Herman schreef op zaterdag 12 januari 2008, 0:41:


en zonder knie!


Wat bedoel je met onregelmatig lopig? In tempo of voeten neerzetten?


Getoast op, en met, BOSWANDELING?


3 kussen en een bank vooruit

Muguet schreef op zaterdag 12 januari 2008, 10:09:


Dat wéét je toch niet?
Mag ik ééns heel kritisch zijn en flauw?
Ik vind het gevaarlijk om uitspraken te doen als deze.
Wààrom ik dat vind leg ik uit in nieuw topic, want dit is een heel ander onderwerp.... "emoties, weten we het altijd zo zeker?"

Ik open even een nieuw topic nav het "J-Ankie" topic op HN...
Er wordt nl nogal snel besloten dat een bepaalde fysieke uiting van een emotie bij het paard, wel dit of dat moet zijn, want het doet zich ook voor als mijn paard "blij" is...

Dat wéét je toch niet?
Mag ik ééns heel kritisch zijn en flauw?
Ik vind het gevaarlijk om uitspraken te doen als deze.
Jij neemt aan dat je paard niet boos of geirriteerd is als hij achter je rent met de oren plat, en vandaaruit "bewijs" jij dat oren plat niet altijd een duiding is van irritatie. Dàt is nou net gevaarlijk.
Iets besluiten op basis van een eigen indruk en aanname dat je paard niet geirriteerd is. Heel blij en uitgelaten... is net het zelfde. We kunnen raden dat dergelijke fysieke uitingen passen bij een bepaalde emotie, maar zijn we het dan zeker? Kunnen wij niet verkeerd zijn?
Zoals die nederlandse vrouw die door een aap aangevallen werd nadat ze elke dag bij de aap kwam en "lachtte" naar de aap. Voor de mens hoor het fysieke gebaar, lachen, tanden ontbloten bij een andere emotie dan voor die aap (di agressie, uitdaging).
Maw hoe weet je zeker dat er geen irritatie is bij je paard als diens oren plat liggen?
Paarden schijnen overigens niet ambivalent te zijn. Ze kunnen zich bv niet gelukkig voelen en ondertussen doen alsof ze ongelukkig zijn, ze kennen één emotie per moment, geen diverse. Bron: denken als de dieren van Temple Grandin.
1) Kan een paard "doen alsof" hij boos, geirriteerd is?
Ik ga zelf al een antwoord geven :) wat ik denk, ja kijk maar naar "spelende paarden";
2) Is het voor de mens duidelijk te onderscheiden?
Neen. Egon liet ons een tijd geleden twee foto's zien. OP de ene foto was het vechten een "spel", op de andere foto was het vechten "voor echt". Niemand van ons kon aan beide paarden zién wat het verschil was in lichaamstaal, op basis van wat deze paarden wisten of het menens was of niet. Opmerkelijk was dat de kudde er om heen, wél wist of het menens was of niet. Dus blijkbaar was het voor de kudde niet "doen alsof" maar heel duidelijk waar het op stond, maar konden wij het verschil niet waarnemen en lijkt het voor de mens "doen alsof hij boos is".

Ik denk dat we veel te weinig observaties gedaan hebben, ook al lopen we al 40 jaar tussen de paarden, om te kunnen besluiten wat paarden werkelijk voelen.

Het is al mooi dat wij, de kudde PN , ons tenminste afvragen wat een paard voelt en er misschien vrij dicht in de buurt van komen, itt sommige traditionele ruiters die zelfs niet zien wanneer hun paard ontspannen is. Traag lopen is ontspanning; staart zwaaien, orenspel, likken en kauwen, oogjes driehoekig, enz ... wordt over het hoofd gezien.

Ik speel heel vaak het spelletje "kies zelf wat je wilt" met mijn paard.
Maar ik open ook nog eens een nieuw topic, tis toch schoon were!

Nav het topic "emoties weten we het altijd zo zeker", vertel ik over het spelletje "kies wat je wilt"
Iets dat we wellicht allemaal wel doen, maar nu komt het even van pas om het uit te schrijven ...

Een voorbeeld: enkele dagen geleden gingen we wandelen en zat Q helemaal onder de more (modder ). Dikke plakken modder, overal! Mijn paard heeft een hekel aan poetsen, zeker aan haar hoofd.
Nu komt de koord om de kat ...
Hoe weet ik dat?
Q loopt altijd weg als ik enkele minuten borstel. Dus ik zou kunnen besluiten dat ze dat niet leuk vindt. Maar misschien ligt de oorzaak wel ergens anders. En inderdaad, ze had haken op haar tanden en het altlas gewricht net achter de oren, zat beetje geblokkeerd. Het deed daar dus pijn. Goed, die oorzaak is nu weg.
Q liet zich enkele dagen geleden plots wel poetsen op haar hoofd. Ze stond stil, liep niet weg, en begon mij terug te groomen, iets dat ik haar twee keer op de drie jaar dat ik haar heb, heb weten doen.
Goed, dat was bewezen, ze had het graag.
Maar dan poetste ik onder haar kaak; hups hoofd kaarsrecht in de lucht, neus omhoog en oren naar achteren (halfweg zo). Mijn eerste reactie was, oei, ze heeft het niet graag, ze ontwijkt mijn borstel. Maar was dat wel zo? Maakte ze niet gewoon ruimte zodat ik net goed aan haar hals kon wrijven?
Daar haalde ik mijn spelletje "kies maar wat je wilt" boven.

Dan hou ik de borstel voor haar neus en elke keer dat ze die aanraakt met haar neus geef ik één wrijf met de borstel tegen haar hals. Ik heb dat zo'n 5 keer gedaan en toen was het duidelijk, ze wou die wrijfjes ontvangen en zocht geinteresseerd naar de borstel om te kunnen targetten. Ze koos er dus elke keer voor.

Ik wist maw niet aan haar fysieke uitingen van emotie te besluiten of ze dat nou graag had of niet, dus ik vroég het haar. Ik had kunnen besluiten dat ze het niet graag had, maar dat was zonde geweest

3 leuke dingen gedaan vandaag met onze paarden
Jolien en ik hadden de paarden net hooi gegeven en hadden een groot wit zeil bij ons. Beer vond het maar niets en sprong angstig van het ding weg en bokte er naar toe. Joepie, eindelijk weer iets gevonden waar hij bang van was!
Dus Jolien aan het werk met Beer en ik ondertussen naar de auto om voedselbeloningskes te halen. Ik kwam terug, anderhalve minuut ? later, en het witte zeil lag al op zijn rug. Jolien had gecklickerd en krabjes gebruikt als beloning. Enfin enkele minuten later stond Beer van kop tot teen onder het zeil, het zeil konden we op en neer bewegen, opzwaaien, enz. Weg de angst. Queenie moest helemaal niet gecklickerd worden. Ik hield het zeil voor haar neus, ze snoof er aan en ze liet me het zeil (2,5 m lang trouwens) overal over haar heen leggen. Ze kon weglopen, maar neen hoor, zo'n spelletjes doet ze wel graag. Ik legde het zeil opzij en zag Q in men ooghoeken het zeil oprapen en naar me toe kijken "is het dat wa je wilt"

Tweede dink.. Queenie geeft zoentjes op commando. Dan zeggen we "zoentje" en met haar bovenlipjes draait ze ons een zoen op onze kaak. Niet bruikbaar tijdens het rijden, weet ik wel , maar wel leuk om haar aandacht te vragen Enfin, Jolien wilde het ook wel leren bij Beereke en begon te clickeren. Eerst het shapen, Beer kwam toevallig met zijn lipkes tegen haar kaak en dat bridgte ze meteen. Na 5 minuten kon Beereke het ook en zette Jolien het op cue (commando). Nu geven onze twee schatten ons elk een zoen op onze kaak als we "zoen" vragen. Dat zullen de kindertjes uit onze buurt welleuk vinden als ze naar de paardjes komen kijken Ze moeten wel hun kaakjes wassen dan, want het sprookje is niet zo mooi, vol modder en grasresten...

Derde dienk, het water! Beer kreeg dorst van al dat gecklicker en ging drinken. Jolien begon te lachen, (ik wist dat ze weer wat van plan was...) en ze bridgte op het moment dat Beer dronk, waardoor zijn koppie razendsnel uit de emmer water kwam en hij het brokje in ontvangst. Hij herinnerde zich de bridge en dronk 1 slok verder, waarbij Jolien weer bridgte en ja hoor het drinken op commando was geboren! Elke keer dat Jolien nu naar de drinkbak stapt (en Beer volgt haar overaaal), dan vraagt ze "drink" en dan neemt Beer 1 slok watertje en krijgt hij vervolgens zijn brokje.

Nathalie Lagasse schreef op zondag 13 januari 2008, 8:43:



en wie is "ze" in "ze zeggen"? Mag ik es raden?

Christel Provaas schreef op zaterdag 12 januari 2008, 23:41:


Paarden fysieke uitingen en die van mensen vergelijken?
Bewijst voor mij nog steeds niets
En vraag mij niet iets anders te bewijzen,want daar gaat het om; we kunnen het niet weten, daarom blijf ik voorzichtig met dergelijke uitspraken.

Anita Cats schreef op zondag 13 januari 2008, 11:59:


In de bak rijden, opletten dat je niet tussenbeiden staat, allert zijn bij voederen, trainen met conrad aan leiderschap, enz ...
Ook nog léuke dingen doen met je paard he

Michiel schreef op zondag 13 januari 2008, 12:18:


ja, en als je op dat niveau met je paard werkt, dan lijkt het alsof die je "gedachten kan lezen". Maar stel je niet om het hoekje!

Nathalie Lagasse schreef op zondag 13 januari 2008, 16:09:



Ik zou er geld op verwed hebben dat het van P kwam
djuuuuu ik zou t verloren zijn!

Spirithorses schreef op maandag 14 januari 2008, 10:16:


Das waar!!!

heidy smid schreef op maandag 14 januari 2008, 11:24:


Uiteraard, zoveel methodes! het nadeel er van is dat als iemand zich een "aanhanger van een bepaalde" methode noemt, die methode soms strak probeert te volgen. je bent een parellier, dus moét je alles via de methode van P doen, of clickertrainer, of Monty Roberts, ditte of datte.
Het lijkt wel of sommige mensen zo'n duidelijk omschreven trainingsvisie nodig hebben om de eigen visie te ontwikkelen in plaats van vanuit "het buikgevoel" (hetgeen jij hart volgen noemt ) het paard trainen. En daar komt die koord weer om de kat
Hoeveel mensen durven vanuit hun buikgevoel trainen, even naast het pad van een bepaalde methode stappen? Doen wat hun gevoel zegt, zonder onderbouwing van een of andere theroei of methode? We hebben vaak zoveel schrik fouten te maken dat we dat niet zo vaak meer doen. We volgen een bepaalde filosofie, soms klakkeloos, zonder nadenken, zelfinzicht en reflectie, omdat we meer geloven in het welslagen van een methode dan in zichzelf.

Wij zijn nog geen engelen. Ik ben net begonne met


"Aarden en energie" binnen de Centered Riding filosofie als voorbeeld, bijvoorbeeld, is het bewust maken van iets dat we als mens kwijtgeraakt zijn; sommige meer dan anderen; Het is je bewust worden van wat je lichaam doet en hoe de omgeving (beweging paard, stijgbeugels, zadel, ademhaling, ont-spanning, etc) je lichaam en denken beinvloedt, en daarmee ook je paard diens lichaam en psyche, en dus zeker hoe jij invloed hebt op je paard en vice versa.

Piet schreef op maandag 14 januari 2008, 14:23:


Geloof jij in een aangeboren kwaliteit/deskundigheid/fingerspitzengevoel om dieren te trainen, of starten we allemaal op niveau 0 en moeten we alles van een ander leren?

Piet schreef op maandag 14 januari 2008, 14:55:


AANGEBOREN talent dan wel, niet AANGELEERD

Hoe zit het dan met mensen die van "hun gevoel" een beroep maken, Monique bijvoorbeeld? Die schijnt een bijzonder talent te hebben om gevoelens van dieren te voelen als ze een foto ziet, een stukje haar voelt van het dier, enz... Heeft ze dat dan allemaal aangeleerd zonder vanuit de buik te "voelen"?