lies zondag schreef op vrijdag 21 december 2007, 18:55:


Edit: LB moet zijn RB

Tsja, als jij dat zo ziet, wie ben ik dan om je daar vanaf te praten. Zou ook geen enkel nut dienen.
Mijn hengsten blijven voorlopig thuis, in de groep.
Ik heb geen relatieproblemen met ze.
ik ben wel nieuwsgierig naar hun ontwikkeling, ze zijn nog jong en hebben hun "hengstzijn" (nog) niet ontdekt.
Maar ook als ik ze zonder problemen van hot naar her zou kunnen slepen, zou ik me nog geen mening aanmatigen over hoe "hengsten" zijn.
Wie weet heb ik wel toevallig die 2 die gemakkelijk te overtuigen zijn.

Jolanda Linders schreef op woensdag 16 januari 2008, 22:44:


gewone boomschors (of houtsnippers) zou ik je ook niet adviseren.
wij hebben destijds gekozen voor voorgedroogde houtsnippers.
dat is een wezenlijk verschil.
deze snippers zijn zo gedroogd dat ze (bijna) geen vocht meer opnemen en dus ook maar heel langzaam verteren.
daarnaast zijn ze gezeefd, zodat er maar een bepaalde grootte overblijft.
wij hadden in onze rijbak gekozen voor vrij grofkorrelig zand, vanwege de waterdoorlatendheid, maar als gevolg daarvan was er ook geen stabiliteit.
door de houtsnippers er door te mengen, ontstond er vrijwel direct een mooie stevige bodem.
hij ligt er nu 7 jaar en voldoet nog steeds prima, hoewel we er inmiddels wel weer wat snippers bij zouden kunnen mengen.
geen sprake echter van humusvorming of modder.
de snippers worden geleverd door A.P. van Doorn, manegebodems.
(zie internet).

http://www.vandoorn-soest.nl/ap/productdetail/voorgedroogde-naaldhoutchips®-losgestort,-nen-en1177/500241b/

dit is de link waar je ze kunt vinden.
is geen afval.

Esther schreef op woensdag 23 januari 2008, 15:33:


hallo esther,

een vriendin van mij geeft haar paard met Cushing inderdaad Pergolide.
ik heb hier al eerder over bericht op dit forum.
het ging tegen het advies van de dierenartsen in, het zou te duur zijn en toch niet helpen, blah,blah.
ze heeft het wel gegeven, en haar paard is SPECTACULAIR opgeknapt.
het dier is letterlijk voor de dood weggehaald (zwaar hoefbevangen, door de Cushing, suiker in de urine, onder de exceem,krullerige vacht, bulten boven de ogen, overgevoeligheid op de huid in het gebied van de liezen).
zij krijgt medicijnen via de normale apotheek, dat was veel goedkoper.
(pergolide wordt ook in de humane geneeskunde gegeven bij Parkinsonpatienten)
helaas kan het medicijn de aandoening niet verhelpen, het bestrijdt slechts de symptomen, maar het paard heeft zeker kwaliteit van leven.
(de hare "loopt" nu inmiddels bijna 1,5 jaar klachtenvrij)
haar paard was 17, ook nog veel te jong om de ziekte te krijgen.
als je wilt kan ik je wel in contact met haar brengen.

Esther schreef op woensdag 23 januari 2008, 17:08:


ja, die mail ging over de locatie voor een soort van NH event dat je eventueel wel in het noorden wilde organiseren.
hij kwam bij iemand anders aan, die hem keurig terug stuurde.
ik heb het mailadres dat je op deze site hebt gezet gebruikt.
klopt dat niet meer?

of anders: mail mij maar even, op het adres dat bij mijn naam vermeld staat, dat gaat altijd wel goed.

katie schreef op woensdag 23 januari 2008, 17:30:


iemand bij mij op stal lest bij Florien de Graaf.
zij is officieel ridder aan de academisch rijschool van Bent Branderup.
verder is zij ook ISPH afgestudeerd.
ik ken haar een beetje, via openbare lessen en demo's: ze is een hele aardige, toegankelijke vrouw.
haar site :
http://www.sincerita.nl/
ze woont in Valtermond.

Ilona Kooistra schreef op maandag 28 januari 2008, 22:23:


Misschien ook een idee voor een opdruk:
"blij dat ik rij, ijzervrij "
(met een knipoog dus, naar de vroegere campagne voor onbezorgd autorijden.)

gisteren gegriezeld tijdens een lezing, gegeven door een dierenarts die gespecialiseerd was in inwendige ziekten bij het paard.
omdat de lezing was georganiseerd voor de plaatselijke fokvereniging was het onderwerp: ziekten en standsafwijkingen bij het pasgeboren veulen.

ik heb verbijsterd zitten kijken naar de meest afschuwelijke scenario's, die bij ons gelukkig in de afgelopen 20 jaar NIET zijn voorgekomen.
verder heb ik me zitten verbijten bij de talloze keren dat bij een (ernstige) standsafwijking boxrust werd geadviseerd. (en plakijzertjes!)

waar hij en ik het wel over eens waren is de ongelooflijk belangrijke functie van de biest.
nu had ik hierover een vraag.
hij kon hem helaas niet beantwoorden, want zijn specialisme lag overduidelijk niet bij het natuurlijk gedomesticeerd paarden houden.:))

misschien dat iemand van jullie me kan helpen.
wij hebben een merrie, die op het moment drachtig is.
zij gaat eind juni bevallen.
haar zoon van vorig jaar loopt nog bij haar en zuigt nog geregeld.
de merrie is op het moment goed in conditie.
mijn idee was om hen niet te scheiden, ook niet als het nieuwe veulen geboren wordt.
wat gebeurt er echter met de biestproductie als het veulen van vorig jaar steeds blijft zuigen?
wanneer en in welke kwaliteit maakt de merrie dan haar biest aan?
zal zij zelf het jaarling verstoten vlak voor de bevalling en zo zichzelf ruimte geven de biest aan te maken?
of regelt de natuur gewoon dat er goede biest is op het moment van de geboorte?
ik wil liever niet expirimenteren, het belang van goede biest is overduidelijk en ik heb de mogelijkheid het jongmens samen met anderen in een andere weide te zetten voor de geboorte.
maar als het niet nodig is, omdat bewezen is dat het niet uitmaakt, laat ik ze liever allemaal bij elkaar.
Egon, weet jij misschien hoe dat in kuddeverband gaat?
overigens ga ik as. zondag mee op pad om een kudde konickpaarden te observeren, misschien weten deze mensen (van het Gronings Landschap) er ook meer over.

Gwenda schreef op maandag 17 maart 2008, 12:47:


met het risico dat ik hier afgemaakt word, reageer ik toch maar even.
als ik je berichtjes goed heb begrepen is het grootste probleem dat je veulen niet, direct na de geboorte, de hele 24 uur naar buiten kan.
je schrijft dat je een grote stal tot je beschikking hebt en dat het weiland inmiddels is voorzien van goede afzetting en er een stuk is met een schuilstal.
deze situatie lijkt alle ingredienten te hebben voor een goede tussenoplossing.
als het weer extreem slecht is kun je kiezen om het veulen en de moeder onder toezicht een poos buiten te laten.
zie je dat het veulen wil gaan liggen maar heeft het op dat moment geen droge plek of heeft het veulen het koud, dan laat je ze weer op stal.
is het weer vriendelijker en droger kun je ze met een gerust hart de hele dag in de weide met schuilstal laten.
met een beetje geluk gaat het maar om een paar dagen.
een gezond veulen wordt snel meer mans.
(even voor de duidelijkheid: mijn paarden staan 24/7 buiten, maar de veulens worden wel onder toezicht in een ruime box geboren.
dit is een bewuste keuze.
ze gaan echter wel direct de volgende dag naar buiten.
een paar dagen slapen ze 's nachts in de box, en als het weer er naar is gaan ze 24/7 de wei op.)

tussen maanden 24/7 op stal en 24/7 buiten in weer en wind zit echt nog een heel skala aan mogelijkheden, waar moeder en kind echt niet van hebben te lijden, zeker als je zoveel mogelijkheden hebt als bij jou.

ik hoop voor je dat geboorte voorspoedig zal gaan en dat je veel plezier aan je veulen gaat beleven.

Gwenda schreef op maandag 17 maart 2008, 20:43:


tussen echte harsdruppels en de geboorte zit meestal niet langer dan 24 uur, de bekende uitzonderingen daargelaten.
we hebben ook wel eens een merrie gehad die al gekegeld had en 2 weken melk verloor en daarna pas een prachtig gezond merrieveulen op de wereld zette.
maar ga er maar van uit dat e.e.a. niet lang meer zal duren.

hm, hier (groningen) ook behoorlijk pestweer: 21 mm. regen in 24 uur.
om het je beter te kunnen voorstellen: 21 emmers van 10 liter op 1 m2.!
gisteravond het afvoergat in een van de schuilcontainers open gemaakt, er stond al zo'n 5 cm. water op de vloer.
gelukkig liep het snel weg.
de paarden zoeken de bescherming van de schuilstal wel op onder deze omstandigheden, vooral de combinatie regen en harde wind vinden ze blijkbaar niet prettig.
de verharde ondergrond (een laag van ong. 10 cm. vastgelopen menggranulaat) bewijst zijn dienst. ze staan in ieder geval niet met hun voeten in de modder.