Piet schreef op zondag 30 december 2007, 10:10:
> Even een stukje geplakt uit dat nieuws.
>
> Helaas gaat de Antoine De Bodt-clinic niet door. Reden is dat

>
> Piet
> The opposite of positive reinforcement is no reinforcement,
> not correction
Tja, is oud nieuws nieuws

Een forumlid heeft het al over het niet doorgaan van ADB gehad, maar ik noem effe geen namen he

(linke boel zouden d'ollanders zeggen)

Het was blijkbaar al zeer uitzonderlijk en verbazingwekkend dat er enkele weken geleden, waar ik ook naar toe gegaan ben, een seminar over fysiotherapie wel doorgegaan was. Een eerste stap ...
Ik erger me mateloos aan de tradi profs in de faculteit en het niet openstaan voor nieuwe methoden, ontdekkingen, enz
Zelfde toch bij de humane geneeskunde? Klassieke geneeskunde, zegt het al zelf.
Feit dat de buitenpraktijk van paarden niet meer bestaat omdat ze te veel werk hadden in de faculteit, en dat ze daarom voor interventies bij paarden de buitenpraktijk van de runderen op het paard afsturen, zegt mij genoeg over de deskundigheid van hoe met paarden omgaan, de psyche en welzijn, zijn niet van belang, hun medische toestand wel. Kijken naar hartslag, keertje deze medicatie proberen, als het niet werkt, kom je maar terug mevrouw, dan proberen we iets anders. Tja van experimenteren gesproken; blijkbaar ok niet met 100% zekere behandeling, of was het diagnose

?
Anderzijds was Nathalie redelijk tevree dacht ik over de behandeling die Cesar kreeg? Of lag dat aan de welopgevoede Cesar die het de behandelaars makkelijker maakte?
Ik heb meegemaakt dat ze met 6 stagiairs meekwamen om Queenie te behandelen tegen mok. Aangekomen, niet veel tijd, meteen naar Queenie toegestapt, alle 6 en wat denk je dat Q deed? Weglopen natuurlijk, doet ze anders nooit, het was geen vrolijk galopje richting mij deze keer, met bokkensprongen en scheten ondertussen

Omdat het niet meteen lukte, Q was helemaal overstuur, probeerden ze Queenie met 3 man tegen te houden, tja moet je niet doen natuurlijk; IK nam het over, was geen manier van werken. Queenie bleef er bij, ze gaf de behandelaar in geen geval haar achterbenen om te behandelen. Ook bij mij niet. Ik heb 5 minuten opgeist, gevraagd even uit het zicht te gaan en met max 2 terug te komen. Van die 5 min gebruik gemaakt om Q rust te geven, even gevoetbald (wat ze graag deed) en op de benen gecklickerd. Ging meteen! 2 rund-staigires kwamen terug en konden zonder verdere problemen benen nemen en behandeling. Verbazing alom van de stagiares die op afstand toekeken; ze kwamen toch dichterbij en met z'n 6 te kijken "hoe kan dat". Slechts 2 waren oprehct geinteresseerd over
clickertraining, want dat zou hen misschien nog wel eens "van pas kunnen komen" Motivatie is eigen belang, en niet dat van paard, maar goed, paard wordt er ook beter op.
Goed, om maar te zeggen dat ze het paard toen bekeken hebben als dierlijke machiene en volgens de boeken handelden, en zelfs geen gram feeling hebben over hoe dieren trainen. Het psychische welzijn en amimal training (ze spreken zo graag engels

) zpu onderdeel van de opleiding moeten zijn; want hoe kan je nou een geode
DA zijn zonder te weten hoe een dier iets ervaart, leert enz...
Dan zouden ze misschien ontdekken dat een paard dat stalondeugden heeft, makkelijk kan behandeld worden door die op de wei te zetten ipv een of andere hulmpiddelen.
Ik hoop dat ik hen nooit nodig heb
