Piet schreef :

Ik denk dat de kracht van een goede trainer is een paard iets solide aan te leren en het dan júíst te laten rusten om het paard de tijd te geven eea in zijn hoofd te laten bezinken. Dat is in elk geval de manier waarop ik mijn paarden iets leer.

Ik heb hier een aantal voorbeelden van.
Binnen de westernsport was het ooit (toen het nog leuk was) gebruikelijk een jong paard in te rijden (oké, veel te jong maar daar gaat het nu niet over) in een drietal maanden durend programma en het paard daarna de rest van het seizoen op de weide te laten 'uitrijpen'. Ik heb dit met een aantal paarden zo gedaan en als je ze na de zomer weer onder het zadel had was alles nog aanwezig, beter zelfs, 'uitgerijpter', het had een plek gekregen.

Met mijn eigen paarden doe ik dit ook. Spirit, weliswaar nog te jong om te berijden, krijgt ook 'aanreikingen' en zodra het aanwezig is ga ik ervanuit dat het solide is en laat ik het verder weer een tijd rusten.
Hetzelfde met een paard de Stop aan te leren. Oefen het -->kan het paard het --> back off, en laat hem een hele tijd met rust. 10 tegen 1 dat je een blij paard houdt dat gráág stops maakt (beter voor de gewrichten ook).

Een grote fout die trainers maken is het over en over willen dóórtrainen van iets wat het paard reeds goed kan zodat het geleerde een automatisme wordt. Je ziet dat terug in paarden die verzuurd zijn en op de automatische piloot gaan (voorbeelden te over).
Dan weet je dat ze véél te lang doorgetraind zijn.


Ik heb ontdekt dat er veel verschillen zijn in paarden onderling.
Cherokee zaliger bijvoorbeeld, die bracht je altijd thuis, waar je ook was, zij had een ingebouwd kompas ('in een vorig leven postduif geweest', zeiden wij altijd). BD maakt er een drama van als we de weg kwijt zijn, op haar kan ik wat dat betreft niet vertrouwen.

Sommigen van mijn paarden lijken echte 'denkers', 'beredeneerders' en die vogelen zelf uit hoe ze moeten omlopen (soms van de kudde weg) om ergens te komen waar het leuker is of waar ze kunnen drinken/grazen.
Peyote is daar een voorbeeld van. In mensen termen zou je denken dat ze hartstikke slim is. Toch is zij ook degene die het snelst van de kaart is bij 'enge' dingen. Ophir heeft zelf uitgevogeld dat hij zich tegen etenstijd in de buurt van het hek moet ophouden omdat hij er dan uitgehaald wordt om bijvoer te krijgen. De anderen snappen dat nog steeds niet (en we voeren elke dag op dezelfde tijden).

Vanmiddag was Spirit gezellig tussen de draden door gestapt en aan de wandel gegaan, BD die achterbleef (ze zou nog niet óver een draadje dúrven stappen) freakte helemaal omdat HIJ weg was. Holly daarentegen (Spirit's eigen moeder notabene) stond rustig te dommelen in een hoekje. Tja

Als je Puck één keer iets laat doen zit het gelijk in haar hoofd en kan ze het toepassen. Een paard als Oakley heeft véél meer tijd en herhaling nodig en dan nóg kost het ons veel meer moeite om haar iets solide aan te leren.

Ik denk dus dat je er niet één verklaring voor kunt geven, ik zie heel veel verschillen om me heen.

Groet, Pien

Piet schreef :

Ik ben het met je eens dat je beter iets kunt aanleren dan afleren.

Echter: Jij noemt het afleren wanneer het paard niet meer moet stoppen, je kunt dat ook omdraaien en zeggen dat het paard aangeleerd moest krijgen dat hij moest doorlopen bij verhuisde klanten.
En dan toch duurde het een week.

En soms is er nou eenmaal iets meer bij nodig, zoals het hengstenverhaal van Frans en mij.

Groet, Pien

PaardEnSchool schreef op zaterdag 8 december 2007, 23:23:


No way, dachtutniet!
Groet, Pien

ACB schreef :

Ook daar is verschil tussen paarden onderling.
Ik heb de ervaring dat sommige paarden enorm stijf op hun (rug) spieren kunnen worden wanneer je ze plompverloren bezweet in regen en wind wegzet. Nu te vaak meegemaakt.
Wij doen dat hier dus niet meer, ze worden ten eerste goed uitgestapt en ten tweede zadelen we af in de luwte van de inloopstal (open veld hier en altijd veel wind) en als laatste zetten we de gevoeligere paarden eerst een tijdje beschut met een bergje hooi om weer op temperatuur te komen.
Maar dan alleen als het regent en waait en ze niet kunnen droogrollen in het zand.

Groet, Pien

Piet schreef :


Ja, hoe meer je met verschillende paarden werkt, hoe meer je ontdekt dat ze elk hun eigen karaktertje hebben, voorkeuren, temperament, trucjes en slimmigheidjes.
Stef bijvoorbeeld vinden zij (in onze mensenogen) een beetje dommig, die haalt nooit trucs uit bijvoorbeeld tijdens de les, hij doet het altijd, of je nou scheef zit of zit te hobbelen, hij vervult gewoon zijn taak van dat moment.

Winner daarentegen test iedere rijder al in de paddock zodra die met een halster aankomt. Wij verdenken Winner ervan dat hij de mensen 'scant' wanneer ze met het halster voor hem staan om het aan te doen. Lukt dat de mens niet meteen goed (houden ze het bijvoorbeeld ondersteboven of staan ze te stuntelen van 'hoe moet dat ook alweer') dan zíé je die blik al in zijn ogen opkomen. Maar hij doet niks he, hij blijft geduldig wachten totdat ze het halster aangefrummelt hebben. Het volgende wat hij doet is een zacht knibbelen op het halstertouw; reageert de persoon niet gaat hij een stapje verder: knibbelen aan de mouw, wordt daar niks mee gedaan pakt hij het vel erbij.

Als ik al in de bak sta als zo'n persoon met Winner aankomt lopen ZIE ik in Winners ogen dat hij er weer een heerlijk feestje van gaat maken.
Dan weet ik dat gedurende de hele les zijn trucendoos opengaat, allemaal voorspelbaar van te dicht tegen de bakrand aanlopen tot níét bij de bakrand willen komen, uitgebreid gaan stilstaan om zogenaamd te mesten en ondertussen het hele veld afkijken of daar nog iets interessants te zien is, niet in draf willen gaan omdat ze de juiste cues niet geven etc.etc.
Winner is hier een meester in en ik weet exact wat hij allemaal gaat uithalen. Dan, meestal zo'n 15 minuten voor het einde van de les heeft zo'n rijder er schoon genoeg van en gaat die zich irriteren en eindelijk eens wat van de leiding overnemen. Dat is het gebruikeleijke moment dat Winner zegt: "O, wil je de leiding???? Dan KRIJG je toch de leiding" en is er niks meer aan de hand. Zacht als een puppy.
Iedere keer weer. Totdat de rijder vanaf het begin het heft in handen gaat nemen.

De kunst en de uitdaging is bij elk paard weer de juiste 'toon' te vinden om tot iets te komen. Daarom wil ik niet alleen met dat hoofd bezig zijn, maar met het hele spel daarachter. Hij heeft mij in de gaten, ik heb hem in de gaten en in een les als deze moet je tot compromissen komen. Ik zie de blik in zijn ogen, hoe hij naar mij kijkt wanneer hij mij passeert, hij weet drommels goed waarmee hij bezig is (ik ook), maar het is de rijder die hij loopt op te voeden.

Zul je bij Stef zelden zien.

Groet, Pien

Piet schreef op zondag 9 december 2007, 9:34:


Ik zeg ook: onze mensenogen. De slimheidscriteria bij paarden zullen heel andere criteria zijn.

Maar een uitdaging blijft het wel, al die verschillende karaktertjes.
Greetz!

Piet schreef :


Ow neej, daarom smijt ik mijn hengst er niet in hoor.
Ik heb nul problemen met hem, hij is de zachtste hengst van de hééle wereld. Ik wilde er alleen maar door zeggen dat je soms meer dingen erbij moet slepen om tot iets te komen.

Gister nog, toen hij aan de wandel was gegaan, dan gaat hij dus echt alleen maar even buurten, niks hormonerigs, hij loopt eerder nog te veulensmakken dan dat hij en dikke nek opzet. Op zulke momenten vind dik hem echt nog een veulen. Maar als de hormoontjes opspelen dat krijg je een totáál ander paard te zien.

Grappig is dat, 2 paarden in één lijf.
Groetjes, Pien

trea hoex schreef op zondag 9 december 2007, 10:44:


Müsli bij zomereczeem?????????????
Vincenza, als jij Het Licht gezien hebt mag je me dat zeggen in belang van al die paarden die nu een ellendig jeukend leven moeten leiden.
Wij experimenteren al jaren met een aantal eczeempaarden, we kunnen de symptomen wel redelijk onder controle krijgen maar de oorzaak hebben we nog steeds niet afdoende weten te bestrijden.

Groet, Pien

Esther schreef op zondag 9 december 2007, 11:06:


Wat is dit voor iets raars????????????????????????

Anita Cats schreef op zondag 9 december 2007, 17:42:


Anita, zit je zelf wel ontspannen zonder dat bit? Je rijdt op een jong paard dat net ingereden is en ik kan me best voorstellen dat je niet helemaal het gevoel hebt dat je haar 100 % onder controle hebt?
Als je toch verder niet trekt, waarin zou em dan het verschil moeten zitten?

Ik heb werkelijk nog nooit een paard onder m'n kont gehad die beter met bit dan zonder reed.

Groetjes, Pien

Piet schreef :

Sja, het is ook heel dicht bij huis te vinden
Aangezien wij veel buitenritten met beginners maken moet ik 100 % op mijn paarden kunnen vertrouwen. De paarden weten precies op welke paadjes we gaan draven of galloperen en 'vragen' om te mogen gaan. Hetzelfde bij kruisingen; ze weten allemaal dat we altijd stoppen bij een kruising, of dat nu stap, draf of galop is, en elke bocht onderweg wordt in stap genomen (ander weggetje inslaan). De paarden gaan automatisch in stap en stoppen voor de kruisingen.
We hebben het ze nooit aangeleerd, en ieder nieuw paard gaat daar binnen een paar dagen in mee.
Kwestie van gewoontetjes aanwennen.
Voor ons erg veilig.

Ander voorbeeld van de Vreselijke Haflinger beneden aan de Slingerberg. Iedereen die wel eens met ons naar het bos gaat weet dat al onze paarden op de rem gaan wanneer we die weg in slaan. Er is daar namelijk een keer iets Vreselijks gebeurd.
Helemaal beneden loopt een Haflinger op een steile heuvel en die is een keer naar beneden gedenderd en kwam vlak voor het hek tot stilstand, net toen wij daar langs kwamen en daar zijn onze paarden toen enorm van geschrokken en met 7 stuks tegelijk aan de kletter gegaan. Nu, ca 5 jaar later, is die hele weg naar beneden nog steeds een Levensbedreigende Plek al weet de helft van onze paarden allang niet meer wát er nou precies zo eng was. Sterker nog, de oorspronkelijke groep is allang (gedeeltelijk) gewisseld en ook de paarden die niet bij dat voorval waren gaan nu allemaal mee op de rem.

Groet, Pien

Ellen2 schreef :>



Hoi Ellen, leuk weer iets van je te horen (lezen).
Je hebt een keer bij ons gereden dus je hebt gezien hoe wij het doen met belonen enzo.

Wij werken wel met druk en -loslaat principe, dus simpelgezegd: vraag je iets aan het paard en het paard doet dat dan laat je gelijk alle druk wegvallen. Tevens belonen wij met een woord (weet je nog, "good girl/boy") én we geven een korte krabbel/streling. Kan alledrie perfect in één beweging.

Met voerbelonen zijn wij heel strict. We willen niet dat de mensen die hier op onze paarden komen rijden ze met voer belonen want dat zou een puinhoop worden; opdringerige paarden, ruziënde paarden enzo. Maar zelf voerbeloon ik wel regelmatig, het hangt er daarbij vanaf wat ik een paard vraag en welk paard ik in handen heb.
Bij een 'dominant' paard zal ik eerst de dominantieverhouding duidelijk willen hebben (dwz, ik ben de leider, niet hij/zij) voordat ik met een eventuele voedselbeloning aan de slag ga. Er kan dan niks fout gaan.

Voedsel afstaan/delen: Prima. Toch vind ik dat de paarden anders zijn wanneer ik met voedsel werk, ze worden wat onrustiger, willen meer doen om dat voedsel te verkrijgen. Ik zie meer rust en gelijkwaardigheid wanneer ik niet met voer werk. Maar met voerbelonen krijg je wel weer dingen sneller gedaan, dat is ook weer zo. Opdringerig, je zakken nazoeken etc mag een paard niet zijn, dat leer je hem al de eerste keer gelijk af. Zo krijgt Spirit bij een opdracht bijvoorbeeld alleen een voertje wanneer zijn hoofd rechtuit is, dus niet naar mij toegewend.
Ik gebruik voedsel echter nooit om een dominantieverhouding met een paard te beslechten.

Groetjes....
Pien

Dream schreef op maandag 10 december 2007, 11:27:


Ik snap iets niet.
Een mentaal en fysiek gezond paard zal toch niet zomaar last van spierstijfheid krijgen? m.i. komt zoiets alleen voor wanneer een paard niet goed in conditie is, teveel eiwitten/koolhydraten eet of een ander probleem heeft. Ga je dan ook op zoek naar de oorzaak van dat probleem?

Groet, Pien

Spirithorses schreef op maandag 10 december 2007, 11:45:


Ow, te weinig beweging en piekbelasting horen ook in dat rijtje thuis.
Groet, Pien

Ans Jondral schreef:


Ja maar Ans, sorry hoor, wat wil je nou?
Het paard staat 's nachts op stal terwijl het dikke benen heeft, en krijgt voor haar doen te eiwitrijk hooi en granen.

De meeste van mijn paarden zijn Quarters of Quarterachtigen. Ik heb nog nooit gehoord van méér spierstijfheid bij Quarters, ja, misschien wel de wedstrijdpaarden die heel veel getraind worden (piekbelasting) en daarna op stal gezet worden onder paardonwaardige omstandigheden, maar dat is ook niet normaal.

Je weet zelf het antwoord allang, want stalbenen en spierstijfheid gaan niet over als een paard (gedeeltelijk) op stal staat.
Je hebt zelf weides, haal dat paard dan naar huis en zet haar terug bij de kudde, zal het vast en zeker beter gaan.

Groet, Pien