vagebond schreef op vrijdag 11 januari 2008, 18:56:

Wil je svp vertellen hoe het aantrekken ging? dat vond ik met de smitjes zo'n gesjor aan een poot. Cadiz reageerde panisch op het aantrekken, met name als hij de voet met schoen voor het eerst neerzette, heel vervelend.

Locanda schreef op vrijdag 11 januari 2008, 18:43:


In dit geval heeft het paard niet tot een fluisteraar gesproken, maar zichzelf geholpen.

Esther schreef op vrijdag 11 januari 2008, 20:49:

Red spotted blanket?

Britt Claeys schreef op vrijdag 11 januari 2008, 20:54:


Ik denk niet dat ze zand binnenkrijgen omdat je hooi op de wei voert. Ik denk eerder dat ze zand binnenkrijgen omdat ze het gras te kort afgrazen. Misschien is de wei wat klein? Ik zou in ieder geval veel meer hooi gaan geven zodat de behoefte aan gras vermindert.

Wil schreef op zaterdag 12 januari 2008, 1:12:

Peter heeft dacht ik ook een Mac.

Ilse Bartholomeeusen schreef op zaterdag 12 januari 2008, 11:43:

Een antiek lederen motorpak
Zwarte leren kaplaarzen
Een zweep met XL slag

Piet schreef op zaterdag 12 januari 2008, 8:52:


Mooi om te zien hoe hij zijn zit- en ichaamshulpen geeft. Ik vind het een prachtig stel. De naar achteren gerichte oren van het paard zijn m.i. 100% concentratie, zich vastbijten in het werk en ik heb er geen negatieve associaties bij. Het is zo te zien een temperamentvol dier, dus heftig in alles, t/m zijn gelaatsuitdrukkingen.

Blijde schreef op zaterdag 12 januari 2008, 11:30:


Sorry, ik vind dat onzin. Wanneer je met een ander mens praat en het dier daaruit commando's oppikt, dan schort er iets aan de communicatie. Hij moet toch heus het verschil weten tussen wanneer je een opdracht aan hem richt en wanneer je met een vriendin kletst. Daarbij kan het gebruik van de eigen spreektaal handig zijn als je een plotseling commando wil roepen omdat er haast is geboden zoals bij het de straat overrennen. "Don't!" of "Arrête!" ligt dan niet zo voor op de tong als "Ho!" of "Stop!" Ik zou mijn vocabulaire op momenten van tijdnood niet zo snel meertalig klaar hebben zeg maar.

Engelse teksten tot je hollandse paard spreken omdat je een rijstijl beoefent die in Amerika is uitgevonden plus het bijbehorend dragen van een hoed die Amerikaanse cowboys dragen (tegen de felle zon), doet mij onwillekeurig een parallel trekken met nagesynchroniseerde films waar de Duitsers onovertroffen smakeloos in zijn: "Wollen Sie einen Drink, sir?" en "Lassen Sie die Kanone fallen, mister! Wir gehen nach Kansas City!"

Patricia ter Haar schreef op zaterdag 12 januari 2008, 17:09:

Let eens op de gelaatsuitdrukking van willekeurige sporters in actie op foto's. Ze kijken allemaal woest, (tenzij ze net een beker in ontvangst hebben genomen). Wanneer je geconcentreerd iets moeilijks doet, is je blik nu eenmaal niet ontspannen. Op dat ene very moment ben je ook niet ongelimiteerd blij. Dat komt later weer.

Nathalie Lagasse schreef op zaterdag 12 januari 2008, 17:49:
Ik ook. Ik denk dat we daar tevens het onbewuste focussen (contradictio in terminis) te pakken hebben.

Britt Claeys schreef op maandag 14 januari 2008, 13:12:

Bokt ze in galop op beide handen of is er één problemerige kant?
Paarden die weinig getraind zijn, galopperen vaak aan met een paar bokken, omdat dat minder moeite kost dan met de achterhand eronder aan te springen. Dat laatste vergt meer 'rek' van de rugspieren. Je zou de verlichte zit tijdelijk kunnen proberen. Dan belast je de paardenrug minder en kun je ook nog eens de bokken beter uitzitten.

Eva Saegerman schreef op zaterdag 12 januari 2008, 21:17:


Dat is precies waar je m.i. aan de verkeerde kant van het hellende vlak zit kwa clickeren. Je paard gaat zo 'blind' gehoorzamen dat je hem de gekste dingen kunt laten doen die helemaal totaal niets meer met het wezen paard te maken hebben maar puur met het mechanisme "elk commando aanleren".
Je kunt hem 100 liter water laten drinken! Of op commando laten mesten! 10 keer achter elkaar tot hij zijn darmen eruit drukt!
Ik weet wel dat jullie genoeg realiteitszin hebben om het niet zo ver te laten komen, maar mij schrikt zo'n voorbeeld (op commando water drinken) wel af. Ik had mij tot nu toe niet gerealiseerd dat clickeren ook naar die kant kan doorslaan.

Vicky Verreycken schreef op maandag 14 januari 2008, 14:00:

... of er juist tegenin komen.

Eva Saegerman schreef op maandag 14 januari 2008, 16:13:


Het is een gang die ooit door de franse paardentrainer François Baucher in het leven is geroepen. In tegenstelling tot het duitse "dressuursysteem", dat vele kilometers maakt alvorens tot verzameling te komen -heeft ook met het type paard te maken- was Bauchers vertrekpunt de verzameling, zelfs in stilstand en achterwaarts gaan zoals de achterwaartse galop volgens hem het summum van verzameling was. Omdat hij barokke paarden als uitgangspunt had, klinkt dat vertrekken vanuit verzameling ipv andersom ook wel weer logisch.
Hij is enorm verguisd in zijn tijd, omdat velen zijn aanpak als circuskunstjes betitelden. Ondanks dat is hij toch belangrijk geweest voor de geschiedschrijving van de dressuurkunst.

Piet schreef op maandag 14 januari 2008, 16:26:
Talent is altijd aangeboren. In meer en mindere mate. Heel handig is om het te ontwikkelen. Dat gebeurt haast automatisch omdat je er nonstop mee geconfronteerd wordt, met dat talent. Maar je kunt er ook gewoon moeite voor doen.

Heb je ook nog commercieel, communicatief, intellectueel en/of systematisch talent, dan kun je je talent zodanig verpakken, dat het een systeem wordt, een pakketje wat ongetalenteerde derden kunnen navolgen zodat het enigszins lijkt op jouw eigen talent (vaak slechts de uiterlijke kenmerken, het mechanisme, maar ook kan dit pakketje het latente talent in zo'n derde aanstippen en opwekken.)

Wanneer je niet getalenteerd bent, zul je het moeten hebben van eigenschappen als doorzettings-, incasserings-, relativeringsvermogen, liefde, geduld, discipline, leerbereidheid en een brede blik. (Ik vergeet er vast een paar). Die eigenschappen compenseren het gebrek aan talent enigszins, maar kunnen het natuurlijk nooit vervangen.