Spirithorses schreef op maandag 17 december 2007, 12:49:


Ik vind het wel een verduidelijkende zienswijze om het aldus te bekijken:
Het rijden met allerlei optomingen is te plaatsen op een schaal van meer hulpmiddel tot minder hulpmiddel. Dat begint dan bij stang, dan trens, dan bitloos, dan touwhalster, dan halsring, dan aanwijsstokje en dan helemaal niets meer. Voor het laatste lijkt me dat een maximaal vermogen van de ruiter om met zijn lichaam te communiceren nodig is. Dat wil alleen nog niet zeggen dat deze ruiter hetzelfde niet zou kunnen met een bit. Alleen waarvoor zou hij dat doen; wat zou daarvan de toegevoegde waarde zijn????

Moniek

Spirithorses schreef op maandag 17 december 2007, 12:49:


En uit het vorige bericht volgt dan: als een minder communicatievaardige ruiter (minder soepel?) van het bit overgaat op een touwhalster zal het paard minder luisteren. Of van het touwhalster op een halsring, etc.

Dat lijkt mij een onomkoombaar iets. We zijn nu eenmaal niet allemaal even goede ruiters en fijn dat er middelen zijn om aan onze gebreken tegemoet te komen. Het is wel belangrijk natuurlijk om dan vriendelijk met die hulpmiddelen om te gaan.

Frans Veldman schreef op maandag 17 december 2007, 14:42:


Dat bewijst toch echt niet dat die paarden recht zijn. Het 'in staat zijn tot' is iets anders dan 'bij voorkeur' . Als wij de armen over elkaar slaan hebben we daar ook een voorkeursmanier voor, maar dat wil nog niet zeggen dat we het op de andere manier niet kunnen.