Christel Provaas schreef op maandag 3 december 2007, 9:41:


Das mooi Christel! Doe zo voort zou ik zeggen (zeggen je paarden vast ook).

Maar dit:

Jouw idee is niet gebaseerd op veel kennis van Parelli, klopt dat? Want dit is de veelgehoorde (onterechte) kritiek nummer één 'ja, dat werkt alleen bij van die makke quarters, niet bij de mijne hoor, dat is een volbloed, dat is wel even iets anders. Ja, met jouw paard kan het ook zie ik, nu ja, die is ook zoo braaf...' Ja natuurlijk is ze braaf! Geworden! Hé Eva, jij hebt ook zo'n braaf mak paard waar alles mee kan hé, niet moeilijk dat je daar mee kan clickeren

Nee, sorry! Christel als ik wat aanvallend overkom, is niet de bedoeling. Ik wou gewoon vertellen dat Linda Parelli's eigen paarden een KWPN en een Trakehner zijn, voordien had ze ook al een volbloed. En Pat heeft wat vanalles, meestal (ex-)verknipte paarden die na passage bij tien professionele trainers nog steeds 'levensgevaarlijk' waren. Hij zou eigenlijk erg graag weer eens een gewone ongecompliceerde goeie quarter hebben, had er vorig jaar eentje gekregen en het beestje is dood neergevallen... Ik wijk af. Maar je snapt me vast wel.

Groetjes,
Nathalie

irene schreef op maandag 3 december 2007, 10:05:


Thanks Irene, mooi verhaal. Lijkt op het mijne

Diestelmans Liesbet schreef op maandag 3 december 2007, 19:50:


Nog eens gefeliciteerd met de nieuwe aanwinst Liesbet!

Grappig dat jij het trailerladen segment uit L&HB vernoemt, want dat zag ik dan net niet graag, ondanks dat er zeer weinig druk werd gezet om in de trailer te gaan vond ik het dan op andere manieren toch te veel druk voor het paard. Interessant om te zien, dat wel. Zo zie je maar, iedereen neemt mee wat hij lust...

Groetjes,
Nathalie

Diestelmans Liesbet schreef op maandag 3 december 2007, 19:50:


O, en je mag trots zijn op je kids hoor! En op een playday zien we mekaar nog zeer zeker!

Groetjes,
Nathalie

Ja, nu moet ik zelf misschien ook wel, nu iedereen zo mooie verhalen typt.
Ik ben ook een 'echte', redelijk overtuigde ParelliGirl (van ons troepje 'Oostvlaamse ParelliGirls', ook 'Parrrèlliloetses' - denk Gents accent - genoemd). Vragen stellen blijf ik doen natuurlijk, me laten inspireren door Piet's drukloze streven, cursussen bij andere mensen (Honza, Antoine Debodt, Chris Irwin, Centered Riding) ook. Maar als ik een keer vastzit, Lolita vindt het niet leuk, of het wordt saai, dan blijkt meestal dat ik het 'pure Parelli' wat te ver uit het oog ben verloren...

Lang geleden Pat's boek gelezen, hem dan live gezien in Essen waar ik eigenlijk Monty Roberts had willen zien, toen ik dan zag wat Pat's duitse studenten allemaal konden was ik overtuigd genoeg om het oude level 1 en een carrotstick te bestellen. Oud level 2, nieuw 1 en 2, L&HB, Succes serie, en de savvyclub (iedere maand een hele dvd in de post). Cursussen bij verschillende instructeurs, net als Irene heb ik enorm veel geleerd van Urs Heer (uit Zwitserland uitgenodigd door Eddy Modde).

Ik heb veel fouten gemaakt. Ik wil het graag even schrijven, want ik las hier ergens dat iemand in mijn interpretatie van Parelli wel vertrouwen had.
Ik heb ongetwijfeld vaak m'n paard 'geslagen', ttz. harder aangeraakt dan Piet zou goed vinden, maar dat vind ik niet het ergste. Het meeste schaam ik mij over de keren dat ik nog gefrustreerd was, zelfs al was mijn aanraking dan niet hard, of was er geeneens aanraking. Voor mijn paard kwam dit als agressie over (volgens ome Pat ziet een paard geen verschil tussen frustratie en agressie van ons uit, zelfde lichaamstaal). Tot vandaag moet ik hiertegen vechten, om niet te denken 'je hebt die brievenbus al honderd keer gezien' of iets dergelijks. Het gaat al veel en veel beter hoor. Ook omdat ik nu toch begin te zien dat het werkt als ik het doe zoals Linda zegt (let op de tresholds, tijd geven, retreat). Toen het Horsenality concept werd voorgesteld (in Birmingham) dacht ik zo op zicht dat Lolita left brain introvert was. Rustig en betrouwbaar (ik kan er alle kinderen en beginnelingen opzetten), moeilijk te motiveren tot een stap teveel. En ze is dat ook, in rustige, gekende situaties. Maar door de horsenality chart dan eens volledig in te vullen zag ik dat ze evenveel right brain introvert was... waar haar catatonic gedrag ook perfect bij past. RB introvert is het delicate zieltje, het paard wat zich makkelijk afsluit...
In sommige situaties (trailerladen bv. wat een groot trauma geweest is) handelde ik daar gelukkig uit mezelf al wel naar, maar nu ik het eens zwart op wit op papier zag snap ik haar veel beter, en kan ik ook veel meer geduld opbrengen. Stom hé, dat ik dat zelf niet beter doorhad. Spijt, dat ik haar niet altijd heb behandeld zoals ze verdient. Zo zullen er nog wel inzichten komen vrees ik, maar hoop ik ook. (Wie weet hé Piet )

Nathalie

Vicky Verreycken schreef op dinsdag 4 december 2007, 13:42:


Heeij! Dat vind ik natuurlijk wel enorm leuk om te lezen. Toen ik hem daar de zaterdag binnenbracht en almaar zei dat ie zo flink was en een meewerkende patient en verstandig en alles dacht ik wel 'ja, ze zullen dat hier wel van iedereen horen, dat denken alle ouders over hun kind'. Maar nu is het dus bewezen
Hij stond ook geduldig stil te wachten tot de studenten een bloedvat vonden bij het prikken en zo, perfect leerpaard dus (niet makkelijk in al dat haar).
Vanmorgen heb ik dan ook voor het eerst een paard een IM injectie gegeven. Vond ie gezellig. Maar de Ventipulmin in zijn eten was minder. Zal ook de eerste keer zijn dat een clickerpaard een 'goedzoo' verdiende als beloning omdat ie eten opat Geen idee of het hielp maar zo houd ik toch dat gevoel van controle over de zaak hé
Straks weer temperaturen. Ook al zo'n non-event voor hem. Ik doe het halster aan voor al die dingen (set yourself up for succes) maar het lijkt een formaliteit. Oooo ik houd zo van hem!
Ik heb je gemist de maandagnamiddag dan!

Nog bedankt,
Nathalie

Risah schreef op dinsdag 4 december 2007, 20:52:


Hoi Nina,

Ik hoop natuurlijk dat je Parelli-ers in de buurt vindt, dat is zeker het handigste. Equisense is (voor zover ik weet) een soort nederlandse vertaling van een paar level 1 oefeningen, dus dan heb je al een idee of Parelli je ligt.
Over het financiele, dat is inderdaad een drempel. Wat mensen vaak doen is een level 1 pakket kopen, eventueel tweedehands, en dan na het volledig doorgenomen te hebben (na een paar maand normaal) kan je het weer verkopen.

Groetjes en succes,
Nathalie

eddy DRUPPEL schreef op woensdag 5 december 2007, 1:29:



Eddy! Leuk je weer te lezen! Maar wel nuttige bijdragen en geen woordspelletjes, weet je nog?
Ik snap namelijk niks van je bericht, of kan dat alleen met persoonlijke mail erbij?

Maar, wat ik eigenlijk wou vragen: begrijp ik nu dat jij ook in Sint Niklaas was gisteravond? Want wij hebben nogal rondgekeken naar mogelijke bekenden, en dus nadien enkel nog Ans teruggevonden (was wel leuk natuurlijk). Kom je de volgende keren ook nog?

Groetjes,
Nathalie

Tanja Fomenkova schreef op woensdag 5 december 2007, 10:41:


Hoi Tanja, goed dat je je eigen weg gevonden hebt, jammer dat de nieuwe Parellipaketten voor jou te laat gekomen zijn.
Initiatief van het paard wordt juist wel geapprecieerd hoor bij Parellipaarden, een voorbeeld: ik beschreef eerder al hoe Linda Parelli haar paard gewoon vraagt 'iets' te doen met een object ('express yourself with the barrel') en hij een beloning krijgt telkens hij iets nieuws doet.


Vroeger was gymnastiseren pas in level 3, klopt. Als je maar een paar maanden tot een jaar doet over level 1 en 2 is dat ook geen probleem, het psychische en het emotionele gaan (volgens Parelli) voor. Jammer genoeg is niet iedereen zo snel met het programma, en zo kan je zeker met een paard met lichamelijke mankementen in de problemen komen. Vandaar ook dat aangeraden wordt om als je als mens zelf met Parelli begint dat te doen met je 'makkelijkste' meest ongecompliceerde paard. De meeste mensen hebben echter ook niet die keuze, en sommigen zijn itt. juist bij Parelli terecht gekomen omdat ze een 'probleempaard' hebben. Alleszins wordt aan het lichamelijke nu ook al vroeger gewerkt, en ik zie dat Parellistudenten die zelf al level 3 hebben (zoals instructeurs) met een nieuw paard wel meteen ook aandacht hebben voor de lichamelijke ontwikkeling, zeker als dat nodig is voor het paard zelf.

Groetjes,
Nathalie

Tanja Fomenkova schreef op woensdag 5 december 2007, 10:41:


Over de hengsten... 'iemand schreef dat hier' ...
Pat Parelli zelf heeft hengsten, werkt met deze hengsten ook los terwijl hij op een merrie rijdt enzovoort. Maar misschien kan je wel begrijpen dat hij beginners niet meteen aanraadt hiermee te beginnen. Veiligheid voor de mens is prioriteit nummer één in het Parelliprogramma, level 1 gaat daar voor een groot deel over zelfs. Een hengst is eerlijk en betrouwbaar, maar vaak ook directer en minder vergevend, dus niet ideaal om al je beginnersfouten mee te maken. Als je nu eenmaal in de situatie zit dat je zelf nog niet veel kan en Parelli wil doen met een hengst dan kan dat zeker, het werkt even goed. Maar op een cursus (met andere deelnemers) ben je pas welkom met een hengst als je zelf (niet het paard, een paard is altijd van zichzelf al level 10 ) level 3 gehaald hebt.

En tuurlijk vind ik Eddy Druppel en Josien goed bezig (ook zonder Parelli), en Nevzorov, daar ben ik ook jaloers van. Maar simpele Parrellistudenten als ik werken ook met hun paard aan een touwtje om de hals, en Trea wandelt ook met haar merrie los door het bos, enzovoort. Allemaal goed bezig dus!

Groetjes,
Nathalie

Aafke schreef op woensdag 5 december 2007, 15:33:


Vandaag heeft mijn hand de penicillinespuit gehanteerd zonder halster. Had wel eventjes touw om de hals nodig om zijn hoofd naar boven te vragen (Cesar was emmer grasbrok aan het slurpen) om dat ik de juiste plek goed zou kunnen bepalen

Marleen den Arend schreef op dinsdag 4 december 2007, 14:18:


Bedankt! Ben benieuwd.