Michiel schreef op donderdag 6 december 2007, 10:13:


Voorbeeld: Omhoog komen uit het gras, heb ik aangeleerd met de "Op" en teugeldruk daarna. Gevolgd door de "Y es" en "gamaargrazen" als beloning voor het vlotte omhoog komen. Dat werkt prima, mede omdat paarden niet vlot omhoog willen komen, omdat ze denken dat het hun laatste hap is. Gras (en wortels) gebruiken we vaak als beloning overal, ook tijdens de lessen van Josien.

Michiel

Bart en Blue schreef op donderdag 6 december 2007, 23:44:


Ja ik vind het ook wel heerlijk om de duidelijke taal van Eddy weer te horen.
Om precies uit te drukken wat je bedoelt, blijft echter een hele kunst.
Elkaar hier enig krediet geven houd het onderling wel rustiger.

Als ik jou even tot voorbeeld mag maken beste Piet? Bijvoorbeeld, je schrijft dat sommigen nog niet zo ver zijn met pn.
De één is minder ver als de ander. Dit zie ik niet op deze manier.
En is een beetje "wij staan boven jullie, en jullie komen later nog wel zo ver".
En dat is niet wat er precies aan de hand is.

Wat wel? Nou gewon de inzichten verschillen, de argumenten van twee kanten daar is nog geen overeenstemming in. De "mensen die nog niet zo ver zijn" of dan nu buren zijn of veelschrijvers hier, kunnen omgedraaid ook denken dat ik nog niet zover ben en later nog wel, eens wordt met hún argumenten . Wat blijft over is dus enkel een verschil in overeenstemming met argumenten en geen nivo verschil. Het zonderd jezelf af van de ander, door wel zo te schrijven alsof er een nivo verschil is, evengoed naar je buren toe. Argumenten kunnen nog zo sterk zijn, zie mijn homepage over blote voeten dat wil nog niet zeggen dat mensen kunnen veranderen op grond van argumenten.

Groetjes, Michiel
Blootsvoets goed voor mensen en paarden.

Spirithorses schreef op zondag 9 december 2007, 9:41:


De overgang naar een stuk onbekende route, is ook merkbaar bij Jur
dan zie je hem even twijfelen en iets onzekerder worden. Na een tiental meters is dat vervangen door meer rond om hem heen kijken.
Hij is dan meer bezig met de omgeving leren kennen dan met "op welke wijze gaan we deze omgeving doen". In die nieuwe omgeving heeft hij minder concentratie om technisch goed te kunnen lopen en oefeningen te doen.
Toch trekt het me enorm om met hem nieuwe omgevingen te verkennen.
Niet zozeer dat het voor mij nieuw is, maar als het voor hem nieuw is,
voelt het voor mij ook nieuw. In de stad hebben we een bijna oneindig nieuw gebied voor ons liggen. Niet te berijden alles, of je zou meerdaagse tochten moeten maken

Michiel
Blootsvoets goed voor mensenvoeten en paardenvoeten.

Argumenten kunnen nog zo sterk zijn, zie mijn homepage over blote voeten dat wil nog niet zeggen dat mensen kunnen veranderen op grond van argumenten ....

We denken soms zo makkelijk "die ander moet veranderen".
Ik hoef hier dacht ik geen voorbeelden van te geven.
Op welke wijze dan ook, deze poging en gedachte, is een bron van strijd en verwijdering. Ruimer bekeken is dit dé oorzaak van elke echtscheiding, elke oorlog tussen landen, elke ruzie en elk ontevreden zijn over anderen, op welke wijze dan ook.

Hardnekkig dus, die pogingen om anderen anders te willen hebben dan ze zijn. Is die strijd de moeite waard? Of is het gewoon één grote vergissing en kunnen we net zo goed zonder?

Talloze malen denk ik, "dat kan anders, dat kan beter". Die gedachte is typisch menselijk en een bron van voortgang. Oke de gedachte dat "ánderen zouden moéten veranderen", gaat een stap verder. Als het woordje "moeten" er uit gehaald wordt dan krijg ik dit: "Als de ander anders doet, dan zou hij daar veel voordeel bij hebben"!

Helaas zo subtiel is het verschil tussen een gelukkig huwelijk en echtscheiding, tussen oorlog en vrede, tussen vriend en .*&%KL<#.

Ik probeer deze vergissing niet meer te maken en dat "moeten" er uit te halen. En als ik dan bijvoorbeeld op stal kom en zie dat de paarden daar op opgesloten staan, met ijzers en bitten gereden worden, en de zweep en sporen krijgen. Dat is er toch vrede met die hele situatie. De gedachte "Als die anderen het anders zouden doen, dan zou mens en paard daar veel voordeel mee hebben" stoort me helemaal niet. Die houding voelt vriendelijk en is het ook. Als iemand het wil horen dan kunnen ze alles van me krijgen. Is er wel méér nodig?

Waarom veranderen mensen hun gedrag?
Enerzijds op grond van goede argumenten. Maar dat niet alleen, het zien van een goed voorbeeld is net zo sterk. En velen veranderen pas als er meer mensen in hun omgeving het al anders zijn gaan doen. Zo simpel is dat.

Strijd en vechten loont, schijnen veel mensen te denken?
Wel daarover kan ik kort zijn.
De nadelen daarvan zijn immens als je daar bij stil staat,
het grootste voordeel van de strijd van moeten is de eigen gevoelde ellende dat roept om, "kan dit aub niet anders"?
En dat kan dus. Overal en altijd.

Groetjes Michiel
Blootsvoets goed voor mensen en paarden

Ellen2 schreef op maandag 10 december 2007, 10:07:


Hoi Ellen ik clicker ook al jaren en een paard wordt alleen opdringerig in het begin als het de regels en afspraken nog niet kent. Achter een draadje beginnen helpt dan en zoals Piet al zei, met gestrekte arm belonen. Bij zijn borst evt. zodat hij ook nog een pasje terug doet. En je hand dichthouden net zolang totdat hij voorzichtig aanneemt. Als alles goed gaat kun je versoepelen. Als hand aantikken het eerste spel is, dan kun je ook beleefdheid verder trainen door hem te leren een open hand met voer (voor zijn neus) te negeren en éérst je hand aantikken waarna hij een beloning krijgt met de tikhand. Hoofd opzij vragen is dan niet eens meer nodig.


Dat maakt geen enkel verschil ik beloon net zo graag vanuit zadel als er naast. Granen vallen echter eerder op de grond, daarom gebruik ik wortel of appel stukjes, langwerpig gesneden. Want met een flinke buiging om het aan te pakken valt een klein stukje eerder.


Er zal wel verschil in zitten maar voer beloning blijft in 99 % het beste te werken. Als oa. Pien merkt dat een paard er minder rustig onder is dan komt dat misschien ook omdat ze niet altijd clickert en het daardoor heel speciaal wordt. Natuurlijk net als bij honden bouw je af en click-beloon je alleen voor stiptere uitvoeringen. Wat mijn paard al gewoon is allemaal, daar beloon ik ook niet meer voor. Ons beider goede humeur is dan de beloning. Overigens gras eten als clicker beloning werkt ook prima, handig als je voerzakje leeg is of vergeten.


Precies zo werkt dat ja met dominantie en voer beloning.
Het zou dood zonde zijn als je jouw clicker ervaring niet in zou zetten bij paarden. Ze worden er zo veel vrolijker door en daardoor kun je oefeningen van ze vragen waar ze anders eerder zouden afhaken, zoals ik daardoor Jur zijn gymnastische oefeningen goed kan aanleren én intensiever kan trainen als zonder de lol van Y es beloon.

Groetjes, Michiel
Blootsvoets goed voor mensenvoeten en paardenvoeten

Muguet schreef op maandag 10 december 2007, 22:14:


Een taalfriek wees me er op, en inderdaad in het online woordenboek "de dikke van dalen" is blootvoets niet te vinden en blootsvoets wel.


Je hebt natuurlijk helemaal gelijk. Is eigenlijk niet elke stommiteit een gevolg van niet-nadenken oftewel gedachten hebben die allerlei ellende veroorzaken? "In den beginnen was er er het woord" dat gaat zeker op voor de schepping van ellende. Het mooie daarvan is dat een gedachten makkelijker te veranderen zijn dat de realiteit.

Groetjes, Michiel
Blootsvoets goed voor mensen en paarden

Piet schreef op woensdag 12 december 2007, 22:50:


Het liefst lopen ze samen buiten de wei, in die wei stinkt het te veel, het gras is aangevreten en er is geen diversiteit aan ander gewas om aan te knabbelen.

Goed dit nog eens te herhalen, dan snappen we gelijk waarom een paard het prima vind eens samen met de mens ergens anders heen te gaan. Alleen jammer dat we geen paard zijn, maar alla dat neemt het paard op de koop toe. We zijn ook nogal bazig en vol leiderschaps ambities, geven enkel iets te knabbelen na de Y es en lopen duizend struiken voorbij om ergens rare en onnodige loopjes te oefenen waar je zo fit van wordt.

Overigens ook de mens doet niets voor niets, al was het maar om tevreden te kunnen zijn met zijn eigen altruïstische moraal. Niets mis mee, gezond egoïsme.

Groetkes, Michiel

Spirithorses schreef op donderdag 13 december 2007, 13:54:


Sterker nog, iedereen heeft al het paard dat precies bij hem past !!!
Het passende paard is altijd, het paard wat nu bij je is.
Ook al is het nog zo lastig, dat is precies waar je van leert op dat moment.
Dat wil niet zeggen dat je maar bij elkaar moet blijven, zeker niet.

Groetjes, Michiel

Gudrun schreef op donderdag 13 december 2007, 17:20:


Misschien had hij geen moeite met de duur, maar wel met de file.
Dat kan tegen zijn gewoontepatroon indruisen (telkens denken dat je uit mag stappen). Een 2de keer file (evt. gesimuleert) kan dus al beter gaan.

Ik weet het niet zomaar een gedachte.

Groetjes, Michiel
Blootsvoets goed voor mensen en paarden.

Daisy schreef op donderdag 13 december 2007, 19:58:


Natuurlijk, doe je er een plankje tussen dan heb je een boom zadel.
maw. een grote kans op drukplekken en belemmering van beweging als dat kunstof plaatje iets te groot is en/of dezelde afmeting heeft als dat grote pad.

Groetjes, Michiel
Blootsvoets goed voor mensen en paarden.

vagebond schreef op donderdag 13 december 2007, 21:55:


Bij schimmel werkt het niet of nauwelijks, neem liever theetreeolie.

Propolis werkt wondgenezend en antibiotisch, het werkt op schimmel eerder conserverend dan dodend. bijv. een muis die in een bijenkast valt wordt gedood, maar de bijen kunnen het dier niet weg slepen uit de kast, en wordt daarom ingewikkeld in propolis. Dat conserveert zo sterk dat het dier niet gaat rotten maar geconserveerd wordt. Dat is wat anders dan schimmel dodend.

Groetjes, Michiel
Blootsvoets het beste tegen voetschimmel

Matti schreef op dinsdag 27 november 2007, 22:37:


Mark heeft nét wéér een nieuw boek uitgebracht.
Samen met Kathleen Lindley, haar vorige en 1ste boek vond ik meer dan uitstekend !! Tip: Prima om samen aan te schaffen dus! Kathleen lees ik geeft ook clinic's, mischien heeft zij ruimte om naar nederland te komen?
Hieronder de info van Amazon.com

Groetjes, Michiel

A Life With Horses: Spirit of the Work (Paperback)
by Mark Rashid (Author), Kathleen Lindley (Author)

Editorial Reviews

Book Description
In this beautiful full-color book, popular authors Mark Rashid and Kathleen Lindley team up to provide the reader with an intimate look into a world of horses and horsemanship clinics that few people get to see close up. Lindley's vibrant photographs, accompanied by descriptive text by both authors, chronicle the spirit of their life's work. In covering subjects such as a young wild Mustang's initial handling, softness, friendship, and hands that employ the tools of the trade, this book offers the reader an unflinching and compassionate pictorial account of a life with horses.

About the Author
Mark Rashid is an internationally acclaimed horse trainer known for his ability to understand the horse's point of view, and to solve difficult problems with communication rather than force. Mark's clinics center on one-on-one work with horse and rider and are immensely popular with people around the world. Rashid is the author of six previous books. He lives in Estes Park.

Kathleen Lindley got her first camera at age 14--about the same time she got her first horse. Upon graduation from high school, she professionally trained hunter/jumper show horses. Her photography has appeared in popular equine magazines in the UK and in several books.

Kathleen became one of Mark's students in 1995 and they continued to work together until 2005, when she became his full-time assistant. Together, the pair has traveled over 100,000 miles in three different countries giving clinics and helping people with their horses. Today, Mark and Kathleen both have busy individual clinic schedules, and also enjoy working together whenever they can.

--------------------------------------------------------------------------------
Product Details

Paperback: 185 pages
Publisher: Johnson Books (December 6, 2007)
Language: English
ISBN-10: 1555664075
ISBN-13: 978-1555664077