Frans Veldman schreef op zaterdag 1 december 2007, 21:45:


Tja.... de lichtste fase voor de circling-game is een horizontale vinger, voor yoyo een verticale vinger, voor achterhand wijken een blik op de kont, voor achterhand naar je toe te laten wijken (handig met opstijgen!) een vinger boven de kont.. . Denk niet dat een paard dit óóit zal aannemen bij het subtieltrainen..

trea hoex schreef op zaterdag 1 december 2007, 23:57:


Ik bedoel daarmee te zeggen dat de *zo laag mogelijke* druk bij subtieltrainen, behoorlijk wat harder is dan de fase 1 van parelli.

Nick Altena schreef op zondag 2 december 2007, 0:08:

Soms wel. Dan 'neemt het paard aan dat', en let daarbij onvoldoende op kleine signalen van je lichaam. Dat is het gevaar van een zo klein mogelijk gebaar. ik neem het erbij, want hoe meer je communiceert met je paard op micro-niveau, hoe beter dit zal gaan. Ik vind het altijd prachtig om te zien dat een paard bij zo reageert op mij, ook al heb ik het nu even niet zo bedoeld. Er volgt nooit een correctie, wel een aai.

Want hoe duidelijk kan je vraagstelling zijn bij clickeren? Je hebt geen fases? dus hoe stel je de vraag? Je kan dit nnm nooit op grote afstand zonder lijn uitvoeren, wel? als je daarbij tóch lichaamstaal gebruikt, dan kan dezelfde vergissing van het paard optreden... niet dan?

Nieuwe level 2? LBHB? Succes-series? Alle geheimen staan tot de puntjes vermeld.
Het is NIET eenduidig. Wat Frans ook al zei, ieder past het toe op zijn manier, op zijn paard. Geen paard is namelijk hetzelfde en wat je voorál leert is te reageren op de situatie, op het uiten/reageren van het paard op iedere seconde dat je een vraag stelt. Een paard kan switchen in emoties. GA DAN MEE. Blijf niet bij hetgeen je doet, maar ga mee met de wisselende emotie. Iedere wisseling is een andere aanpak. Soms moet je ineens stilvallen, compleet neutraal.. wachten. Maar je moet wel weten wannéér, waarom en hoelang.
Paardenpsychologie, hoe te handelen bij verschillende innate characters, environment.. ik zie het bij geen enkele methode terug.

Ja... en hoe hoog is de druk dan bij het aanleren van subtieltrainen? Dat staat ook nergens gegeven, toch? Is dat niet een contstante druk, zonder release? Best heftig.. denk ik. Toch zie jij dit niet als geweld klaarblijkelijk. Ik wel. Er is geen release, enkel de druk.. tot het paard reageert. Introverte paarden moeten dit heeeeeeeeeeeeeel lang doorstaan eer zij kunnen reageren (als ze het al ooit kunnen). Is dat (vanuit de perceptie van het paard gezien) echt wel zo vriendelijk?

Net of iemand tegen je roept: 'ga op die trailer, ga nu op die trailer, Nick, ga op die trailer, ga nu op die trailer, ga op die trailer' 50.000 keer achter elkaar, tot de reactie.
Ja, dat schreef je. Als een paard reageert uit angst, dan was je fase te hoog.. as simpel as that. Duidelijkheid is iets anders dan angst.

Nick Altena schreef op zondag 2 december 2007, 0:08:

Dit is wijken van de achterhand naar je toe.
Een paard staat meestal het liefst met zijn schouder en hoofd in jouw richting. Sta je dan op een krukje, dan kan je niet opstijgen. Weer fastijgen, paard rechtzetten naast het krukje, weer opstijgen en ontdekken dat het paard weer met zijn schouder naar je toe staat? Zucht...

Je leert dit aan door de stick aan de overkant zachtjes op de billen te leggen. Een paard dat de game kent (en je zorgt natuurlijk eerst dat je paard de game kent door de porcupine te oefenen!) komt hij met zijn achterhand netjes naast het krukje staan. dan ga je de fase verlichten door je stick gewoon boven zijn billen te houden, dan vervang je de stick door je vinger.

Spirithorses schreef op zondag 2 december 2007, 0:42:


Ja ik snap.
Dan zal ik nu verklappen dat ik, als ik trots ben op mijn paard, het maakt niet uit wát hij bereikt heeft, als het maar een persoonlijke groei was.. een yess en een brokje geef.

Spirithorses schreef op zondag 2 december 2007, 0:55:


Troy is mijn beste PP paard. Hij heeft het ook nodig. 10 maanden heeft hij lekker mogen staan in de kudde om te wennen, we hebben wat gegymnasticeerd om hem lichamelijk wat lekkerder te krijgen en geclickerd om het enthousiaste in hem boven te halen.

Echter hoe meer hij begint te wennen, hoe meer hij zijn angsten durft te uiten. En dat zijn er heeeeeeel veel. Van het introverte laat hij nu langzaam zien dat het niet zo goed met hem gaat qua dapperheid.

Vandaar dat ik besloten heb met hem te gaan parelliën om het voor hem prettiger en voor mezelf veiliger te maken. Ik heb flink geinvesteerd in het Liberty en horsebehaviour pakket (waanzinnige prijzen gewoon, maar een schat aan psychology).

Diep in hem zit een paard met een ongelooflijke playdrive. Heel af en toe zie ik daar een stukje van, en daar wil ik véél meer van zien. Die playdrive maakt hem tot een allerbest parellipaard. Hij is heel licht, ongelooflijk willful en zeer attent.

Dus voorlopig gaan we aan zijn confidence werken.

De tinkerdames zijn zo'n beetje aan het eind van hun mogelijkheden qua parelli. Enya kan nu spaanse pas (dankzij clickeren) en jaaaaaaaaaaaaaa, we hebben een men-cursus gevolgd, Leo en ik.
We zijn ze nu aan het beleren met lange lijnen en hopen ze in het voorjaar te kunnen inspannen. Ik denk dat ze dit beiden héél erg goed ligt!

Trekken we misschien toch nog ooit met een pipo-wagen door het land

Pebbles-puk gaat goed! Als ik zo lees over jouw Spirit, lijkt Pebbles daar in geen velden of wegen op! Ze is een ontzettend expressief, extrovert, emotioneel paard. Alles wat ze voelt (en dat is véééél) komt er aan de buitenkant uit.
Nog géén idee wat we dáármee gaan doen in de toekomst. Clickeren doen we (voorzichtig) een beetje, maar is soms erg moeilijk met deze dame. Ze wil te graag... ken je dat? Jezus.. ik ben gewoon niet snel genoeg in het bedenken van nieuwe dingen. Ondertussen dat ik iets sta te bedenken staat zij haar hele repertoir uit de kast te trekken 8-/
We zien wel.. tijd zat

Trea

Lottek schreef op zondag 2 december 2007, 1:19:


Ik kan het filmpje niet zien, hij opent niet bij mij.
Maar misschien wel teveel sedalin gehad??

Lottek schreef op zondag 2 december 2007, 12:08:


Hij is overduidelijk verdoofd. Zo rond de 11 seconden zie je dat het paard met een 'op rust staand achterbeen' staat. Dit doet een paard in stress niet. Hij heeft een overdosis kalmerend spul gehad.

Frans Veldman schreef op zondag 2 december 2007, 12:20:



Ik denk zelf wel dat je grofweg kan stellen dat de paarden die het minst heftig reageren op zwepen, de parelli-paarden zijn

Ik denk ook maar zo dat als je je paard helemaal niet went aan dingen als druk, mensen met wortelstokken.. en je altijd maar zachtjes en lief, geweldloos en zonder commotie om je paard bezig bent, hij übersensitief wordt (gesensibiliseerd) wat voor ERG onaangename verassingen kan zorgen als je met zo'n paard de bossen ingaat.
(Dan denk ik aan vallende eikels, langszwiepende takken, vaststaan met de benen in braamstruiken..) Parellipaarden hebben geleerd om toe te geven aan deze druk.. maar wat met een paard die nooit met touwen en druk te maken heeft gehad? Lijkt me niet zo leuk. Ook niet voor het paard trouwens. Die leert nooit onderscheid te maken. Parellipaarden weten exact wanneer de stok iets betekend en wanneer het genegeerd kan worden.

Nils Vellinga schreef op zondag 2 december 2007, 21:02:


Hmmm ik kreeg sterke associaties met paarden die ik sedalin heb zien krijgen bij een bezoek van de tandarts. Exact hetzelfde patroon.. verslapte achterhandspieren.
Of het bij dit paard ook zo is .. tja als de eigenaar zegt van niet, dan zal het wel niet.
De andere kant van het verhaal is dan.. als je paard niet 100% stressbestendig is, laat je het dan zomaar meedoen aan zo'n evenement? Ik kan me heel goed voorstellen dat er op het laatste moment toch wat 'voorzorgsmaatregelen' zijn genomen.

Nathalie Lagasse schreef op zondag 2 december 2007, 21:44:


Hahaha, ik heb Parelli ontdekt via deze site, nu alweer een aantal jaartjes geleden. Ik heb de info gelezen, de filmpjes gekeken en meteen mijn (nieuwe) level 1 pakket besteld. Zooooo gaaf als dat was! Mijn tinkers zijn er zó door veranderd. In Enya is zowaar een levendige playdrive ontwaakt, en met Amy maak ik boswandelingen zonder touwtje. Ik hoef geen enkele paardenliefhebber te vertellen hoe dát voelt!

Ook heb ik me wel verdiept in andere dingen hoor. Irwin, Antoine deBoth en Marijke de jong, clickeren en klassieke dressuur.

Dit heeft allemaal toevoegende waarde. Ik gebruik van alles wel iets... zoals Egon zo prachtig zei.. het zijn allemaal partjes van een taart.. zo zie ik het ook. Ik pas toe wat ik denk nodig te hebben.

Ik moet echter wel bekennen, dat de diepgang die de nieuwe parelli-paketten bieden, evenals het liberty en horsebehaviour-pakket me zoveel informatie verschaft over wat er in een paardenhoofd kan omgaan, dat dit mijn absolute voorkeur heeft.

PARELLI ALL THE WAY dus!

Trea

Piet schreef op maandag 3 december 2007, 11:57:



Zolang jij Parelli, fases en negatief belonen blijft vergelijken met geweld is dit een volstrekt onzinnige discussie.
Heel vervelend.

Nick Altena schreef op maandag 3 december 2007, 23:43:

Hoewel ik clickeren een erg eenzijdige toepassing vind (dat heb ik ook vermeld) heb ik nergens gezegd dat het alleen maar snoepjes geven is. Dat maak jij ervan.

Ik gebruik het zelf ook soms, in de aanleerfase van iets nieuws. Dat maakt dat het paard meer moeite doet om te begrijpen dat ik iets van hem wil. Ik blijf het echter niet gebruiken bij de verdere uitbreiding van de oefening. Ik vind het gevaar van clickeren dat paarden sneller over hun grenzen heengaan, en je ze niet helemaal juist kan lezen daardoor, waardoor ik sneller denk dat ze wel ergens overheen zijn, terwijl dat in de diepte helemaal niet zo is. Als het enthousiasme voor het snoepje weg is, zie je vaak dat er tóch nog een restje angst of onzekerheid zit. Daar wil ik graag alle aandacht aan besteden op een andere manier. Mijn keus.

Het is dus gewoon niet helemaal mijn ding dat clickeren, zie het echt als een stukje van de taart, een oplossing in mijn rugzakje vol oplossingen. Als je dat nog niet duidelijk was na alles wat ik erover geschreven heb, dan lees je echt niet goed Nick.

charlot van r schreef op dinsdag 4 december 2007, 17:18:


Nadeel alleen zijn de kleine lettertjes..
bijvoorbeeld in die verzekering van interpolis. Daarin stond dat het paard minimaal 48uur na het openbaren van de eerste verschijnselen, moest zijn ingestuurd naar de kliniek.
Laat het bij ons paard nou nét iets langer geduurd hebben allemaal voor de DA erkende dat er niets anders meer opzat dan een operatie. Niks dekking, alles zelf betaald.

Alle verzekeringen hebben van die kleine lettertjes. Goed lezen en bedenken of het van toepassing zou kúnnen zijn op jouw situatie.

marjolijn schreef op dinsdag 4 december 2007, 21:29:


Nou jaaaaaa, dat is wel grappig zeg.
Die laatste zin van je, Marjolijn... DAT Yes!