Michiel schreef op maandag 3 december 2007, 15:16:
> Aafke schreef op maandag 3 december 2007, 13:50:
>
>> Weet je, ik begrijp er zo langzamerhand niets meer van.
>
> Het voorbeeld van Eva was prima op dat moment. Nu er dingen aan
> vast geknoopt worden, wordt het inderdaad ingewikkelt en gaat
> het zijn eigen leven leiden. Gewoon overslaan joh.
't Is intussen weer helderder geworden door een aantal reacties hier, waarvoor bedankt.
> Aan de andere kant is je puberprobleem op te lossen met als
> bijeffect het hartelijker worden van je relatie met haar. Je
> moet alleen de moed hebben om je eigen eisen op te geven. Met
> "zelfstandige kinderen" kunnen we nu eenmaal niets eisen, enkel
> advies geven en van ze houden, wat ze ook doen. Met die
> mindsetting komen de juiste oplossingen vanzelf, daar kun je
> geen vaste regels voor bedenken.
Ah, een lesje opvoeding.
Mijn relatie met haar is goed. Alleen wil ik graag dat ze haar afspraken nakomt.. ze mag uitgaan, ze mag naar de disco, ze mag midden in de nacht laat thuiskomen
mits niet
alleen een lang eind bij pad is,
mits we weten
waar ze is (of te bereiken is)
Die
eis geef ik nog niet op (ze is 16) Niet omdat ik haar niet vertrouw.. maar omdat ik de wereld om me heen niet vertrouw. Ik zou het mezelf niet vergeven daar laks in te zijn en op één of ander moment met als risico te kunnen ervaren hoe het is wanneer je kind onderweg verkracht of vermoord wordt. En dat weet ze, ze weet het hoe en waarom en pik het niet wanneer ze die regel (eis) aan haar laars lapt.
Overigens gaat dit lekker off-topic zo...
Warboel
