Kan kloppen, Eddy, want roos bij mensen is vaak ook een soort lichte schimmelinfectie, vandar de Nizoral shampoo die wel meestal blijvend werkt ipv al die andere anti-roos shampoos.
Denk dat ik maar gewoon babyolie op zal doen voorlopig, om de ergste plekken los te maken, en dan wachten op warmer weer en toch eens wassen met imaverol dan.

Huidvernieuwing zou inderdaad kunnen, ik heb Dixie een ontgiftings-spuupelmenten kuur gegeven, sinsdien gaan zijn hoeven precies iets beter, hij heeft ook direct nadien een dag overal bulten gehad en mok aan een been. Hoeven en huid zullen wel samen gaan.

Ik ben een nog groter watje, ik heb een thermo rijbroek en daaronder een lange berbeklimmersonderboek, angorawollen sokken, met namaakbont gevoerde schoenen, thermo ondergoed (ook geschikt voor berbeklimmers), wollen rolkraagtruitje, wollen trui, fleece er over en dan nog een jas (mijn hele warme dubbele jas heeft helaas de rits stuk, vandaar de losse fleece), oorverwarmers, cap en handschoenen zonder vingers.
Langs het kanaal gereden en tegen dat Piablo eindelijk aan het geklotstegen de rand en de boten gewoon was (we zijn verhuisd, 2e keer pas dat hij langs het kanaal ging) had ik het lekker warm. Zelfs geen koude voeten.
Hier bij donker rijden fluo dingen rond de achterbenen en ik een fluojasje. De lamp is stuk (ook eentje voor aan de linkerarm), moet er eens een nieuwe halen want die is wel verplicht dacht ik.
Maar Eva, heb ji het nu niet lekker warm met je minikacheltje bij je ? Ik ben ene echte koukleum, maar zwanger zijn was zeer effectief om het warm te hebben bij mij .

Mijn oudste dochter had op haar 6e haar eigen pony en kon eigenlijk alle Parelli-spelletjes met haar. Ook zonder iets de weide rondcrossen terwijl ik even winkelen was (mocht niet maar ging altijd goed). Dus te jong? Ik denk het niet. Al zie ik het mijn 3e die nu 6 is helemaal niet doen, die slaagt er enkel in om op een heel braaf paard in stap te "rijden", meer lukt echt nog niet (en hoeft ook niet) en ook aan de hand heeft ze veel hulp nodig. Zal dus inderdaad van eht kind afhangen.
Ik merk dat mijn oudste (is ondertussen 12) nu veel en veel voorzichtiger geworden is dan toen ze klein was en nu meer begeleiding vraagt. Veranderend lichaam en daardoor opnieuw zoeken naar balans, meer besef van wat kan gebeuren, het onbezorgde vertrouwen van vroeger is er niet meer.
Parelli is heel logisch en stapgewijs opgebouwd, lijkt me ideaal voor kinderen.
Al merk ik dat ze clickeren ook heel erg leuk vinden...

Ik denk dat je ze niet allemaal over 1 kam mag scheren...
Waar mijn paarden nu tijdelijk staan is bij een oude boer, ex-LRV commandant, man is dik in de 70.
Valt van de ene verbazing in de andere, dat ik te voet met 4 paarden waaronder een veulen over de weg naar hem toe verhuisd ben, dat Piablo komt als ik hem roep, hoe we oefenen met Moon om voetjes te geven, hoe braaf ze zijn, hoe we bitloos buitenritten maken, hoe ik zijn 21e-jarige "van alles bange" merrie zonder problemen met haar verzorgmeisje begeleid op buitenrit (da gaad'u nooit lukken), dat je Conny en Dixie kunt ground-tyen en dan op je gemak hun hoeven verozrgen of even iets halen....
MAAR: ondanks de traditie en de gewoontes en zijn leeftijd staat hij open, toont hij belangstelling, en zijn gezond boerenverstand ziet er meer en meer het juiste van in.
Hij ziet het 10 keer liever zo, zei hij me vandaag, rustig aan en met geduld en zonder dat getrek en gesleur want daar worden ze kopschuw van...

Er zijn zeker een hoop anderen hoor, maar misschien, als er meer en meer zien dat het anders kan en er meer en meer aan het denken gaan,...
Ken trouwens een meisje wat binnen de LRV springt met een touwhalster.
Er komt verandering hoor, ik heb er alle vertrouwen in. 't Zal misschien traag zijn en lang duren, maar het komt!

Kynshiri schreef op donderdag 20 december 2007, 10:16:


Hier ook wisselend, tussen de 10 en de 40 liter per paard per dag.
Met dit koude weer drinken ze inderdaad vaker en meer, geen idee waarom.

Pien, ik heb wel wat toltles gehad een paar jaar geleden en ook een paar keer buitenrit ijslanders gereden (en rentelgang, whaaaw), als je wil kom ik wel eventjes rijden? Verschil tussen tolt en zwijnen voel ik wel. Of heb je een andere lichte ruiter die het kan beschikbaar?
Ik ken ook een zeet ervaren dame die dit vast wel wil doen, ze rijdt en fokt ijslanders, maar die weegt toch wel een 15 kg meer dan ik schat ik.

@topicstarter: ik laat ze met een hoefzweer gewoon verder buiten lopen, alleen 2 keer per dag een sodabadje tot het begint op te groeien. Van de da moest er een watje met betadine in de holte maar dat bleef er nooit in. Als het watje er spontaan uit valt, dan de modder ook dacht ik toen .
Je verhaal klint toch echt wel als een hoefzweer hoor, ik duim dat het dit is en goed geneest!

@Pien en Esther: de 5-ganger die ik gereden heb ging vanuit galop in telgang, ging inderdaad keisnel ook al voelde dat niet zo (tot ik naar de langszoevende bomen keek). De dame van wie ik les had, had niet graag dat ik vanuit tolt probeerde te telgangen omdat dan het risico op zwijnen dan groter was (klopt dit, Esther?).
Ik mail je wel even, Pien, om iets af te spreken.

Ik denk toch dat pijn hebben energie kost, of anders gezegd dat dieren (en mensen) met pijn afvallen. Toen Dixie hoefbevangen was is hij heel erg afgevallen, ondanks hooi en gras (kwam niet door gras) volop.
Ook op pijnkliniek zie je dit vaak.

Ik vind de halsbespiering van Hempflings paardje ook mooier dan dat van Utes, zeker de back-up die ze doet zie je het paard de foute halsspieren gebruiken en de rug wegdrukken. En da's iets wat ik jammer genoeg vaak zie bij Parelli paarden.
Neemt niet weg dat het heel mooi is wat ze doet en ik het in geen 100 jaar kan/durf nadoen .

Donderdag en vandaag een langere buitenrit gemaakt, veel gedraafd, zowel Piablo als Conny kiezen er voor om op het asfalt van het jaagpad te gaan boven de hobbelige bevroren grasberm dus dat mocht. Op een ander stuk waar meer mos staat dan gras wilden ze wel een galopje, maar doordat ze nu weinig buiten kunnen helaas waren ze, na zeker al een uur wandelen met lange stukken draf, werd het galop-bokjs en neiging tot crossen om dan plots op de rem te gaan voor een stuk ijs van een bevroren plas, echt speels en gek doend. Na bijna 2 uur een stuk half ontdooid gras. Zullen we nog een drafje? ok, even been er bijna aan en ze widlen alweer galoperen. Teruggenomen, stap hele losjes, lange teugel, rustig, been er aan en weer galop, na die ene galp bestond draf niet meer .
Een voetje op ijs weigeren ze pertinent, bevroren gras was voor Conny geen probleem, Piablo moest eers 5 minuten snuiven en druk doen om te zien of dat spul echt niks aan zijn voeten deed.
Ik laat ze gewoon zelf bepalen of ze de bodem aanvaardbaar vinden voor drag of galop, als je ze wat ruimte geeft kiezen ze zelf hun pad wel. Wil je galop en galoperen ze moeilijker of met tegenzin aan, dan is het draf, wil je draf en lopen ze met korte of onregelmatige pasjes, dan wordt het stap.
Wil je op gras en zij op asfalt, asfalt it shall be. Simpel.

(Alleen voor Dixie maak ik een uitzondering, na de hoefbevangenheid en hoefzweren heeft hij heel lang voorkeur voor gras boven hard gehad maar moest van mij op het harde (wel effen, zonder steentjes of bulten), ik denk dat het mede door de gedwongen beweging, het dagelijks stappen op harde grond, is dat hij goed hersteld is terwijl de dierenarts hem al opgegeven had.)

Ook van hier uit warme boedigende gedachten voor Yasmin. Dat ze de kracht vindt om op te staan en beter te worden. We duimen...

Meer dan "sterkte" weet ik niet te zeggen...