Jacqueline v d Berg schreef op dinsdag 25 december 2007, 18:22:


Ik ben het helemaal met Jacqueline eens. Nu niet beginnen prutsen zonder deken. Geen Spartaanse toestanden voor je nieuwe paardje.
Na de winter het deken eraf en waarschijnlijk komt alles dan wel goed tegen volgende winter.

Staat de pony nog op dezelfde plaats of is hij verhuisd? Dit speelt volgens mij ook een grote rol. Want wat is de gewoonte van de andere paarden? Blijven die altijd buiten staan, ook in regen en koude? Of zoeken die ook de schuilstal op? Jouw pony zou misschien verkiezen om al bibberend bij de andere paarden buiten te blijven staan wanneer hij het koud heeft i.pl.v. in 't stalleke.

Succes! 't Komt zeker goed maar neem je tijd.

(Veel plezier met jullie nieuwe paardje maar doe toch maar alles zachtjesaan, hiermee bedoel ik niet alleen het deken. )

Marianne

Ik heb een fotoserie van Sela geplaatst.
Sela die haar beentjes aan het losgooien is!

Marianne

Maria Delavega schreef op dinsdag 25 december 2007, 20:29:


Kunnen jullie niet in de berm lopen Maria?
Apache heeft een tijdje met Marquis hoefschoenen gelopen. Die floepten in een galop ook wel eens van zijn voeten. Wij (ik en volgens mij Apache ook) hebben steeds een dubbel gevoel gehad met die hoefschoenen. Hij kon er wel mee over slechtere ondergrond; (zoals deze zomer nog in de Eifel) maar écht goed lopen heeft hij er nooit mee gedaan.
Het leek of hij er mee rondzwierde.
Hier heeft hij ze in elk geval niet meer nodig, ook niet over de nu nog steeds stijf bevroren ondergrond. Maar.... het heeft wél erg lang geduurd (twee jaar ongeveer). En zijn hoeven worden niet meer zo kort bekapt als vroeger, dit maakt voor hem héél erg veel uit.

Marianne

PaardEnSchool schreef op dinsdag 25 december 2007, 20:40:


Misschien hangt het ervan af wat je bedoelt met "winnen". Wanneer ik buiten ga rijden en ik wil naar "A", ja dan wil ik ook wel naar "A" en niet naar "B". Is dat ook "winnen"?
Want dat verwacht ik dan toch wel van mijn paard.

Maar dat heeft bij mij niets met "forceren" te maken maar eerder met "om ter langste volhouden". Ik gebruik héél weinig druk, ik los alleen alles wanneer het de goeie kant opgaat. Ik gebruik misschien twee vingers. Maar ik wil me wél doorzetten.

Nu, bij Couscous, gebruik ik twee vingerkootjes, bij Indy vier vingers en bij Apache "alles", dat is gewoon een sterke beer. Wél rustig, géén geluid wanneer ze iets verkeerd doen en met mijn stem belonen wanneer ze het goed doen. Zowiezo geen zweepjes, bij Couscous en Indy hoogstens benen aanleggen, bij Apache jawel, wham met mijn benen.

Maar ik wil wél naar "A"! Dus ik veronderstel dat ik ook wil "winnen" van mijn paard.
Ik vraag wel niks wat ze niet aankunnen hé.

Marianne

Muguet schreef op dinsdag 25 december 2007, 21:43:


Bedankt Muguet! Wanneer we haar volgende keer als handpaard meenemen zal ik ook eens proberen foto's te trekken. 's Winters wordt ze daar ook "héél jolig" van. Dat moeten we dan wel afblokken anders wordt het echt wel spannend.

Marianne

Jacqueline v d Berg schreef op woensdag 26 december 2007, 16:55:

Jacqueline, als jij je er niet goed bij voelt, doe het dan gewoon niet!
Wie hier kan jouw paard nu beoordelen?

Marianne

Peter Donck schreef op woensdag 26 december 2007, 19:22:


Aan die afsluiting of aan haar hoofd?

Marianne

PS
Ik snap het wel, zie zelf ook niet zo heel goed in 't donker.

Nathalie Lagasse schreef op woensdag 26 december 2007, 18:18:


Ik ben Pien niet, maar ik begrijp tenvolle wat je bedoelt Nathalie.
Ons voorbeeld hierin is Apache, die we 18 maanden letterlijk volgens het PN/HN boekje bekapt hebben en die pas beter begon te lopen toen we langer wachtten om hem te bekappen....? Dus... niet meer zo kort hé!

Maar zover ik het begrepen heb, doen Pien en Jack dat ook niet ...

Marianne

Wil schreef op woensdag 26 december 2007, 19:39:


Voilà, het ene paard is het andere niet. Apache en Indy lopen graag in de berm, misschien ook al uit gewoonte. Couscous en Sela liever niet. Sela, waarschijnlijk omdat ze nog zo onnozel is en Couscous.... Eerlijk gezegd, denk ik dat ze de berm een beetje vies vindt. Couscous loopt liever "proper" in't midden. 't Is natuurlijk een arabiertje hé, die verstoppen zich niet in de berm. Maar dat wil natuurlijk ook zeggen dat ze gewoon geen last heeft van 't harde. Couscous heeft geweldig mooie holle hoefjes.

Bij haar pas ik alleen op met scherpe steentjes want ze heeft al wel eens een
hoefzweer gehad door een zoolkneuzing. Maar dat was toen we haar pas hadden en door de nagelscheuren in haar hoefwand ook alles extra kort stond.

Dus.... haar hoefwand wordt ook niet meer zo kort gehouden....! En ze klettert nu overal over. Het is hier wel niet zo hard als bij Pien maar we hebben ook wel héél slechte stukken met héél scherp grind.

Marianne

Eva Saegerman schreef op woensdag 26 december 2007, 11:48:


Dat verhaaltje van hierboven gaat alleen op wanneer het met beleid gebeurt!!!
Er is geen enkel lijf zo vlug versleten als dat van een topsporter. Ik ben zelf helemaal geen topsporter (deed wel 8 uur duursport in de week) maar heb mezelf wel onomkeerbare schade toegebracht met te sporten. Maar zolag het duurde was 't wel héél plezant.

Mijn oudste dochter is licentiaat bewegingswetenschappen (sportkot). Daar zou dan toch alles "met beleid" moeten gebeuren. Nergens zie je zoveel sportbessures als in eerste kandidatuur. 't Is daar gewoon survival of the fittest.

Wij hebben 20 jaar een surf/snowboardshop gehad. Hoe meer wij en onze klanten gingen surfen/snowboarden, hoe meer ongelukken wij zagen passeren. Er zijn er ook die het niet meer kunnen navertellen.

Het is gewoon zo dat een mens zich gemakkelijk "in bepaalde omstandigheden" laat "meeslepen". Dat zie ik hier (bij ons) ook bij ruiters gebeuren, vooral groepen van manèges die eens een "stevige" rit gaan maken.

Enfin, ik denk niet dat dat mij nog overkomt, en mijn paardjes ook niet. 't Liefst ga ik gewoon alleen.

Marianne

Muguet schreef op woensdag 26 december 2007, 14:46:


Vandaag was het zover maar ik heb geen foto's kunnen trekken want ik zat op Indy met Apache op sleeptouw en Gerd op Couscous met Sela naast hem.
't Was wel de moeite. Onderweg was alles voor Sela de moeite om eens "iets" te doen. Toen we eenmaal op de dienstweg naar de weide waren, liet Gerd Sela los die op slag over een maisveld begon te crossen en al direct onderuit ging.

De andere paardjes bleven héél braaf ook Couscous.

Eenmal op de wei was het eigenlijk Apache die de show stal. Wat een geweld!!!
Het leek een op hol geslagen olifant (sorry Apache). 't Was wel indrukwekkend. Hij ging met vier gestrekte benen de lucht in en deed daar boven dan nog een specialeke.
Wat een vreugde... En bokken dat die kan. Zijn achterbenen, die gaan hééél hoog.
Indy deed heel bescheiden wat sprongetjes en begon dan te grazen, Couscous liet zien dat ze en arabier is en "zweefde" over de wei, meer omhoog dan vooruit. En Sela die liet ook alles zien wat ze in huis had.

Vanavond zijn we met supersmerige paarden naar huis gegaan. We kwamen wandelaars tegen, die mensen dachten echt dat we landlopers waren.

Marianne

Maria Delavega schreef op woensdag 26 december 2007, 21:25:


En wat is een "alpenquarter" Maria? Een haflinger?

Marianne