuus uit is! Maar hij staat wel nog vastgebonden op stal, mag niet neerliggen en geen stro eten. Vier keer per dag (stom: 's nachts niks) krijgt hij nu een half plakje hooi, ik heb ook een zak Pre Alpin meegebracht, krijgt hij ook, en geweekt bietenpulp heb ik ook aan zijn stal gezet. En hij mag grazen! Dus daarnet heb ik hem op de parking naar hartelust laten grazen, ik steeds verkleumender op een bankje vlakbij met 'Don't Shoot the Dog' als leesvoer. De studenten gaan normaal gezien ook nog vier keer per dag tien minuutjes met hem naar buiten.

Het gaat goed! (Ik durf het nu zeggen want de magische grens van vijf dagen postop is bereikt)

Nathalie

Christel Provaas schreef op zaterdag 12 januari 2008, 14:20:


Ik vind het ook maar raar. Ik denk dat het nog al een menselijk waanidee is, omdat wij gesproken taal zo belangrijk vinden. Voor een dier, zeker en paard, is dat nogal onbelangrijk (denk ik toch). Ze letten op zoveel andere dingen erbij dat ze denk ik wel weten wanneer je tegen hun praat en wanneer niet. Tenminste, dat hoop ik maar, want als ik bv. met Huppel bezig ben en haar 'goedzoo' voor mooi voetjes geven kijkt Lolita toch niet verwachtingsvol naar mij om ook beloond te worden. Als ik met één paard bezig ben zijn de andere twee binnen hoorafstand, dus zij horen mij telkens ook bezig. Verzwakt mijn bridge daardoor? Of weten ze dat mijn bridge enkel gevolgd wordt door een beloning als ik mijn aandacht bij hun heb? Ik denk het laatste.

Groetjes,
Nathalie

irene schreef op vrijdag 11 januari 2008, 17:03:


Hoi

Na dit type operatie mag hij ten vroegste na tien-veertien dagen naar huis. Nu wordt de voeding langzaam opgedreven om te zien of dat goed gaat en er geen verstopping of darmverlamming optreedt, en of er geen wondinfectie is.

Dat gewicht zal wel meevallen, ik verkijk me toch op die ingevallen flanken waardoor z'n heupen er zo uitsteken. Hij woog bij opname 440 kg ongeveer, en (daarnet gewogen) nu 395 kg.

Groetjes,
Nathalie

Elzaliene Proost schreef op zaterdag 12 januari 2008, 17:28:



Hoorde van een collega dat op de manege waar haar kinderen rijden ook regelmatig een pony z'n dertigste verjaardag mag vieren. Je hoort dit nog wel, en specifiek van niet dressuur-manegepaarden, paarden die vanzeleven nooit verzameld worden gereden, en waarbij dat ook niet geprobeerd wordt. Gewoon dagelijks lessen klossen en met kinderen rondhossen.

Groetjes,
Nathalie

charlot van r schreef op zaterdag 12 januari 2008, 19:51:


Zo is het nog steeds precies Met stro op de vloer, ziet er gezelliger uit maar heeft het paard niets aan. Wat je niet ziet is dat de voorzijde van de box tralies zijn zodat ze gelukkig wel de overbuurpaarden zien.
Cesar krijgt het hooi nu nog uit de voerbak, dat is al iets lager dan die grrr ruif.
Toen hij daar zes jaar geleden was voor zijn arthrodese operatie mocht hij natuurlijk wel normaal eten en haalde ik telkens zoveel mogelijk hooi uit die ruif om op de grond te leggen. Daarbij voelde ik meteen zelf hoe alle stof in mijn ogen viel. Toen stond hij gelukkig niet vastgebonden, maar mocht hij ook niet uit de box... En dat mag nu gelukkig wel.

Myriam schreef op zaterdag 12 januari 2008, 20:07:


Ja, heel leuk boek, leest vlot! Soms nogal 'ik denk dat' zonder bewijzen, maar alla, ze mag dat denken. En ik weet denk ik waarom ik met spaanse pas ed. zo weinig vooruitgang maak: omdat ik niet variabel beloon! Maar de verhalen over dolfijnen daar heb ik moeite mee (raar genoeg misschien). Ik moet even iets vragen dus...

Nathalie

Hoi,

Naar aanleiding van het boek van Karen Pryor bekruipt mij het gevoel dat ik dolfijnen in gevangenschap eigenlijk heel erg zielig vind (en dat doet mij ook nadenken over paarden, hoewel dat minder erg lijkt). Weet iemand waar ik kan lezen over mens-dolfijn (of orca, of andere zeezoogdieren) relaties in de open zee? Ik heb het vermoeden dat deze dieren ook in volle zee geclickerd worden om bv. militaire opdrachten uit te voeren, weet iemand meer?

Groetjes,
Nathalie

Eva Saegerman schreef op zaterdag 12 januari 2008, 21:17:


Hoi! Ze zijn alledrie leuk, maar die laatste is het leukste, en wel hierom: ze zeggen 'you can lead a horse to water, but you can't make him drink', wel, dat is bij jullie dus niet waar! Chapeau zenne!


Nathalie

stumperd schreef op dinsdag 8 januari 2008, 18:54:


Hoi Conny,

Ik had vroeger op deze vraag al geantwoord denk ik? Maar ik ben ook nogal voorstander van helemaal niets aan het paardenhoofd, in de mate van het mogelijke natuurlijk (veiligheid).
Nu rijdt ik eigenlijk de laatste tijd bijna niet meer, oa. onder invloed van Nevzorov en co die op een paard zitten gelijk stellen met dierenmishandeling... maar hier is het filmpje van ons eerste en enige jumpingparcours, dat was ook zonder hoofdstel:
http://nl.youtube.com/watch?v=WViCflsbyuk

Groetjes,
Nathalie

charlot van r schreef op zondag 13 januari 2008, 11:27:


Goeie tip weeral Charlot! Hij mag idd vanaf vandaag hooi hebben, in de ruif jawel, ik heb het op de grond gelegd, maar ik zal morgen mijn grote zak met groot gat meenemen, thanks!

Nathalie

Eva Saegerman schreef op zondag 13 januari 2008, 11:51:


Ze? De Amerikaanders zeker? Meer specifiek bv. Mark Knopfler in het mooie liedje 'Your Own Sweet Way' (Hij zingt dat eens niet met de Dire Straits maar met The Notting Hillbillies)
Of bedoel jij Parelli misschien? Die zegt dat nu eens niet, en itt. Ik kan Lolita ook naar water leiden en door te vragen het aan te raken met haar neus (nose neck, maybe feet) haar ook wat doen drinken. Stokertje!

Groetjes,
Nathalie